- 'Don't Know Why' was de eerste single van Norah Jones en het nummer waarmee ze beroemd werd, maar ze heeft het niet geschreven. Het werd in 1999 geschreven door een in New York City gevestigde songwriter-gitarist genaamd Jesse Harris. Een paar weken nadat hij het had geschreven, nam hij het op met een violist en... uitgebracht onder de naam Jesse Harris and The Ferdinandos . Hij verkocht het album op zijn website.
Harris had Jones een jaar eerder ontmoet toen hij met een groep andere muzikanten naar Texas reisde om een clinic te geven aan de Universiteit van Noord-Texas, waar Jones studeerde. Ze hielden contact en op zijn aandringen verhuisde ze in 1999 naar New York City om muziek te gaan maken. - Velen hebben genoten van een latte in een coffeeshop of hebben een kruiswoordpuzzel ingevuld terwijl dit nummer als een zachte achtergrond speelt, maar de tekst is allesbehalve rustgevend. De zangeres blijft met tranen in haar hand achter als haar minnaar niet komt opdagen. Volgens de schrijver, Jesse Harris, is het niet autobiografisch - hij schrijft vaak liedjes over verlies die niets met zijn persoonlijke leven te maken hebben.
Een meer tekstueel opbeurend nummer is het titelnummer, een van de drie nummers die Jones op het album schreef. - Nadat Jones naar New York City was gekomen, begon ze dit nummer uit te voeren met Jesse Harris, die dacht dat het goed zou passen bij een vrouwenstem. Jones veranderde de toonsoort om bij haar stem te passen, voegde een drumbeat toe en nam vervolgens een demo van het nummer op met Harris in oktober 2000. Die demo trok de aandacht van het jazzlabel Blue Note, dat Jones tekende en haar naar de studio stuurde om op te nemen met een groep sessiemuzikanten. De resultaten waren te ingewikkeld, dus werd Jones toegewezen aan een andere producer, Arif Mardin, die met veel beroemde artiesten had gewerkt, waaronder Aretha Franklin. Hij werd ingeschakeld om het kenmerkende geluid van Jones vast te leggen, wat hij deed door de originele demo-take te behouden en wat gitaar en een vocale harmonie toe te voegen, waardoor Jones met zichzelf harmoniseerde.
- Jesse Harris speelde gitaar op de originele demo, die uiteindelijk werd gebruikt voor de uiteindelijke opname. Hij stopte bijna de opname omdat hij de mix in zijn koptelefoon niet leuk vond. Hij ging door en was blij dat hij dat deed, want dat was de keeper. Jones en haar band waren bereid om nog een take te doen, maar de ingenieur, Jay Newland, vond het perfect en liet ze niet toe.
- De Kom met mij mee album werd uitgebracht in februari 2002. Het vond aanhang in de jazzgemeenschap, maar kreeg pas die zomer een groter publiek, toen 'Don't Know Why' als single werd uitgebracht en werd opgepikt door openbare Amerikaanse radiostations. die doorgaans een zeer volwassen en luxe publiek hebben. Dit hielp om het te laten spelen in koffiebars, boekwinkels en andere winkellocaties. Jones was pas 21 toen het nummer werd opgenomen (22 toen het album uitkwam), maar ze sprak het oudere publiek aan vanwege haar geluid en haar vader. Haar vader is Ravi Shankar, een Indiase muzikant die beroemd is omdat hij George Harrison de sitar heeft geleerd. Het grootste deel van de MTV-generatie had geen idee wie hij was, maar het publiek van de publieke radio wel, en het leverde een geweldige logline op.
- De eerste maanden na de Kom met mij mee album werd uitgebracht, kostte het ongeveer $ 8 in een poging om de verkoop te stimuleren. Dit was een tijd waarin veel luisteraars het internet hadden ontdekt en het woord online konden verspreiden, wat ze deden, met overweldigend goede recensies. Deze 'slow build'-strategie werkte ongelooflijk goed. 'Don't Know Why' kwam alleen op #30 in de VS en andere singles van het album kwamen helemaal niet in de hitlijsten, maar het geheime wapen van Jones was haar complete gebrek aan showbizz-pizazz, waardoor ze een tegengif was voor de Mickey Mouse Club-alums die heerste over de hitlijsten. Het album verkocht meer dan 10 miljoen exemplaren alleen in Amerika, waardoor het verreweg het best verkochte door jazz beïnvloede album ooit is.
- Grammy-stemmers waren gecharmeerd van Jones en nomineerden haar in vijf categorieën, met 'Don't Know Why' voor Record of the Year en Song of the Year. Nadat de nominaties waren aangekondigd, bereikte het album de nummer 1 in Amerika en behaalde het de eerste plaats op 25 januari 2003, 11 maanden nadat het werd uitgebracht.
Jones ruimde op bij de Grammy's en won alle vijf prijzen waarvoor ze was genomineerd, met Kom met mij mee album van het jaar verdienen. Jones won ook Best New Artist en speelde 'Don't Know Why' in de show.
Na de Grammy's keerde het album een week lang terug naar #1, waardoor R. Kelly's van de troon werd gestoten Chocoladefabriek . - Zelfs nadat hij was genomineerd voor een Grammy voor het schrijven van dit (Record of the Year), bleef Jesse Harris in kleine clubs in New York City spelen voor tips. Op de avond van de Grammy's zou hij in een club spelen waar ongeveer 80 mensen passen.
- Jay Newland, die de opname maakte, zei dat hij probeerde om dit te laten klinken als de platen waar hij opgroeide in de late jaren '60 en vroege jaren '70, vooral Joni Mitchell.
- EMI, eigenaar van Blue Note Records, dacht dat Top 40-radiostations liever een andere versie van 'Don't Know Why' zouden gebruiken, dus remixten ze het met een dansbeat en bewerkte zang. Jones vond het belachelijk en stond erop de originele versie naar radiostations te verspreiden. 'Dat was belachelijk, want de reden dat mensen het in de eerste plaats leuk vonden, was dat het niet commercieel was', zei ze tegen de Zondag Tijden . 'Ik ben Britney niet, en dat is niet de manier waarop ik wil gaan.'
- Jones deed dit op Sesam Straat met teksten die klagen over de letter 'Y' - 'Weet niet waarom Y niet kwam.' De letter 'Y' verschijnt uiteindelijk, iedereen kan met elkaar overweg en we leren er iets van.
- Het nummer stond 24 weken op de Hot 100 voordat het de top 40 bereikte, de langste stijging ooit door een vrouw in één hitreeks.
- De schrijver van het lied, Jesse Harris, voerde dit uit in de New York Songwriters Circle lang voordat het werd uitgebracht. Tina Shafer, een songwriter en zangcoach die de Circle runt, vertelde Songfacts: 'Ik hou van Jesse Harris. Hij was een paar jaar een leerling van mij. Hij speelde dat nummer altijd en ik keek naar hem en zei: 'Je bent als de Woody Allen van songwriting.' Hij zou gewoon deze prachtige vignetten schrijven. Ze waren zo uniek en zo poëtisch. Dat speelde hij altijd in de Circle; hij speelde altijd in de Circle, hij en Richard Julian voordat hij Norah ontmoette. En toen ze naar de Universiteit van Noord-Texas gingen, was Norah een soort van hun gids als ze naar de school gingen om daar op te treden. Hij bracht Norah mee terug - ze was op dat moment helemaal niet ondertekend. Ja, hij speelde dat nummer lang voordat zij het zong. Maar wat een geluk dat ze dat deed.'
- In Het kantoor aflevering 'Goodbye, Toby' (2008), zingt Darryl dit op Toby's afscheidsfeestje.
