- Het lijkt alsof iedereen in Motown over dit nummer heeft gehoord 'via de grapevine' voordat het uiteindelijk werd opgenomen. De klassieker over een man die erachter komt dat zijn vrouw hem bedriegt, is geschreven door Norman Whitfield en Barrett Strong. Strong kwam op het idee en vroeg Motown-schrijvers Holland-Dozier-Holland om er samen met hem aan te werken. Ze weigerden een andere schrijver te crediteren, dus nam Strong het mee naar Whitfield, die hielp het in elkaar te zetten. Het nummer werd uiteindelijk een Motown-klassieker, maar het had een moeilijke start, omdat leidinggevenden van het bedrijf het te bluesy vonden en geen hitpotentieel hadden.
Smokey Robinson and the Miracles waren de eersten die het nummer opnamen, maar hun versie werd pas jaren later uitgebracht op een album genaamd Speciale gelegenheid . De Isley Brothers gingen er vervolgens mee aan de slag, maar hun versie werd niet uitgebracht. Whitfield en Strong lieten Marvin Gaye het nummer opnemen, maar nog steeds geen geluk: Motown-hoofd Berry Gordy verkoos 'Your Unchanging Love' van Holland-Dozier-Holland boven 'Grapevine' als zijn volgende single. Eindelijk nam een nieuwe Motown-act Gladys Knight and the Pips het nummer op als gospelrocker. Hun versie was een hit, kwam in november 1967 in de Top 40 en bereikte de nummer 2 in Amerika.
De versie van Marvin Gaye stond op zijn album uit 1968 In de groef (later hernoemd) Ik hoorde het door de wijnstok ). Nadat E. Rodney Jones, de Chicago-discjockey bij WVON, het in de ether begon te spelen, heroverwoog Berry Gordy en bracht Gaye's versie uit als single, die nog populairder werd en bekend stond als de definitieve versie van het nummer. Gaye's 'Grapevine' verpletterde de hitparade ongeveer een jaar na Knight's en bereikte de nummer 1 in Amerika op 14 december 1968. - Met dit hartverscheurende deuntje over een man die erachter komt dat zijn meisje hem bedriegt, heeft Marvin Gaye de emotie in het nummer uitgewrongen dankzij Norman Whitfield, die het nummer produceerde en hem zeer specifieke instructies gaf. Whitfield liet Gaye iets hoger zingen dan zijn normale bereik, waardoor de gespannen zang ontstond, en hij dwong hem het steeds opnieuw te doen totdat hij het goed had. Gaye legde uit aan NME : 'Ik nam gewoon de leiding, omdat ik voelde dat de richting die hij uiteenzette de juiste was. Als ik het zelf had gedaan, had ik het helemaal niet zo gezongen, maar zie je, er zitten veel voordelen aan het zingen van andermans materiaal en het opvolgen van aanwijzingen. De taak van het tolken is best wel belangrijk, want als mensen niet in staat zijn uit te drukken wat er in hun ziel leeft als er een kunstenaar is die dat wel kan... dan vind ik dat heel waardevol.'
- Barrett Strong kreeg het idee voor het nummer toen hij in Chicago woonde en veel mensen de zin 'I hear it through the grapevine' hoorde gebruiken. Strong zei: 'Niemand heeft er een liedje over geschreven, dus ik zat aan een piano en bedacht de baslijn.' Hij nam het nummer mee naar Whitfield, die het hielp voltooien. Het was de eerste samenwerking voor de schrijvers.
- Samen met 'Papa Was A Rollin' Stone' beschouwt Barrett Strong dit als het beste nummer dat hij met Norman Whitfield heeft geschreven. Andere hits die ze samen schreven zijn 'Ain't Too Proud To Beg', 'Just My Imagination' en 'Money (That's What I Want).'
- Totdat het Lionel Richie/Diana Ross-duet 'Endless Love' het in 1981 versloeg met een reeks van 9 weken, was dit de langstlopende Motown #1 Hot 100-hit, die zeven weken bovenaan de hitlijst stond. Het was ook een sensatie in het Verenigd Koninkrijk, waar het drie weken lang nummer 1 was.
