- Toen hij op 16 mei 2015 in Royal Albert Hall speelde, sprak Stewart over dit nummer:
'Deze is op een heel vreemde manier tot stand gekomen. Tim Renwick speelde eerder in een band genaamd The Sutherland Brothers, en ze hadden een toetsenist genaamd Peter Wood. Ik was in 1975 op tournee in Amerika en Peter Wood speelde voortdurend, bij elke soundcheck waar ik ooit naar toe ging, deze riff op de piano. Nadat ik het ongeveer 14 keer had gehoord, zei ik: 'Weet je, daar is iets mee. Het klinkt een beetje beklijvend en leuk. Mag ik er een tekst op schrijven?' En hij zei: 'Natuurlijk, ga maar wat teksten schrijven.'
Maar dat was het makkelijke. Het moeilijke was het schrijven van de teksten. Uiteindelijk bedacht ik een set teksten over een Engelse komiek, Tony Hancock genaamd, en het nummer heette 'Foot of the Stage'. Hij pleegde zelfmoord in Australië en ik zag hem vlak voordat hij daarheen ging en ik wist dat er iets vreselijk mis was. En dus schreef ik dit lied over hem en het refrein was:
Je tranen vielen naar beneden als regen
Aan de voet van het podium
De Amerikaanse platenmaatschappij zei: 'We hebben nog nooit van Tony Hancock gehoord. We weten niet wie hij is.' Dus toen dacht ik: 'Nou, dat is vervelend, dus ik zal ze de stuipen op het lijf jagen.' Dus schreef ik een lied over prinses Anne genaamd 'Horse of the Year'
Prinses Anne reed weg
Op het paard van het jaar
Dat vonden ze ook niet leuk.
Ik begon mijn verstand te verliezen omdat ik dit muziekstuk voor altijd had en ik geen woorden kon bedenken. Ik had destijds een vriendin en zij had een boek over Vietnamese astrologie, wat nogal obscuur was, en het stond open in een hoofdstuk dat 'Het jaar van de kat' heette. Dat is, denk ik, het jaar van het konijn in de Chinese astrologie. Ik ben niet zo zeker. Ik weet niet heel veel van heel veel dingen, maar ik herken een songtitel als ik er een zie en dat was een songtitel.
Maar dan nog een probleem: wat doe je? 'Het jaar van de kat.' OK goed:
Ik had vroeger een Ginger Tabby
En nu heb ik een gember Tom
De eerste maakte me chagrijnig
De nieuwe...
Ik dacht: 'Je kunt niet over katten schrijven, dat is belachelijk.' En ik was absoluut verdwaald en toen de Casablanca film kwam op televisie en ik dacht: 'Ik pak Humphrey Bogart en Peter Lorre en kijk waar het heen gaat.'
Op de een of andere manier, tussen dat alles en de Vietnamese astrologie in, kwamen we op dit uit. Bedankt, Peter Wood, voor het schrijven van de muziek. Hij is niet meer bij ons, maar bedankt, Peter.' - De Humphrey Bogart-film uit 1942 Casablanca produceerde een enorme hit met 'As Time Goes By', maar 'Year of the Cat' is het populairste nummer dat is gebaseerd op de film zelf (een andere Bogart-film inspireerde de Bertie Higgins-hit 'Key Largo' uit 1981).
- Stewart is van Schotse afkomst en neemt al sinds 1967 op. Zijn liedjes hebben veel pakkende deuntjes, veel historische en politieke thema's en veel slimme teksten die beelden in je hoofd lijken te schetsen. Hij werd ooit beschreven als de belangrijkste schrijver van Engelse muziek. >> Suggestie tegoed :
Steve - Worcester, Engeland - In de Vietnamese astrologie wordt het Jaar van de Kat ook wel het Jaar van het Konijn genoemd - het komt elke 12 jaar en het zou een stressvrij jaar zijn. 1975, het jaar voordat het nummer werd uitgebracht, was een jaar van de kat. Maar er is geen garantie dat het Jaar van de Kat waar Stewart over zong 1975 was, aangezien het 1963, 1951, 1939, 1927 enzovoort had kunnen zijn. >> Suggestie tegoed :
Brian - Grand Forks, ND - Dit begon als een heel ander nummer. Al Stewart schreef de tekst oorspronkelijk na het zien van
Het optreden van de Britse komiek Tony Hancock die de inspiratie vormde voor de eerste versie van dit nummer vond plaats in Bournemouth, Engeland in 1966. Hancock was erg depressief en de show was een ramp, waarbij de komiek naar de voorkant van het podium ging en de publiek rechtstreeks en het uitstorten van zijn ziel. In Al Stewart: The True Life Adventures of a Folk Rock Troubadour Stewart wordt geciteerd: 'Hij kwam op het podium en zei: 'Ik wil hier niet zijn. Ik ben gewoon helemaal pissed off met mijn leven. Ik ben een complete loser, dit is dom. Ik weet niet waarom ik het hier niet gewoon afrond.' En ze lachten allemaal, want het was het personage dat hij speelde... dit soort down-and-out personage. En ik keek naar hem en ik dacht: Oh mijn god, hij meent het. Dit is echt.'
Hancock pleegde in 1968 zelfmoord met een overdosis drugs. Veel van Stewarts liedjes hebben alternatieve teksten, en hij was niet blij met de door Hancock geïnspireerde woorden, omdat hij niet wilde profiteren van de tragedie van de man, en bovendien wist niemand in Amerika wie Hancock was. >> Suggestie tegoed :
Mike - Edinburgh, Verenigd Koninkrijk - Dit nummer was een grote hit in Amerika, maar Stewart bleef incognito in dat land, omdat zijn foto niet op het album of de single stond. 'Ik was in staat om over Sunset Strip te lopen en Tower Records binnen te gaan, het epicentrum van de muziekbusiness, en niemand herkende me', zei hij in 2016 tegen de BBC. 'Dat heb ik altijd leuk gevonden. Ik ben niet het soort persoon dat wil dat mensen me op straat achtervolgen met handtekeningenboeken. Eerlijk gezegd ben ik graag volledig anoniem, want als je schrijver wilt worden, en dat ben ik meer dan wat dan ook, dan moet je de vlieg op de muur zijn. Je wilt niet in het middelpunt van de belangstelling staan - je wilt degene zijn die alles in zich opneemt.'
- Alan Parsons produceerde het album. Parsons was een prominente opnametechnicus lang voordat hij zijn eigen solo-succes bereikte. Hij werkte eerder aan het Pink Floyd-album Donkere kant van de maan .
- In Casablanca Bogart speelt Rick Blaine, de eigenaar van een Marokkaanse nachtclub die vluchtelingen aantrekt die wanhopig willen ontsnappen aan het door de nazi's bezette Europa. Peter Lorre, als de sluwe Ugarte, profiteert van hun benarde situatie door twee Duitse koeriers te vermoorden voor transitbrieven die de doorgang van de koper naar het neutrale Portugal zullen beveiligen:
Je slentert door de menigte zoals Peter Lorre
Een misdaad overwegen
Rick wordt voor de gek gehouden wanneer een oude vlam, Ilsa (Ingrid Bergman), door de deur loopt.
Ze komt uit de zon in een zijden jurk rennend
Als een aquarel in de regen
Ilsa heeft de brieven nodig zodat haar man, een voortvluchtige Tsjechische verzetsleider, in veiligheid kan vluchten. Rick en Ilsa herleven hun romance en overwegen om bij elkaar te blijven, maar hij overtuigt haar om met haar man te vertrekken.
Je weet dat je haar ooit moet verlaten
Maar voor nu blijf je
