- Simon begon dit nummer op te nemen in Zuid-Afrika, waar hij werkte met lokale muzikanten en experimenteerde met hun geluiden. Hij nam met veel verschillende muzikanten op terwijl hij daar was, en hij hield van het werk van de jongens van een lokale groep genaamd Stimela, wiens gitarist Ray Phiri de riff voor dit nummer bedacht tijdens een van hun jamsessies. Deze opnamen werden samen in New York gemonteerd door Simon's producer Roy Halee - een monumentale taak in het tijdperk van analoge opnamen, aangezien ze in Zuid-Afrika veel tape oprolden die Halee moest oplossen met een reeks splitsingen.
De teksten bevatten een ingewikkelde woordspeling die Simon heel zorgvuldig rond het nummer schreef, en het personage in het lied symboliseert zijn Zuid-Afrika-ervaring. In die tijd was Zuid-Afrika verdeeld door Apartheid, een beleid dat zwart en blank scheidde, en was er een culturele boycot van kracht (bekijk de Songfacts over 'Sun City'). Simon verzette zich tegen deze boycot en ging toch, met veel vuur voor zijn acties - hoewel zijn bedoelingen goed waren, waren veel zwarte leiders in Zuid-Afrika van mening dat elke schending van de boycot hun zaak belemmerde. Door de boycot werd muziek uit de omgeving afgezonderd, en toen Simon vrijkwam Graceland , bracht hij de muziek van het land naar de wereld. In de documentaire Onder Afrikaanse luchten , legde Simon uit: ''You Can Call Me Al' is echt het verhaal van iemand zoals ik, die zonder enig idee naar Afrika gaat en uiteindelijk een buitengewone spirituele ervaring krijgt.' - Dit nummer gaat over een door zichzelf geobsedeerd persoon die zich bewust wordt van zijn omgeving. In een interview uit 1990 met SongTalk tijdschrift, Simon legde uit: ''You Can Call Me Al' begint heel gemakkelijk met een soort grap: 'Waarom ben ik zacht in het midden als de rest van mijn leven zo moeilijk is?' Heel makkelijke woorden. Dan heeft het een refrein dat je niet kunt verstaan. Waar heeft hij het over, je kunt me Betty noemen, en Betty, jij kunt me Al noemen? Je weet niet waar ik het over heb. Maar ik denk niet dat het hinderlijk is. Jij weet niet waar ik het over heb, maar ik ook niet. Op dat moment.
Het tweede couplet is eigenlijk een herhaling: een man loopt over straat, hij zegt... nog iets. En tegen de tijd dat je bij het derde couplet komt en mensen lang genoeg in het nummer zitten, kun je nu beginnen met het gooien van abstracte beelden. Omdat er een structuur is geweest, en die abstracte beelden, zullen ze naar beneden komen en vallen in een van de slots die de geest al heeft verzonnen over de structuur van het nummer.
Dus nu heb je deze man die niet meer nadenkt over de alledaagse gedachten, of hij te dik wordt, of hij een fotomoment nodig heeft, of dat hij bang is voor de honden in het maanlicht en het kerkhof.' - Dus waar komen 'Al' en 'Betty' in dit nummer vandaan? Dat komt voort uit een feest uit 1970 dat Simon organiseerde met zijn vrouw Peggy Harper. Simons vriend, de componist Stanley Silverman, bracht een andere componist mee, Pierre Boulez, en toen hij vertrok, belde Boulez Simon 'Al' en zijn vrouw 'Betty'. Boulez was Frans en hij was niet onbeleefd - het was gewoon zijn interpretatie van wat hij hoorde: Paul=Al, Peggy=Betty.
Silverman's zoon is Ben Silverman, een televisiemagnaat die uitvoerend producent was van de Amerikaanse versie van Het kantoor . In 2011 bestelde Ben een werk gecomponeerd door zijn vader genaamd 'Les Folies d'Al', dat variaties op 'You Can Call Me Al' bevat en een weergave is van het incident. - Dit was de eerste single uit Graceland , die in 1988 een Grammy won voor Album van het Jaar. Het was Simons eerste hit sinds 1980, toen 'Late In The Evening' naar #6 in de VS ging.
- Voor zover we kunnen zien, is dit verreweg de grootste hit met een penny-whistle-solo. Het werd gespeeld door Jy Morr (Morris) Goldberg, een blanke Zuid-Afrikaan die in New York woonde.
- Simon regelde dat enkele van de muzikanten die op dit nummer speelden, waaronder gitarist Ray Phiri, bassist Bakithi Kumalo en drummer Isaac Mtshali, naar Amerika kwamen, waar ze aan enkele andere nummers voor het album werkten en Simon ondersteunden toen hij verscheen op Zaterdagavond Live , waar hij dit nummer speelde op 10 mei 1986, een paar maanden voordat het album werd uitgebracht. Deze muzikanten vergezelden Simon later op zijn wereldwijde tournee voor Graceland .
- De video bevatte Chevy Chase die de zang lip-synchroniseerde terwijl Simon deed alsof hij verschillende instrumenten bespeelde. De meeste video's waren destijds 'optredensvideo's', wat betekent dat de bands deden alsof ze het nummer speelden. Deze video heeft geweldig werk geleverd om ze te bespotten. De clip viel ook op door zijn eenvoud - hij werd opgenomen in een kleine, onopgesmukte kamer met een enkele camera.
- Toen ze de tracks voor dit nummer in Zuid-Afrika opnamen, waren Simon en zijn producers er zeker van dat ze een hit hadden met dit nummer. Ook al is de Graceland album deed het erg goed, dit nummer was een langzame starter. De single deed het goed in het Verenigd Koninkrijk, waar het nummer 4 werd in september 1986, maar in Amerika bleef het in oktober steken op nummer 44. Nadat het album en de video in een stroomversnelling kwamen, werd het nummer opnieuw uitgebracht met meer promotie in maart 1987, en deze keer ging het naar # 23 in de VS. Het was Simons laatste Top 40-hit in Amerika.
- Al Gore gebruikte dit toen hij in 1992 kandidaat was voor vice-president. Simon heeft bij verschillende democratische fondsenwervers gespeeld.
- Dit is een echo van een regel uit het volksliedje 'Brother, Can You Spare A Dime' over een man die het moeilijk heeft:
Zeg, weet je het niet meer?
Ze noemden me Ali
Het was de hele tijd Al.
Zeg, weet je het niet meer?
Ik ben je vriend.
Broeder, kun je een cent missen?
Andy - Los Angeles, CA - De band van de University of Florida speelt bij elke basketbalwedstrijd het deuntje 'You Can Call Me Al' en doet dat al een aantal jaren. Het dient op een onofficieel thema voor het basketbalteam. Het studentengedeelte in het O'Connell Center (waar het basketbalteam speelt) heet de Rowdy Reptiles en terwijl het lied speelt, zingen de studenten mee met 'Da da da da, da da da da...' zwaaiend met hun handen op de muziek .
- In Het kantoor aflevering 'Heavy Competition', luisteren Jim en Pam naar mogelijke huwelijksliedjes, waaronder Andy en zijn a capella-groepsversie van Pachelbels Canon die overgaat in 'You Can Call Me Al'. Pam, verbijsterd, vraagt of ze door het gangpad moet lopen op de melodie van Simon. Andy antwoordt: 'Vertrouw me, je zult niet lopen. Je zult aan het boogie-en zijn.'
