- 'Soul Man' werd uitgebracht op Stax Records, een legendarisch soullabel waar Otis Redding, Wilson Pickett en Isaac Hayes opnamen maakten. Het is geschreven en geproduceerd door Hayes en David Porter, en de Stax-huisband van Booker T. & the MG's speelde de instrumenten, behalve Booker zelf die op school zat, en daarom werd Hayes naar Stax gehaald.
- Isaac Hayes vertelde over dit nummer in een interview met National Public Radio: 'Ik kwam op het idee toen ik op tv de rellen in Detroit zag. Er werd gezegd dat als je 'ziel' op de deur van je bedrijf zou zetten, ze het niet zouden verbranden. Toen het woord 'Ziel', dat was een opwindende soort van ding voor Afro-Amerikanen, en het had een effect van eenheid, het werd met veel trots gezegd. Dus ik dacht: 'Waarom schrijf je niet een deuntje genaamd 'Soul Man'. En je hoefde alleen maar over je persoonlijke ervaringen te schrijven, want alle Afro-Amerikanen in dit land hadden destijds soortgelijke ervaringen. Maar we realiseerden ons dat het niet alleen een Afro-Amerikaanse ervaring was, maar ook een menselijke ervaring, en daarom ging het over en werd het heel commercieel.'
- Toen dit nummer werd geschreven, was er geen duidelijke definitie van een 'Soul Man'. Nadat Isaac Hayes de titel had bedacht, schreef David Porter de rest van de tekst op basis van wat hij dacht dat een Soul Man zou zijn. Voor Porter was hij:
Landelijk: 'Kom naar je toe op een stoffige weg.'
Hardscrabble: 'Ik heb gekregen wat ik op de harde manier heb gekregen.'
Een groot minnaar: 'Ik heb geleerd lief te hebben voordat ik kon eten.'
Monogaam: 'Geef je hoop en wees je enige vriendje.'
Porter beschreef deze man en zei: 'Hij had niet de chique uitstraling van een grote stad, maar er gebeurde iets emotioneels in hem waardoor mensen echt van hem gingen houden.'
Interessant is dat Porter's co-schrijver Isaac Hayes een voorbeeld zou zijn van een nieuwe, funky ziel toen hij het thema voor de film schreef schacht . Deze Soul Man is een slechte moeder... - Isaac Hayes wilde dat de plaat ritmische elementen zou hebben die vergelijkbaar waren met Bo Diddley's nummer 'Bo Diddley', en Porter vroeg zanger Sam Moore om hem 'de Bobby Bland squall' te geven.
- The Soul Man werd 'opgeleid in Woodstock' (soms verkeerd begrepen als 'opgeleid uit goede voorraad'). Dit was twee jaar voor het beroemde festival; David Porter koos de naam 'Woodstock' om zich een school in de stokken voor te stellen. 'Het woord duidde op een school die ergens in het bos was en ze konden de naam niet bedenken voor de school', zei hij. 'Er werden bomen gekapt, de school werd gemaakt, en ze noemden het Woodstock.'
- Sam & Dave waren Sam Moore en Dave Prater. Moore zat in de gospelgroep van The Melionaires; Prater was een soloartiest voordat ze elkaar ontmoetten in 1961. Ze werden in 1962 getekend door Roulette en stapten over naar Atlantic in 1965 voordat ze opnamen maakten voor Stax. In 1988 kwam Prater om het leven bij een auto-ongeluk. Ze werden in 1992 opgenomen in de Rock And Roll Hall of Fame.
- Om 1:15 hoor je gitarist Steve Cropper vier noten spelen die het antwoord van Sam Moore uitlokken: 'Play it, Steve!' Dit was spontaan en in één take gedaan.
Kropper teruggeroepen naar Ongesneden in 2015: 'Sam zei 'Play it, Steve!' slechts één keer, in één take, wat toevallig de beste take was, dus die hebben we gebruikt. Ik heb er toen niet over nagedacht. We wisten niet dat het geschiedenis zou schrijven.'
De Stax-studio waar ze het nummer opnamen was een omgebouwd theater en een bastion van creatieve energie. De gitaarlick van Cropper kwam nadat producer Isaac Hayes hem vroeg om een Elmore James klinkende slide-partij. Cropper gebruikte een Zippo-aansteker als glijbaan en kreeg die beroemde noten. - Over het bedenken van het beroemde gitaarintro zei Steve Cropper: 'Isaac Hayes kwam de avond voor de sessie naar me toe. Het was laat in de middag en ze waren de hele dag weer op kantoor aan het schrijven. Hij kwam naar buiten en zei: 'David Porter en ik hebben een geweldig idee. Ik vind dit nummer echt een hit, maar ik kan gewoon niets verzinnen voor de intro van dit ding.' Hij vroeg me of ik een minuutje met hem naar de piano wilde gaan om wat te dollen, wat ik deed. Hij kwam altijd met deze veranderingen - hij was zo'n goede jazzmuzikant, en hij kon met deze verschillende sets veranderingen komen, en soms liet hij het aan mij over om een of ander likje of iets bovenop die veranderingen te doen, en zo is het intro van 'Soul Man' geboren.'
- Dit won de 1967 Grammy voor Best Rhythm And Blues Group Performance. Het was pas het tweede jaar dat de prijs werd uitgereikt.
- The Blues Brothers brachten dit uit als hun eerste single in 1979. Het werd nummer 14 in de VS en hielp het duo op te bouwen als een legitieme muzikale act. De Blues Brothers waren Zaterdagavond Live comedians John Belushi en Dan Aykroyd, en ze maakten van hun sketch over de show een film en een tour. Hun achtergrondmuzikanten waren onder meer Paul Shaffer van Late Night Met David Letterman evenals Steve Cropper en Donald 'Duck' Dunn, die lid waren van Booker T. And The MG's.
Cropper legde uit: 'We waren in New York aan materiaal aan het werken om samen met Dan Akroyd en John Belushi een show op te zetten, en ik suggereerde toevallig dat ze iets zouden doen dat waarschijnlijk iets dansbaars of een beetje commerciëler is, omdat we een veel blues. Het waren de Blues Brothers, maar ik vond dat Rhythm & Blues een kleine rol zou moeten spelen in onze show, dus stelde ik 'Soul Man' voor. We sprongen er meteen in en ik zei: 'Weet je, Sam & Dave deden al die danspasjes en zo.' Dus ze gingen ermee aan de slag en hadden veel plezier met dat nummer.' - Sam Moore gaf zijn mening over de Blues Brothers-versie van dit nummer en zei: 'Ik zou zeggen dat het goede komieken waren. Ik keek ernaar zoals jij naar de Coasters kijkt. Het was een parodie van een comedy-team.'
- Toen Bob Dole zich in 1996 kandidaat stelde voor het presidentschap van de Verenigde Staten, gebruikte hij dit lied, herbestemd als 'Dole Man', als zijn campagnelied totdat hij werd aangeklaagd door de auteursrechthouders van het lied.
- Sam Moore nam dit opnieuw op met Lou Reed als thema voor de gelijknamige film uit 1986. De film gaat over een blanke man die doet alsof hij zwart is zodat hij een studiebeurs voor Harvard kan krijgen; hijinks ontstaan wanneer hij wordt uitgekozen om te basketballen en blijkt verschrikkelijk te zijn. Reed en Moore voerden het nummer uit op Zaterdagavond Live op 15-11-1986.
