- Dit is geschreven door het songwritersduo Ashford & Simpson van Motown. Nick Ashford werd geïnspireerd door een ervaring toen hij voor het eerst naar New York verhuisde. Hij liep door een doorgaande weg in Manhattan, vastbesloten dat New York City niet het beste van hem zou krijgen; de woorden 'Ain't no mountain high enough' schoten door zijn hoofd.
Jerro - New Alexandria, PA - The Supremes zongen dit op het duettenalbum uit 1968 Diana Ross & The Supremes doen mee aan de verleidingen . Ross ging samen met Dennis Edwards op de baan, die net David Ruffin had vervangen als leadzanger van de Temps.
Twee jaar later oogstte Ross haar eerste Amerikaanse #1 solo-hit met een innovatieve cover van het nummer. Ashford & Simpson werden uitgenodigd om Ross' debuutalbum te coproduceren en ze hadden verheven ideeën voor hun bergachtige deuntje. Artiesten zoals Issac Hayes hadden nummers uitgebracht die veel verder gingen dan het typische formaat van 3 minuten, wat het duo inspireerde om het nummer om te vormen tot een symfonisch epos dat zich uitstrekte over zes minuten.
Simpson, die piano speelde op het nummer, legde uit: 'Nick stelde voor dat we Diana een uitgebreid couplet laten vertellen. Hij vond dat ze een geweldige spreekstem had, dus schreef hij nieuwe teksten. Toen zijn monoloog voor Diana klaar was, werkte ik aan een nieuwe structuur voor het nummer. Ik creëerde een inleiding die begon als een instrumentaal en leidde tot een koor dat Diana's gesproken stem opzette.
We hebben het bekende refrein van het nummer - 'Ain't no mountain high enough, ain't no valley low enough' - uitgesteld tot ongeveer 4 minuten in het nummer en behandelden het als de climax. We hielden het refrein tegen omdat de luisteraars het al wisten en verwachtten dat het uiteindelijk zou komen.'
Berry Gordy was niet verkocht op het idee voor zo'n lange single, vooral niet met het late refrein. Ashford & Simpson werden gedwongen om het terug te brengen tot 3:32, maar veel dj's kozen ervoor om in plaats daarvan de albumversie te spelen. - Marvin Gaye en Tammi Terrell namen de originele versie op, die in 1967 piekte op nummer 19 in de VS. Uriel Jones van The Funk Brothers, die de drums speelde op de originele versie van Gaye en Terrell, herinnerde zich in Mojo magazine februari 2009: 'Ashford en Simpson hadden het nummer geschreven en kwamen altijd met hitlijsten naar de studio. Deze keer was geen uitzondering; ze kwamen met het nummer volledig uitgeschreven. Ook de teksten werden uitgeschreven. Ze waren een van de weinige producenten en schrijvers die volledige hitlijsten hadden en ons van hen lieten werken. Ze wisten voor 95 procent wat ze wilden horen. Johnny Bristol en Harvey Fuqua waren de eigenlijke producenten die verantwoordelijk waren voor de opname. We deden eerst de ritmetrack, daarna zetten ze de blazers op de tweede plaats. Daarna namen ze de zang van Tammi Terrell op en daarna die van Marvin Gaye. Elke zang werd afzonderlijk gedaan, de zanger in de studio met de producer alleen, en ze brachten het allemaal samen aan het einde. Weet je, ik heb het voltooide nummer pas gehoord toen ik de radio aanzette en het speelde.'
- Dit nummer dreef Diana Ross naar het sterrendom als soloartiest, maar het was niet haar eerste single. Dat was 'Reach Out And Touch (Somebody's Hand)', een origineel nummer voor haar geschreven door Ashford en Simpson. Het bleef steken op # 20 US in juni 1970, twee maanden nadat de eerste Ross-loze Supremes-single, 'Up the Ladder to the Roof', naar #10 was geklommen. Zonder een grote solohit had Ross die zomer moeite om mensenmassa's te trekken, maar toen 'Ain't No Mountain High Enough' in september naar de nummer 1 schoot, werden de zorgen over haar levensvatbaarheid als soloartiest weggenomen. The Supremes scoorden in 1970 nog een paar hits, maar kwamen nooit meer in hun oude glorie terug.
- Tekstueel is dit een cue van het nummer 'River Deep - Mountain High' uit 1966 van Ike & Tina Turner. Dat nummer, een enorme Phil Spector-productie, was een verrassende flop in de VS en bleef steken op #88, dus de meeste Amerikanen hadden het niet gehoord.
