- Dit nummer gaat over het afstandelijke gevoel waarmee de meeste mensen door het leven gaan. Het is een commentaar op hoe mensen omgaan met de wereld door zich fysiek, mentaal of emotioneel terug te trekken. In het commentaar van De muur , stelt Roger Waters dat de inspiratie was Syd Barrett, oprichter van Pink Floyd, en zijn beproeving met schizofrenie.
Roxanne - Denver, Colorado - Roger Waters heeft gezegd dat dit nummer was gebaseerd op een gedicht dat hij schreef over de val van Syd Barrett uit de realiteit. Er werd gezegd dat Syds vrienden zijn koffie zouden doorsmeren met LSD, wat uiteindelijk tot zijn zenuwinzinking zou leiden.
Matt - Ruston, LA - Dit was een zeldzaam geval van de primaire songwriters van Pink Floyd Roger Waters en David Gilmour die samen aan een nummer werkten - ze schreven zelden samen. Gilmour had de openingsriff geschreven en speelde het in een snel tempo in de studio toen Roger Waters het hoorde en hem vroeg om het langzamer te spelen. Het nummer is van daaruit opgebouwd, waarbij het paar samen de muziek voor het refrein en de verzen schreef, en Waters de teksten toevoegde.
- Het nummer weerspiegelde het gevoel van de band terwijl ze het album aan het opnemen waren. Waters had het gevoel dat ze niet alles in de opnamesessies stopten.
- Als dit nummer begint, klinkt het alsof het ergens in de verte uit een AM-radio komt. Het vertegenwoordigt de afstand tussen de luisteraar en de muziek.
- Aan het einde, wanneer de wind waait, hoor je het geluid van een viool die werd gespeeld door Stephane Grappelli, een jazzmuzikant die in nabijgelegen studio's aan het opnemen was. Pink Floyd vroeg hem hier te gast te zijn toen ze erachter kwamen dat hij daar was.
- Het thema van het album is afwezigheid. Ze kozen dit als titelnummer omdat het de boodschap samenvatte. De man die hun albumhoezen maakte, Storm Thorgerson, was de eerste die dit als albumtitel suggereerde.
- Het album bevat afbeeldingen die betrekking hebben op het thema onthechting. De meest prominente afbeelding toont 2 zakenlieden die elkaar de hand schudden, met een van hen in brand. Dit vertegenwoordigt een onoprechte zakelijke deal, met een van de mannen die op het punt staat te worden verbrand. In alle afbeeldingen ontbreekt iets, zoals de duiker die geen plons maakt.
- Zoals veel Pink Floyd-albums, vertaalt dit zich lang niet zo goed naar cd. Er is veel werk gestoken in het kiezen van de nummers op de voor- en achterkant van het album, die op de cd is geëlimineerd, en er is ook veel minder ruimte voor het artwork, dat bij de muziek hoort.
- Toen Pink Floyd in 1996 werd opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame, speelden ze dit tijdens de introductieceremonie. Nick Mason nam de prijs in ontvangst, maar deed niet mee aan het optreden, terwijl Roger Waters en Syd Barrett niet aanwezig waren.
Bertrand - Parijs, Frankrijk - In de 26e seconde van het nummer hoor je een kleine hoest. Dit was om het effect te creëren van een man die naar de radio luistert en meespeelt met zijn gitaar. In de 31e seconde hoor je een snuifje. Er gaan geruchten dat het symbool staat voor het stoppen met roken van Gilmour, maar het zou zomaar de radio en de man kunnen zijn.
Lang - Houston, Texas - Dit is een van de weinige nummers die Roger Waters tijdens zijn shows bleef spelen nadat hij Pink Floyd had verlaten en die David Gilmour hem hielp schrijven.
- Fred Durst en Wes Borland van Limp Bizkit en Johnny Rzeznik van The Goo Goo Dolls voerden dit op tijdens de 'Tribute To Heroes'-teleton in 2001 om slachtoffers van de terroristische aanslagen op Amerika te helpen. Durst, Rzeznik en Borland spraken een jonger publiek aan, maar dit nummer was ook bekend bij de oudere kijkers. Bijna 60 miljoen mensen keken naar de telethon.
- Wyclef Jean deed een soul-reggaeversie op zijn 2 Kant II een boek album. Hij betaalde de eer aan Pink Floyd in aanvullende teksten aan het einde van het nummer:
Mijn broer stemt me af op rock
Zet me op Pink Floyd, een band uit de Britse blokken
Shades - Londen, Engeland - Het lied werd uitgevoerd tijdens de slotceremonie van de Olympische Zomerspelen 2012 in Londen. Nick Mason speelde drums en werd bijgestaan door singer-songwriter Ed Sheeran, Richard Jones van The Feeling en Mike Rutherford van Genesis. Hun versie kwam de volgende week op #34 in de UK Singles Chart. Het Pink Floyd-origineel landde tegelijkertijd op #68 en markeerde de eerste keer dat het de Britse top 75 bereikte.
- Het kleine voorbeeld van klassieke muziek aan het begin van het lied is van Tsjaikovski's 4e symfonie.
Thomas - Shawnee, Oklahoma
