- Cole Porter schreef deze klassieke popstandaard in 1936 en debuteerde toen actrice Virginia Bruce het zong in de MGM-musical Geboren om te dansen , met in de hoofdrol Eleanor Powell en James Stewart, datzelfde jaar. Het nummer werd genomineerd voor een Academy Award voor Best Original Song, maar verloor van 'The Way You Look Tonight' uit de film Astaire/Rogers. Swingtijd .
- Als iemand 'onder je huid' zit, betekent dat dat je nogal geïrriteerd bent met die persoon. Dit nummer verdraait de betekenis van het idioom, zoals een dame in Sinatra's huid is gekropen, maar op een manier die hem gek op haar maakt.
- Frank Sinatra begon met het uitvoeren van dit nummer in zijn wekelijkse radioshow in 1946, maar voegde zijn kenmerkende branie toe toen hij een bigband-arrangement van Nelson Riddle opnam voor het album Liedjes voor swingende liefhebbers tien jaar later.
- Sinatra nam dit opnieuw op voor het album uit 1963 met zijn favoriete nummers, Sinatra's Sinatra . De trombonesolo, oorspronkelijk gespeeld door Milt Bernhart in de '56-versie, werd uitgevoerd door Dick Nash. Hij nam het opnieuw op in 1993 met U2-frontman Bono voor het album Duetten . Deze versie heeft een video waarin Sinatra en Bono samen verschijnen... kort. Geregisseerd door Kevin Godley, werd het opgenomen in een taverne, maar toen ze technische problemen hadden die de opname vertraagden, stormde Sinatra naar buiten. Godley eindigde met het samenstellen van de video op basis van bestaande beelden van Sinatra en opnamen van Bono die zijn rol in een monitor zong.
- Dit werd een vaste waarde in de setlist van Sinatra en is te horen op zijn live-album uit 1966, Sinatra in het zand , waar hij wordt ondersteund door het orkest van Count Basie.
- Hoewel dit een van Sinatra's kenmerkende nummers was, was hij zeker niet de enige die het opnam. Het werd onder meer gecoverd door Peggy Lee, Ella Fitzgerald, Eartha Kitt, Sammy Davis Jr., Carly Simon, Michael Buble, Michael Bolton en Deana Martin. The Four Seasons scoorde een Top-10-hit met het nummer in 1966, en de hiphopversie van Neneh Cherry leverde haar de #25-plek op de Britse hitlijst op.
- Geluidstechnicus John Palladino herinnert zich de sessies voor Liedjes voor swingende liefhebbers als bijzonder uitdagend vanwege de onhandige opzet van Capitol's Studio A - een klein gebied dat nog kleiner werd toen het vol zat met muzikanten - en Sinatra's eisen voor perfectie. Trombonist Milt Berhart leerde dit maar al te goed op dit nummer toen hij volle kracht speelde, take na take, zonder de crooner helemaal te raken.
'Dat was een vuile truc om op Milt te spelen,' vertelde Palladino Geluid op geluid . 'Hij zou er vroeg bij zijn en de dingen oefenen, en dan moest hij op vol volume spelen. We hadden tegen Frank kunnen zeggen: 'Waarom wisselen we take one of two niet af met de solo van Milt?', maar dat kwam nooit bij me op. En daarnaast hield Frank niet van editen. Hij was kieskeurig in het vastleggen van complete takes, en daarom heb ik zijn opnames nauwelijks bewerkt.' - Sinatra hield zich aan dezelfde standaard van perfectionisme als zijn muzikanten. Palladino herinnert zich dat hij dit nummer 22 takes doornam met de muzikanten.
'Sommige van die opnames kunnen een valse start zijn geweest, waarbij ze een paar noten hebben verwerkt en vervolgens zijn gestopt', zei hij. 'Ik betwijfel of er meer dan vier of vijf complete takes waren. Frank kende zijn eigen stem vrij goed, en als hij niet goed zong, liep hij weg uit een sessie. Dat moet ik hem nageven. Eigenlijk heb ik helemaal geen kritiek op Frank. Zijn kritiek op het spel van de muzikanten was echt top, omdat ze vasthielden aan wat hij aan het doen was. Hij wist wat hij deed, en hij wist wat hij wilde dat de band zou doen.' - Sinatra zong een balladversie van dit lied ter ere van wijlen Cole Porter tijdens een twee uur durend eerbetoon aan de Universiteit van Californië op 12 februari 1967.
- Chad L. Coleman zong dit in de tv-serie De levende doden in de aflevering 'Geïnfecteerd' uit 2013
- In een 2014 Songfacts-interview vertelde Frankie Valli ons dat de Four Seasons geïnspireerd waren om dit op te nemen nadat ze Sinatra het nummer op tv hadden zien spelen. Maar ze wilden de stijl van de crooner niet kopiëren. 'We zijn erin geslaagd om het te laten klinken zoals wij, en dat viel allemaal onder de noemer van de manier waarop de harmonie was ingedeeld. We gebruikten bijna alles wat we deden een basistype harmonie - een harmonie met veel kerkelijke boventonen, met een vleugje van de moderne tijd.'