- De tweede echtgenoot van Diana Ross, de Noorse scheepsmagnaat Arne Næss, Jr., stierf in 2004 bij een Zuid-Afrikaans bergbeklimmenongeval.
- Met een boodschap om elk obstakel te overwinnen, is dit nummer een uitstekende keuze voor politici die op zoek zijn naar een ambt. Hillary Clinton gebruikte het veel in haar campagne voor het presidentschap van 2016, vooral toen ze mannelijke kiezers het hof maakte die misschien niet aansluiten bij haar belangrijkste campagnelied: 'Fight Song' van Rachel Platten.
- De informele samentrekking 'is niet' wordt afgekeurd door strikte grammatici, die ook zouden ineenkrimpen bij de dubbele ontkenning die 'is niet nee' is, maar 'Er is geen berg hoog genoeg' heeft niet helemaal hetzelfde er naar toe bellen.
- Michael McDonald coverde dit voor zijn Motown-coveralbum uit 2003, getiteld: Motown . Zijn versie bereikte #111 in de VS en kreeg een Grammy-nominatie voor Best Male Pop Vocal Performance (hij verloor van Justin Timberlake's 'Cry Me A River'.
- Dit nummer is in een aantal films en tv-series opgedoken. De Diana Ross-versie verschijnt in deze:
TV:
Goede Tijden ('Het uiteenvallen' - 1976)
Vrouwen ontwerpen ('De rumoerige meisjes' - 1989)
De Wonderjaren ('Het Puistje' - 1989)
Nip/Tuck ('Joel Gideon' - 2004)
Films:
Het dagboek van Bridget Jones (2001)
Chicken Little (2005)
De versie van Marvin Gaye en Tammi Terrell verschijnt in deze films:
Stiefmoeder (1998)
Onthoud de Titanen (2000)
Beschermers van het universum (2014) - Dit was groots: het maakte deel uit van de soundtrack, die in Amerika naar #1 ging. Het personage van Chris Pratt speelt gedurende de hele film een mixtape die zijn moeder hem heeft gegeven (de Awesome Mix Vol. 1). Tegen het einde ontdekt hij Vol. 2. Als hij in de band springt, wordt dit nummer afgespeeld.
Andere film gebruik van het lied zijn onder meer:
De 40-jarige maagd (2005), waar een Michael McDonald-dvd het nummer afspeelt.
Zuster Act 2: Terug in de gewoonte (1993), waar de nonnen, waaronder Lauryn Hill, het zingen over de aftiteling.
Op tv zongen Nia Peeples en Janet Jackson het in een aflevering uit 1985 van Roem , en Will Smith deed het in een aflevering van zijn serie uit 1992 De verse prins van Bel-Air . - Paul Riser, Motown's arrangeur en trombonist voor de band The Funk Brothers van het label, herinnert zich dat hij de ritmetrack in elkaar had gezet kort nadat hij de demo voor het eerst hoorde. 'Dat beroemde ratelslanggeluid in de inleiding - tik-tak-tik- was Uriel Jones die met zijn stokken op de metalen rand van zijn snaredrum sloeg. Ik wilde dat de mensen daar spanning zouden opbouwen voordat Tammi's leadzang binnenkwam.'
Hij vervolgde: 'Nadat Tammi haar zang had opgenomen, besloten de producers dat de single sterker zou zijn als duet. Maanden eerder had Marvin een hit met Kim Weston op 'It Takes Two'. Dus Marvin werd toegevoegd aan Tammi's record om zijn kansen op de hitlijsten te vergroten. Marvin was geweldig. Hij overdubde zijn stem, zodat die om de hare wikkelde, alsof ze verliefd waren en in de studio met elkaar zongen.' - Diana Ross deed dit tijdens de Motown 25-jarig jubileumspecial in 1983, die het best wordt herinnerd voor de moonwalk van Michael Jackson. Na het nummer riep Ross Mary Wilson en Cindy Birdsong, waarmee ze The Supremes herenigden voor 'Someday We'll Be Together'. Er was sprake van een reünie van de Supremes, maar die kwam op een laag pitje toen Wilson weigerde veel minder geld aan te nemen dan Ross.
- Amy Winehouse's single 'Tears Dry On Their Own' uit 2007 is gebaseerd op de achtergrondinstrumenten van dit nummer. Ashford en Simpson werden ook gecrediteerd op Jessica Simpson's transatlantische Top 20-single 'A Public Affair' uit 2006, aangezien tegen het einde van het nummer de achtergrondzangers een paar regels 'aaah, aaah, aaah' kunnen horen zingen in een duidelijke duplicatie uit 'Is geen berg hoog genoeg.'
