- Ondanks de titel is dit geen luchtig, zorgeloos zomernummer. De man in het lied is een welvarende elite wiens landhuis is leeggeroofd door de belastingman, die zelfs zijn jacht heeft ingenomen! Hij hoeft alleen maar te genieten van de zonnige middag.
Het nummer is geschreven door Kinks-frontman Ray Davies, die een erg moeilijke tijd doormaakte. The Kinks bevonden zich midden in een plotselinge opkomst naar het sterrendom, maar groepsspanningen, rechtszaken, een onrealistische werkdruk en lafhartig management maakten hen ellendig. Davies had ook te maken met het vaderschap en verliet de band voor een tijdje.
Terwijl hij aan het herstellen was, schreef Davies 'Sunny Afternoon', waarbij hij eerst de muziek in elkaar zette en vervolgens een alter ego creëerde om zijn gevoelens te uiten. 'De enige manier waarop ik kon interpreteren hoe ik me voelde, was via een stoffige, gevallen aristocraat die was voortgekomen uit oud geld in tegenstelling tot de rijkdom die ik voor mezelf had gecreëerd', zei hij.
Omdat hij vreesde dat luisteraars sympathie zouden krijgen voor deze trieste, decadente conservatief, 'veranderde ik hem in een schurk die na een nacht van dronkenschap en wreedheid vocht met zijn vriendin.'
Toen het nummer #1 in de UK bereikte (waarmee hij 'Paperback Writer' van The Beatles afsloeg), bracht het Davies wel even uit zijn funk. - In een Rollende steen interview op 10 november 1969, Ray Davies sprak over het opnemen van dit nummer. 'Sunny Afternoon' was heel snel gemaakt, 's ochtends,' zei hij. 'Het was een van onze meest sfeervolle sessies. Ik hou er nog steeds van om tapes te bewaren van de paar minuten voor de laatste opname, dingen die gebeuren voor de sessie. Misschien is het bijgelovig, maar ik denk dat als ik het anders had gedaan - als ik door de studio was gelopen of naar buiten was gegaan - het niet zo zou zijn gelopen. De bassist ging weg en begon grappige kleine klassieke dingen op de bas te spelen, meer als een leadgitaar: en Nicky Hopkins, die piano speelde tijdens die sessie, speelde 'Liza' - dat liedje speelden we altijd - kleine dingen dat hielp ons om in het gevoel van het nummer te komen.
Op het moment dat ik 'Sunny Afternoon' schreef kon ik nergens naar luisteren. ik was alleen aan het spelen De grootste hits van Frank Sinatra en die van Dylan Maggie's boerderij - Ik vond zijn hele aanwezigheid gewoon leuk, ik speelde de Alles terug naar huis brengen LP samen met mijn Frank Sinatra en Glenn Miller en Bach - het was een vreemde tijd. Ik dacht dat ze elkaar allemaal hielpen, ze gingen naar het chromatische gedeelte dat achter in het nummer staat. Ik heb ooit een tekening van mijn stem gemaakt op 'Sunny Afternoon'. Het was een blad met een heel dikke omtrek - een grote klodder op de achtergrond - het blad sneed er net doorheen.' - Als single uitgebracht met 'I'm Not Like Everybody Else' op de B-kant, was 'Sunny Afternoon' de derde (en laatste) UK #1 hit voor The Kinks, na ' Daar heb je me ' en ' Moe van het wachten op jou .' Amerikanen gingen niet naar The Kinks zoals ze deden met The Beatles en The Rolling Stones, en van 1965-1969 weerhield een vakbondsconflict hen ervan om in dat land te touren. Toch deden hun vroege singles het daar redelijk goed, met 'Sunny Afternoon' op #14, hoewel ze geen voet in de VS konden zetten.
- Shel Talmy, die vanuit Californië naar Engeland kwam, was destijds de producer van The Kinks. Hij werkte ook met The Who, wat hem toegang gaf tot twee van de grote songwriters van die tijd: Pete Townshend en Ray Davies.
Volgens Talmy was Davies een zeer productieve songwriter die veel materiaal aanleverde toen het tijd was om hun albums te maken. ''Sunny Afternoon'', ik denk dat ik vier maten hoorde en zei: 'Dat is waarschijnlijk onze volgende nummer 1',' vertelde Talmy aan Songfacts. 'Het was zo duidelijk.' - Ray Davies herinnerde zich dat hij de intro van het nummer in het boek had geschreven Eiland van Geluiden door Daniel Rachel: 'Ik had een witte buffetpiano gekocht,' zei hij. 'Ik had een tijd niet geschreven. Ik was ziek geweest. Ik woonde in een zeer jaren zestig ingericht huis. Het had oranje muren en groene meubels. Mijn eenjarige dochter kroop over de vloer en ik schreef de openingsriff. Ik herinner het me levendig. Ik droeg een coltrui.'
- Achtergrondvocalisten op dit nummer waren Dave Davies, bassist Pete Quaife en de toenmalige vrouw van Ray Davies, Rasa.
- Ray Davies leed aan een zware verkoudheid op de dag dat hij dit nummer opnam. Hij herinnerde zich om Q tijdschrift 2016:
'Ik deed het in één keer en toen ik het terug hoorde, zei ik: 'Nee, laat me het goed doen', maar de sessie was uit de tijd. Dus dat was de stem. Ik hoorde het de volgende dag weer. Ik was 22, maar ik klink als iemand van rond de 40 die door de molen is geweest. Ik hang echt aan sommige van de notities. Een vrolijk lied, ook al is het onderdrukte vreugde. Ik vond het heel leuk om dat te schrijven.' - Ah, red mij, red mij, red mij van deze druk
Ik moet een dikke mama proberen om me te breken
Ray Davies legde de tekst uit aan Q : 'Mijn moeder was best groot. Maar dat verwijst ook naar de regering, het Britse rijk, die mensen probeert te breken. En ze doen het nog steeds... (zucht) Hoe komen we uit deze verdomde rotzooi?'
