- Dit nummer over het vervuld zijn van typische universiteitsgevoelens als naïviteit, idealisme, nostalgie, geluk en verdriet maakte oorspronkelijk deel uit van MGMT's debuut, een EP 'Time to Pretend' uit 2005. Cantora Records, die de EP uitbracht, werd opgericht door een groep NYU-studenten om de nummers van de New Yorkse band te laten horen.
- Dit nummer begon als een grap. 'Vroeger dachten we na over hoe we de meest stereotiepe popsong konden maken en dat is een van de dingen die we deden', zegt bandlid Andrew VanWyngaeden. Q tijdschrift. 'Je kunt het afbreken. Die zich herhalende progressie is gebruikt in een gajillion popsongs.'
- MGMT-lid Ben Goldwasser vertelde: De onafhankelijke 21 november 2008 dat dit lied 'het resultaat was van het feit dat we 19 jaar oud waren, in deze fantasiewereld op de universiteit, die een beetje op je kindertijd lijkt omdat je niet veel verantwoordelijkheid hebt'.
- Dit was het eerste nummer dat Goldwasser en VanWyngaeden ooit samen schreven bij aankomst op de Wesleyan University. Ze kwamen daar in 2001 aan en studeerden af in 2005.
- Een USC-student genaamd Jon Salmon maakte een video voor dit nummer als een klassenproject dat hij in januari 2008 online plaatste. Het werd miljoenen keren bekeken, en toen MGMT een officiële video maakte met hun regisseur Ray Tintori, nodigden ze Salmon en de twee acteurs die in zijn fanvideo verschenen uit om erin te verschijnen. Met z'n drieën ronden ze de space-age-band af die in het bos speelt met een hond in de buurt.
- MGMT dreigde de UMP-partij van de Franse president Nicolas Sarkozy aan te klagen nadat het dit nummer zonder toestemming en ook in online video's in januari 2009 op het nationale congres had gebruikt. Geconfronteerd met de dreiging van een rechtszaak, stemde de UMP ermee in een financiële vergoeding aan de band te betalen. MGMT kondigde de schikking aan op hun website en zei: 'We wilden geen 'typische Amerikanen' zijn en aanklagen, ondanks het verbazingwekkende geldelijke voordeel en de chinchilla-jassen en Navigators die het zou opleveren, in plaats daarvan gebruiken we de schikkingsvergoeding die de UMP heeft gepresenteerd en doneren het aan kunstenaarsrechtenorganisaties.'
- VanWyngarden vertelde Mojo Mei 2010 dat Goldwasser 'de muziek voor 'Kids' schreef toen hij 19 was, dronken in zijn slaapzaal. Toen schreef ik de tekst op mijn 20e verjaardag, de avond dat we het voor het eerst voor mensen zouden spelen. Ik weet dat ze vaag geïnspireerd zijn door de nostalgische teksten van David Byrne, maar het slaat nergens op.'
Hij voegde eraan toe: 'Ik herinner me dat ik aan muzikanten dacht met deze grote stem, en wat gaan ze ermee doen? Ik dacht dat we iedereen zouden laten beseffen dat we op een gegeven moment allemaal kleine kinderen zijn - mensen die slecht zijn en nu afschuwelijke dingen doen, zoals George Bush of wie dan ook, ze waren ooit kleine onschuldige wezens. Zo iets simpels. Ik ben blij dat mensen het leuk vinden. Het is een aanstekelijk nummer.' - Dit slappe anthem werd door de journalisten van The uitgeroepen tot beste track van 2008 Nieuwe muzikale expressie .
- In de video staat een 18 maanden oude peuter genaamd Zachary die overal monsters ziet. Zijn snel afgeleide moeder wordt gespeeld door de avant-garde muzikant Joanna Newsom.
Veel ouders schrokken toen ze het zichtbaar verontruste kind zagen. De scènes waarin hij met de wezens is, zijn niet door de computer gegenereerd, maar zijn moeder was altijd in de buurt. Hij was al vroeg gewend aan de monsters, dus ze waren niet zo eng.