- Dit was Gaye's eerste nummer 1 hit en het maakte hem tot een ster. Hij had al 23 Top 40-hits tegen de tijd dat 'Grapevine' werd uitgebracht, en deed veel duetten met Tammi Terrell, die vooral populair waren in de R&B-hitlijsten. Zijn volgende nummer 1 kwam in 1973 met 'Let's Get It On' en hij had er nog een met 'Got To Give It Up'.
- Creedence Clearwater Revival bracht in 1970 een versie van 11 minuten uit voor hun De fabriek van Cosmo album; het was een van de weinige nummers die CCR opnam die ze niet schreven. Een groot contrast met veel van de compacte hits van de band, waardoor ze zich konden verspreiden en jammen.
Volgens hun drummer Doug Clifford kreeg hij de vrije hand om zijn drumpartijen te creëren op de gitaar van John Fogerty. Soms in het nummer zou Fogerty een ritmische voorsprong opzetten die Clifford zou volgen en op andere punten in het nummer volgt Fogerty een ritme dat Clifford heeft opgezet.
In december 1975 bracht CCR's label Fantasy Records het nummer opnieuw uit als single, waarmee het nummer 43 in de VS bereikte. Deze release kwam midden in een aantal verhitte juridische strijd tussen de band en het label, wat ertoe leidde dat John Fogerty een pauze van 10 jaar nam van het maken van muziek. - In 1987 kreeg dit een nieuw leven toen het werd gebruikt in commercials voor California Raisins, met claymation-rozijnen die het lied uitvoerden. Naast het stimuleren van de verkoop van rozijnen, werden de California Raisins een rage uit de jaren 80 en waren ze dat jaar het populairste Halloween-kostuum. Buddy Miles - bekend als de oprichter van The Electric Flag en als lid van Jimi Hendrix' Band of Gypsys - was de leadzanger van de groep.
- Dit is het enige nummer dat een #1 R&B-hit was voor drie verschillende artiesten. Naast de Gladys Knight en de Pips en Marvin Gaye-versies, bracht Roger Troutman (opgenomen als 'Roger') het naar de top van de R&B-hitlijsten met zijn versie uit 1981. Lang voor de Auto-Tune-rage gebruikte Troutman een talkbox om een soort electrofunk te creëren en had hij een hit met 'More Bounce To The Ounce', opgenomen door zijn band Zapp. Troutman zag dat drie verschillende artiesten al een hit hadden met dit nummer en had iets nodig met herkenbare teksten om het gemakkelijk te begrijpen te maken via zijn vocoder-achtige apparaat.
- Dit nummer was prominent aanwezig in de opening van de film uit 1983 De grote kou als een groep vrienden het nieuws hoort over de zelfmoord van een andere vriend. De soundtrack bevat ook andere Motown-hits zoals Gaye's 'What's Going On'; The Temptations' 'My Girl' en 'Is not Too Proud to Beg'; The Miracles' 'I Second That Emotion' en 'The Tracks Of My Tears'; The Four Tops' 'It's the Same Old Song'; The Marvelettes' 'Too Many Fish in the Sea' en Martha and The Vandellas' 'Dancing in the Street' (mede geschreven door Gaye).
- De originele versie van dit nummer werd ter overweging gepresenteerd tijdens een van de beroemde vrijdagochtendbijeenkomsten in het Motown-kantoor waar Berry Gordy zou beslissen welke nummers ze als singles zouden uitbrengen. Gordy ging meestal op basis van stemmen van het personeel, maar hoewel 'Grapevine' de stemmen had, koos hij in plaats daarvan voor een lied geschreven door Holland-Dozier-Holland genaamd 'Your Unchanging Love'. 'Persoonlijk vond ik 'Grapevine' beter,' zei Gordy in zijn autobiografie. 'Maar ik vond dat de andere plaat meer in de romantische sfeer lag van wat Marvin nodig had.'
- Dit kwam in 1986 opnieuw in de Britse hitlijsten nadat het was opgenomen in een populaire commercial voor Levi's 501 jeans waarbij het Britse model Nick Kamen zich uitkleedde in een wasserette. Het nummer piekte op # 8. Dat jaar daarop bracht Kamen zijn titelloze debuutalbum uit en scoorde hij een Top 10 UK-hit met het door Madonna geschreven 'Every Time You Break My Heart'.
