- Sterrenhemel, sterrennacht
Verf je palet blauw en grijs
Kijk uit op een zomerse dag
Met ogen die de duisternis in mijn ziel kennen
Schaduwen op de heuvels
Schets de bomen en de narcissen
Vang de wind en de winterkoude
In kleuren op het besneeuwde linnen land
Nu begrijp ik het
Wat je tegen me probeerde te zeggen
En hoe je hebt geleden voor je gezond verstand?
En hoe je probeerde ze te bevrijden
Ze wilden niet luisteren, ze wisten niet hoe
Misschien luisteren ze nu
Sterrenhemel, sterrennacht
Vlammende bloemen die fel schitteren
Wervelende wolken in violet waas
Reflecteer in Vincents ogen van porseleinblauw
Kleuren veranderen van tint
Ochtend velden van amber graan
Verweerde gezichten vol pijn
Worden gekalmeerd onder de liefdevolle hand van de kunstenaar
Nu begrijp ik het
Wat je tegen me probeerde te zeggen
En hoe je hebt geleden voor je gezond verstand?
En hoe je probeerde ze te bevrijden
Ze wilden niet luisteren, ze wisten niet hoe
Misschien luisteren ze nu
Want ze konden niet van je houden
Maar toch was je liefde waar
En toen er geen hoop meer in zicht was
Op die sterrenhemel, sterrennacht
Je nam je leven, zoals geliefden vaak doen
Maar ik had het je kunnen vertellen, Vincent
Deze wereld was nooit voor iemand bedoeld
Zo mooi als jou
Sterrenhemel, sterrennacht
Portretten opgehangen in lege zalen
Frameloze hoofden op naamloze muren
Met ogen die naar de wereld kijken en niet kunnen vergeten
Zoals de vreemden die je hebt ontmoet
De haveloze mannen in de haveloze kleren
De zilveren doorn, een bloedige roos
Lig verpletterd en gebroken op de maagdelijke sneeuw
Nu denk ik dat ik het weet
Wat je tegen me probeerde te zeggen
En hoe je hebt geleden voor je gezond verstand?
En hoe je probeerde ze te bevrijden
Ze wilden niet luisteren, ze luisteren niet stil
Misschien zullen ze dat nooit doenSchrijver/s: Don McLean
Uitgever: Universal Music Publishing Group
Tekst gelicentieerd en geleverd door LyricFind
Toneelstuk Vincent kon niets vinden. Kan gelieerde links bevatten
