- George Harrison heeft dit nummer geschreven. De muziek is geïnspireerd op het themalied van de populaire tv-serie uit de jaren 60 Batman , geschreven en oorspronkelijk opgenomen door de dirigent/trompettist Neal Hefti, en gecoverd door de surfrockgroep The Marketts begin 1966 in een versie die nummer 17 bereikte in de VS. Harrison was een grote fan van de show.
- Dit was het eerste nummer op de Revolver album. Het was het eerste nummer dat Harrison schreef dat zo'n prominente positie kreeg, wat aangeeft dat hij in staat was om nummers te schrijven die net zo goed waren als die van Lennon en McCartney.
- Dit is een bitter nummer over hoeveel geld The Beatles aan belastingen betaalden. In die tijd betaalden hoogverdieners exorbitante belastingen in Engeland. Veel succesvolle entertainers verlieten het land om meer van hun geld te kunnen houden. Als gevolg hiervan brachten The Beatles - evenals The Who en The Rolling Stones - veel tijd door in Amerika en andere delen van Europa als 'belastingballingen'.
- George Harrison zei: 'Taxman' was toen ik me voor het eerst realiseerde dat hoewel we geld begonnen te verdienen, we eigenlijk het meeste weggaven aan belastingen.'
- 'Dhr. Wilson' en 'Mr. Heath' worden genoemd in de teksten. Het zijn de Britse premiers Harold Wilson en Edward Heath, die in het lied werden geminacht omdat ze bijdroegen aan de Engelse belastingwetten. Voordat dit nummer werd uitgebracht, had Wilson The Beatles de prijs voor Engeland's Show Business Personalities van 1963 uitgereikt tijdens de jaarlijkse Show Business Awards van de Variety Club of Great Britain, die op 19 maart 1964 in Londen werd gehouden. >> Suggestie tegoed :
Bertrand - Parijs, Frankrijk - In de loop van de volgende jaren kwam George Harrison tot het besef dat geld, als je er veel van hebt, een nogal vluchtig concept is en zich niet vertaalt naar geluk. Dit speelde in op zijn spirituele ontwaken. In 1969 zei hij tegen BBC Radio: 'Hoeveel geld je ook hebt, je kunt toch niet gelukkig zijn. Je moet dus je geluk vinden met de problemen die je hebt en je er niet al te veel zorgen over maken.'
- Het fade-out einde is een herhaling van de gitaarsolo, aangezien alle voltooide takes van het nummer eindigden met het zingen van John en Paul 'Taxman!'
- Er is veel verwarring geweest over wie leadgitaar speelde op dit nummer. Harrison zei in zijn 1977 Crawdaddy interview: 'Ik heb zo veel meegeholpen bij alle arrangementen. Er waren echter veel nummers waar ik bas speelde. Paul speelde leadgitaar op 'Taxman' en hij speelde gitaar - een goede rol - op 'Drive My Car'.
Jeff Emerick zei in zijn boek over het opnemen van de Beatles dat Harrison de solo gewoon niet goed kon krijgen, dus speelde Paul de meeste gitaarpartijen, inclusief de solo. De herhaling van de solo aan het einde van het nummer was dezelfde 'exacte' solo van Paul, die Jeff vanuit het midden van het nummer naar een ander stuk tape nasynchroniseerde en aan het einde in de fade sneed.
Seth Swirsky, die als stafsongwriter werkte voordat hij de Beatles-documentaire produceerde Beatles-verhalen , vertelde Songfacts : 'Ik denk dat Paul McCartney een van de grootste gitaristen van de jaren '60 was. Niemand herkende hem echt als een elektrische gitarist, of een akoestische gitarist, maar zijn leads op 'Taxman' en op verschillende nummers waarvan je denkt dat George speelde, scheurden ze af. Ik vind George geweldig, maar toen Paul de hoofdrol speelde in sommige nummers, scheurden ze. Ze waren gewoon heel uniek. Er is niemand zoals Paul McCartney in de geschiedenis van de wereld.' - Revolver is het enige album waarop Harrison drie nummers heeft. Op alle andere heeft hij er maar twee of minder. Op Het witte album hij had er vier, maar het was een dubbelalbum, dus hij kreeg slechts één nummer per kant toegewezen. >> Suggestie tegoed :
Adrian - Wilmington, DE - De 1,2,3,4 count-in is nep en werd als een bijzaak bewerkt. De echte count-in (door Paul) is hieronder te horen.
- De gitaarsolo aan het einde is een regelrechte kopie van de midden-acht. Deze zelfde solo werd later hergebruikt als tapespoel op 'Tomorrow Never Knows'. >> Suggestie tegoed :
Mike - Mountlake Terrace, WA. V.S., voor boven de 2 - 'Weird Al' Yankovic nam in 1981 een parodie op dit nummer op genaamd 'Pac-Man'. Het werd nooit officieel uitgebracht op een van zijn albums (mogelijk omdat Pac-Man Fever daar als eerste was), maar een demoversie is te vinden op Dr. Demento's Kelder Tapes Nr. 4 . Het nummer is zeer trouw aan het origineel van de Beatles, plus enkele muzikale en goed geplaatste Pac-Man-geluidseffecten. Voorbeeldteksten:
Ik was vroeger een flipperkastfreak
Daar zou je me elke week vinden
Maar nu is het Pacman
Ja, het is de Pacman >> Suggestie tegoed :
Joe - Boston, Massachusetts - Dit was niet het laatste Beatles-nummer dat zich afvroeg wie nog meer hun geld krijgt. Op hun 1969 Abbey Road album droeg Paul McCartney bij aan 'You Never Give Me Your Money', waar hij zich richt op hun gewetenloze zakenpartners.
- Bluesgitarist Stevie Ray Vaughan coverde dit nummer. Zijn versie klinkt heel anders, maar de teksten zijn identiek. >> Suggestie tegoed :
Rusty - Houston, Texas - Harrison heeft wat wiskunde in de tekst gestopt. In het begin van het nummer zingt hij: 'Er is er een voor jou, 19 voor mij' en voor 'Als 5 procent te klein lijkt'. Een van de 19 is 5 procent. >> Suggestie tegoed :
Tyler - Branford, CT - In zijn herinnering aan 'When We Was Fab' uit 1987 was het duidelijk dat de belastingheffing van lang geleden nog steeds in de geest van George Harrison was, terwijl hij zong: 'Inkomstenbelasting was alles wat we hadden.'
- In 2002 gebruikte H&R Block dit in commercials voor hun belastingaangifteservice. De advertenties werden kort na de dood van Harrison uitgezonden.
