- Ik kijk naar je door het glas
Weet niet hoeveel tijd er is verstreken
Oh God, het voelt als een eeuwigheid
Maar niemand vertelt je dat ooit voor altijd
Het voelt alsof ik helemaal alleen in je hoofd zit
Hoe voel je je, dat is de vraag
Maar ik vergeet, je verwacht geen makkelijk antwoord
Wanneer zoiets als een ziel wordt geïnitialiseerd En opgevouwen als papieren poppen en kleine briefjes
Je kunt niet verwachten dat mensen verbitterd raken
En terwijl je buiten naar binnen kijkt
Beschrijven wat je ziet
Onthoud waar je naar staart, dat ben ik
Want ik kijk naar je door het glas
Weet niet hoeveel tijd er is verstreken
Alles wat ik weet is dat het voelt als een eeuwigheid
Wanneer niemand je dat ooit voor altijd vertelt
Voelt als thuis, helemaal alleen in je hoofd zitten
Hoeveel is echt, zoveel om in vraag te stellen
Een epidemie van de mannequins
Alles besmetten
Toen de gedachte uit het hart kwam
Het deed het nooit goed vanaf het begin
Luister maar naar de geluiden
(Geen droevige stemmen meer)
Voordat je het tegen jezelf zegt
Het is gewoon een andere scène
Herinneren is gewoon anders dan wat je hebt gezien
Ik kijk naar je door het glas
Weet niet hoeveel tijd er is verstreken
En alles wat ik weet is dat het voelt als een eeuwigheid
Wanneer niemand je dat ooit voor altijd vertelt
Voelt als thuis, helemaal alleen in je hoofd zitten
[Refrein]
En het zijn de sterren
De sterren die voor jou schijnen
En het zijn de sterren
De sterren die tegen je liegen
Ik kijk naar je door het glas
Weet niet hoeveel tijd er is verstreken
Oh God, het voelt als een eeuwigheid
Maar niemand vertelt je dat ooit voor altijd
Voelt als thuis, helemaal alleen in je hoofd zitten
Want ik kijk naar je door het glas
Weet niet hoeveel tijd er is verstreken
Alles wat ik weet is dat het voelt als een eeuwigheid
Maar niemand vertelt je dat ooit voor altijd
Voelt als thuis, helemaal alleen in je hoofd zitten
[Koor: x2]
De sterren
De sterren die liegen
