Ob-La-Di, Ob-La-Da door The Beatles

De titel komt van een reggaeband genaamd Jimmy Scott en zijn Obla Di Obla Da Band. McCartney zegt: 'Een kerel die in de clubs rondhing, zei altijd met een Jamaicaans accent: 'Ob-la-di, ob-la-da, het leven gaat door', en hij raakte geïrriteerd toen ik er een liedje van deed , omdat hij een snee wilde. Ik zei: 'Kom op, Jimmy, het is maar een uitdrukking.'

Toen Jimmy Scott geld nodig had voor borgtocht (hij werd gevangen gezet voor het missen van alimentatiebetalingen), liet McCartney zijn vriend Alistair Taylor het geld betalen in ruil voor Scott die de rechten op de naam liet vallen. Taylor moest het geld van een vriend halen, aangezien niemand in het Beatles-kamp veel contant geld bij zich had.
Chiara - West Vancouver, Canada

Reggae vatte begin jaren '70 vuur in Amerika met de opkomst van Bob Marley en de #1 Johnny Nash-hit' Ik kan nu duidelijk zien ,' maar daar was in de jaren '60 weinig van te merken op de popradio. 'Ob-La-Di, Ob-La-Da' was een van de eerste populaire nummers met een reggae-beat.

Paul McCartney schreef dit en The Beatles besteedden veel tijd aan het opnemen en overdubben ervan. John, George en Ringo raakten erg geïrriteerd. Harrison zinspeelde op zijn frustratie over 'Savoy Truffle', dat drie maanden later werd opgenomen. In het lied schreef hij:

Maar wat nu zoet is, wordt zo zuur
We kennen allemaal Ob-La-Di, Ob-La-Da
Maar kun je me laten zien waar je bent?

John Lennon had een hekel aan dit nummer. Hij hield niet van veel latere nummers van McCartney met The Beatles, omdat hij ze afgezaagd en betekenisloos vond. Ook Ringo en George hadden hier een hekel aan en alle drie spraken hun veto uit over de wens van Paul om dit op single uit te brengen.
Dit was een nummer 1 hit in Engeland voor Marmalade in 1968. Met hun cover werd Marmalade de eerste Schotse groep die bovenaan de Britse hitlijsten stond (waardoor er weinig twijfel bestond over hun oorsprong, ze voerden het nummer uit op Top Of The Pops kilten dragen). Het kan ook worden beschouwd als de eerste UK #1 in een reggaestijl.

Marmalade's bassist Graham Knight herinnert zich in 1000 UK #1 hits door Jon Kutner en Spencer Leigh, 'The Beatles' muziekuitgever, Dick James, speelde ons de acetaat van The Beatles' Ob-La-Di Ob-La-Da en we vonden het geweldig. Hij zei: 'Je mag het hebben, ik geef het aan niemand anders', maar natuurlijk gaf hij het door aan nog eens 27 acts. We hebben het midden in de nacht haastig opgenomen tijdens een week cabaret in het noordoosten. Onze manager, die op dat moment in Amerika was, bleef ons telegrammen sturen om het niet te doen. Hij vond niet dat we een Beatles-nummer moesten opnemen. We hadden verwacht dat het het goed zou doen, maar we hadden niet gedacht dat het naar #1 zou gaan. We hebben helemaal geen feedback van The Beatles gekregen. Er waren toen al zoveel covers geweest dat ik niet moest denken dat ze erg geïnteresseerd zouden zijn geweest.'

Volgens de New York Times , is de Desmond in de openingstekst een verwijzing naar de Jamaicaanse muziekpionier Desmond Dekker.
De gitaren waren expres overgemoduleerd om het gewenste effect te krijgen.
Dit werd niet als single uitgebracht toen The Beatles nog bestonden, maar in 1976 bracht Capitol Records 'Got To Get You Into My Life' uit als single in Amerika, en het deed het erg goed, het bereikte #7. Met het bewijs dat er nog steeds vraag was naar Beatles-materiaal, bracht het label later dat jaar 'Ob-La-Di, Ob-La-Da' uit en het maakte #49.
Paul zong ten onrechte 'Desmond blijft thuis en trekt zijn mooie gezicht.' Het was bedoeld als 'Molly', maar Paul besloot het erin te laten om verwarring te zaaien.
John Lennon speelde de pianopartij op dit nummer.
Zoals verteld door Beatles-biograaf Mark Lewisohn, bleef Paul na een groot aantal takes (ongeveer 60) te proberen dit op te nemen als een langzaam nummer. John zat in de andere kamer te luisteren terwijl hij drugs gebruikte. Nadat hij high was geworden, was hij erg gefrustreerd toen hij Paul het zo vaak langzaam hoorde opnemen. Vervolgens stormde hij de opnameruimte binnen, duwde Paul opzij en ging op de piano het nummer heel snel en vrolijk spelen. De snelle en vrolijke opname op de beruchte Wit Album is het resultaat.
Dit werd gebruikt als het themalied van de tv-serie Het leven gaat voort die liep van 1989-1993. De versie die in de show werd gebruikt, werd gezongen door Patti LuPone en de rest van de cast.
De melodie van dit nummer werd opgetild door The Offspring voor hun hit 'Why Don't You Get a Job? '
In december 1968 kwam een versie van The Bedrocks op nummer 20 in het Verenigd Koninkrijk.
The Beatles hebben dit nooit live uitgevoerd, omdat ze in 1966 stopten met touren, maar Paul McCartney speelde het wel live - uiteindelijk. Hij nam het voor het eerst op in zijn setlist tijdens zijn 2010 'Up And Coming'-tour.
De auteur Paul Saltzman, die in februari 1968 Transcendente Meditatie studeerde bij The Beatles in Rishikesh, India, publiceerde een fotoboek over zijn tijd bij de band genaamd The Beatles in India , waar Saltzman zich herinnerde hoe McCartney en Lennon samenwerkten aan het nummer. Saltzman schreef: 'Ik keek over en onder Paul's teen, onder zijn sandaal zat een klein gescheurd stuk papier. En ik kijk om en in zijn handschrift staat 'Ob-La-Di Ob-La-Da, bra/La-La hoe het leven verder gaat.' En ik zit naast Ringo (Starr) - misschien anderhalve meter bij Paul vandaan - en ze beginnen het te zingen en er echt mee aan de slag te gaan. Alleen die woorden -- alleen John en Paul. Ringo luisterde gewoon rustig.'
DeeTheWriter - Sint-Petersburg, Russische Federatie, voor boven de 2