- Crazy Horse is vooral bekend als de begeleidingsband van Neil Young, maar in 1971 brachten ze hun titelloze debuutalbum uit dat bewees dat ze op eigen benen konden staan. Een creatieve kracht in de groep was Danny Whitten, hun ritmegitarist en zanger.
Whitten schreef dit nummer, een ontroerende ballade over een man die zo diepbedroefd is dat hij niet over zijn pijn wil praten, en zijn geliefde vraagt om gewoon naar zijn hart te luisteren.
Whitten vocht op dat moment tegen een heroïneverslaving en stierf een jaar later toen hij op 18 november 1972 een overdosis Valium en alcohol kreeg.
Nils Lofgren, die ook in Crazy Horse zat, herinnert zich in het boek 1000 UK #1 hits door Jon Kutner en Spencer Leigh: 'Danny was een man met veel gevoel en een goede man en hij was degene die me in Crazy Horse kreeg. Ik hield van zijn lied, 'I Don't Want To Talk About It', en ik denk dat het een van de beste ballads ooit is. Het heeft een zeer beklijvende tekst en er zijn twee regels in het nummer gestopt omdat Danny zo ziek was toen hij het opnam. Hij kon nog steeds zingen en spelen, maar verder had hij er weinig last van. We zeiden: 'Danny, we moeten dit nummer doen, het is een geweldig nummer' en hij zei: 'Het heeft een tweede couplet nodig' en dit ging maanden door. Hij kreeg het nooit voor elkaar en toen waren we in de studio en kregen ruzie, en hij zei: 'Oké, nou, een van jullie schrijft het.' Ik verliet de studio en schreef snel een paar regels en ik zei: 'En deze'' en hij zei: 'Goed, laten we het doen'. Danny en ik zaten tegenover elkaar met akoestische gitaren en Ry Cooder speelde slide op zijn schoot en het kwam er prachtig uit.' - De Gek paard album was een verzameling van topmuzikanten en producers. Samen met Danny Whitten en Nils Lofgren speelden Jack Nitzsche, Ry Cooder, Billy Talbot en Ralph Molina erop, en het werd geproduceerd door Nitzsche en Bruce Botnick.
Het genoot slechts een bescheiden verkoop, maar werd aanbeden door critici, waaronder John Mendelsohn, die dit nummer in zijn Rollende steen opnieuw bekijken.
Whitten heeft het nummer nooit mogen uitvoeren met Crazy Horse, omdat zijn verslaving hem uit de groep duwde. Hij werd vervangen door George Whitsell, die op het volgende album van de groep speelde, Loszittend , uitgebracht in 1972. Whitten pakte het weer op met de band van Neil Young, maar opnieuw leidde zijn verslaving tot zijn ontslag. - Rod Stewart nam dit nummer op voor zijn album uit 1975 Atlantische oversteek , die werd geproduceerd door Tom Dowd. ' Sailing ' en ' This Old Heart Of Mine ' werden uitgegeven als singles van het album, en Stewart's volgende album, Nacht in de stad , werd uitgebracht in de zomer van 1976.
Tijdens de kerstconcerten die Stewart dat jaar in Londen gaf, was hij echter verrast toen zijn fans het refrein van 'I Don't Want To Talk About It' met hem begonnen te zingen - zelfs toen hij stopte om naar ze te kijken. Vanwege hun duidelijke enthousiasme voor dit nummer, besloot Stewart's label het als zijn volgende single uit te geven. Aangezien zoveel van Rod's volgelingen al hadden Atlantische oversteek , een nummer van Nacht in de stad , 'The First Cut Is The Deepest', stond op de keerzijde en verschijnt als een dubbel-A-zijschijf. De single stond vier weken op nummer 1 in het Verenigd Koninkrijk. - Op 7 juni 1977 werd in Londen het zilveren jubileum van de koningin gevierd, waarmee koningin Elizabeth II 25 jaar op de troon zat. In die tijd stonden de Sex Pistols bovenaan de hitlijsten van de meeste grote Britse muziekpublicaties met 'God Save The Queen', dat de spot dreef met de monarchie en de vieringen. Het nummer van de Sex Pistols bleef verdacht op nummer 2 in de officiële hitlijst staan, waardoor het achter Rod Stewarts versie van 'I Don't Want To Talk About It' kwam te staan. Er waren veel beschuldigingen dat de kaart was gemanipuleerd om schaamte in de week van het jubileum te voorkomen.
- In 1988 nam het duo Everything But The Girl een coverversie op waarmee ze hun eerste UK Top 10-hit opkochten toen het naar #3 klom.
Ze namen het nummer op in een tijd dat ze gefrustreerd waren door het gebrek aan succes van hun eerste drie albums en de constante kritiek op hun verandering van geluid bij elke plaat. Ben Watt van het duo legde uit aan Q in 1996 was het coveren van dit nummer een reactie op het nooit iedereen tevreden kunnen stellen, door te zeggen: 'Toen we 'I Don't Want To Talk About It' deden, probeerden we bijna te zeggen: 'F-k you then! We gaan een coverversie maken, dat bedoelde je echt.'' Watt ging boos verder: 'En natuurlijk ging het naar #3, en weer helemaal mislukt!'
EBTG-zangeres Tracey Thorn herhaalde de gedachten van Watt in 2012 om De Quietus toen hem werd gevraagd naar de ergernis van het nummer dat aan het begin van hun album werd toegevoegd Idlewild toen het een onverwacht succes werd. Zei Thorn: 'Natuurlijk trek je door de moeite om een hit te hebben met zoiets als een cover van een ballad, een hele nieuwe reeks luisteraars aan. Dat is geweldig, maar aan de andere kant beginnen ze je een beetje in een hokje te stoppen, en er was een periode rond die tijd dat we een paar jaar daarna een publiek oppikten dat ouder begon te worden en bepaalde dingen van ons verwachtte .' - Stewart zong dit nummer als duet tijdens zijn concert Slechts een nacht! Live in de Royal Albert Hall , met Amy Belle. Stewart zei tegen het publiek: 'Een week geleden liep dit meisje door de straten van Glasgow,' en hij vond dat het zijn recht was om haar in de schijnwerpers te zetten omdat 'ik werd ontdekt als buschauffeur bij een treinhalte.' >> Suggestie tegoed :
Stacy - Sunbury, Australië - Nils Lofgren heeft een nieuwe versie van dit nummer opgenomen voor zijn soloalbum uit 2015 UK2015 Face the Music Tour .
