- Dit was een van de eerste nummers geschreven door Mick Jagger en Keith Richards. De manager van de Stones, Andrew Oldham, gaf het aan Marianne Faithfull, een zangeres die hij ook leidde, die het in 1964 uitbracht. Het zou de B-kant van haar eerste single worden, maar de platenmaatschappij besloot er de A-kant van te maken. kant en het werd haar eerste hit. The Stones namen het een jaar later op. Faithfull werd in 1966 de vriendin van Mick Jagger. Hun tumultueuze relatie eindigde 3 jaar later. In die tijd hielp ze met het schrijven van 'Sister Morphine' en gaf Jagger het boek dat 'Sympathy For The Devil' inspireerde.
- In een interview uit 1992 met Gitaarspeler tijdschrift, Keith Richards zei: 'plotseling, 'Oh, we zijn songwriters', met het meest totaal anti-Stone soort lied dat je op dat moment kon bedenken, terwijl we proberen een goede versie te maken van (Muddy Waters ') 'Nog steeds een dwaas.' Als je begint met schrijven, maakt het niet uit waar de eerste vandaan komt. Je moet ergens beginnen, toch? Dus Andrew sloot Mick en mezelf op in een keuken in dit afschuwelijke kleine appartement dat we hadden. Hij zei: 'Je komt er niet uit', en er was geen uitweg. We waren in de keuken met wat eten en een paar gitaren, maar we konden niet bij de John komen, dus moesten we naar buiten komen met een liedje. Op zijn eigen manier heeft Andrew daar zijn grote bijdrage aan de Stones geleverd. Dat was zo'n winderig idee, een scheet van een idee, dat je plotseling twee jongens in een kamer opsluit, en dat ze songwriters worden. Vergeet het. En het werkte. In dat kleine keukentje raakten Mick en ik vast aan het schrijven van liedjes, en het duurde nog een half jaar voordat we weer een hit hadden met Gene Pitney, 'That Girl Belongs To Yesterday.' We waren deze verschrikkelijke popnummers aan het schrijven die Top-10-hits werden. Ik dacht: 'Wat doen we hier met het spelen van de f-king blues, en het schrijven van deze verschrikkelijke popsongs en erg succesvol worden?' Ze hadden niets met ons te maken, behalve dat we ze schreven. En het kostte ons een tijdje om 'The Last Time' te bedenken. Dat was de eerste die we bedachten waarbij Mick en ik zeiden: 'Dit is er een die we op de jongens kunnen leggen.' In die tijd leenden we al nummers van de Beatles - 'I Wanna Be Your Man' - omdat we erg hard toe waren aan singles. Dus hielpen ze ons een handje. Achteraf gezien waren de Stones en de Beatles in de jaren '60 bijna dezelfde band, want wij waren de enigen in die positie.' >> Suggestie tegoed :
Bertrand - Parijs, Frankrijk - De originele titel was 'As Time Goes By'. Het is veranderd om verwarring te voorkomen met het nummer van Casablanca .
- Mick Jagger (1995): 'Ik schreef de tekst, en Keith schreef de melodie. Het is een erg melancholisch lied voor een 21-jarige om te schrijven: De avond van de dag, kijken naar spelende kinderen - het is erg dom en naïef, maar het heeft iets heel droevigs, bijna alsof een ouder iemand zou kunnen schrijven . Weet je, het is als een metafoor voor oud zijn: je kijkt naar spelende kinderen en realiseert je dat je geen kind bent. Het is een relatief volwassen nummer gezien de rest van de output op dat moment. En we dachten er niet aan om het te doen, want de Rolling Stones waren een stomme bluesgroep. Maar de versie van Marianne Faithfull was al een grote, bewezen hit... Het was een van de eerste dingen die ik ooit schreef.' >> Suggestie tegoed :
Bertrand - Parijs, Frankrijk - Toen Mick en Keith dit schreven, speelden The Stones nog steeds voornamelijk bluescovers tijdens hun shows. Dit paste niet bij hun rauwe imago, maar het vestigde The Stones als een band die af en toe een ballad kon maken.
- Jagger zong en Keith Richards speelde akoestische gitaar over een strijkersarrangement. Geen enkele andere Stones speelden op het nummer.
- De strijkers werden gearrangeerd door Mike Leander, die de Beatles 'She's Leaving Home' deed.
- Dit werd als single uitgebracht in de VS omdat ballads daar destijds populair waren. De release in Engeland werd 6 maanden uitgesteld omdat ze niet wilden concurreren met 'Gisteren' van The Beatles. Toen ze het daar eindelijk uitbrachten, was het als de B-kant van '19th Nervous Breakdown'.
- Mick Jagger vertelde De onafhankelijke in 2001: 'Ik zong toen over kinderen. Ik schreef dat nummer toen ik 20 was. Het was reflectief - hoewel ze op dat moment niet mijn kinderen waren (lacht).' >> Suggestie tegoed :
Bertrand - Parijs, Frankrijk - Samen met '(I Can't Get No) Satisfaction' en '19th Nervous Breakdown' was dit een van de drie nummers die The Stones uitvoerden op hun 13 februari 1966 Ed Sullivan Show uiterlijk, wat de eerste keer was dat ze in kleur op een Amerikaanse uitzending verschenen.
- In 2006 speelden de Rolling Stones dit in Milaan als 'Con Le Mie Lacrime'. >> Suggestie tegoed :
Bertrand - Parijs, Frankrijk - Marianne Faithfull's versie van 'As Tears Go By' bereikte nummer 9 in de UK Singles Chart in 1964 en #22 op de Hot 100, waarmee ze haar carrière als grote zangeres lanceerde.
- Faithfull vervloekte 'As Tears Go By' en beschreef het als 'een verkoopbaar portret van mij... een commerciële fantasie die op de juiste knoppen drukt.' Desondanks nam ze het drie keer op: als single uit 1964, voor 1987 Vreemd weer , en opnieuw in 2018 Negatief vermogen .
