- Clarkson schreef dit over de scheiding van haar ouders toen ze 6 jaar oud was. Het nummer is mogelijk gericht op haar moeder. Toen de scheiding plaatsvond, had haar moeder het altijd druk en kleine Kelly moest broodjes voor zichzelf maken om te eten.
Steph - Hickville, MO - In het nummer zingt Clarkson over haar pogingen om niet dezelfde fouten te maken als haar ouders, en hoe ze door de scheiding bang is om verliefd te worden, uit angst om dezelfde pijn te lijden als haar ouders.
- Op haar Losbreken DVD legt Clarkson uit dat ze dit begon te schrijven lang voordat ze won Amerikaans idool . Kelly was 16 toen ze op een avond met vrienden was en ze hadden het over de invloed die oudere mensen/leeftijdsgenoten op je hebben en begonnen het te schrijven. Ze stuurde een demo-tape van het nummer naar producers David Hodges en Ben Moody (voorheen van Evanescence), die het nummer leuk vonden en er samen met haar aan werkten.
Carolina - Kindersley, Canada - Clarkson vertelde Wekelijks amusement waarom ze graag herinnerd zou willen worden voor dit nummer in een interview in 2011: 'Ik denk omdat ik zo verdomd hard heb gewerkt om het op een album te krijgen en iedereen was er tegen. Er was daar wat bloed, zweet en tranen. Ik denk dat ik het meest trots ben op dat nummer - ik heb het gewoon op een album gekregen omdat niemand het leuk vond totdat het wereldwijd nummer 1 bereikte en iedereen meedeed.'
- Clarkson vertelde de Britse krant de bewaker : 'Je kunt net zo goed een mes pakken. Dat nummer is echt het meest deprimerende dat ik ooit heb geschreven. Ik heb geprobeerd om het aan te krijgen Dankbaar , en werd uitgelachen en verteld dat ik geen goede schrijver was. Dus toen probeerde ik het aan te krijgen Losbreken – en het label zag de resultaten, mensen reageerden erop, en lieten het een single worden. Daarna kreeg het succes natuurlijk de eer.'
- Clarkson onthulde dat ze in tranen uitbarstte nadat ze dit nummer voor het eerst had gespeeld voor Sony-platenbaas Clive Davis. 'Ik huilde omdat hij er een hekel aan had en vertelde me letterlijk dat ik een 'shit-ty-schrijver' was die dankbaar zou moeten zijn voor de geschenken die hij me schenkt', zei ze. 'Hij ging verder over hoe het nummer niet rijmde en dat ik gewoon mijn mond moest houden en zingen. Dit was verwoestend van een man die ik als jong meisje als een muzikale held beschouwde en zo vereerd was om mee samen te werken.'
