- 'Dhr. Mojo Risin'' is een anagram voor 'Jim Morrison.' Hij herhaalt de zin aan het einde van het nummer steeds sneller om een orgasme te simuleren. Vroege bluesmuzikanten verwezen vaak naar hun 'Mojo', zoals in het Muddy Waters-nummer 'Got My Mojo Working'.
Een mojo is een Hoodoo-bedel, meestal een tas gevuld met items zoals wortels, magneet, ratelslangrammelaars, krokodillentanden, charmes, munten - wat het ook doet. Verschillende tassen zouden voor verschillende doeleinden worden gebruikt: als de tas rood was, zou het een mojo voor liefde zijn en zou je een persoonlijk item, zoals haar of een stuk kleding, moeten plaatsen om de mojo te laten werken. Als de mojo uit een zwarte zak zou zijn gemaakt, zou het voor de dood zijn. Veel blanke luisteraars, waaronder Jim Morrison, dachten dat mojo seksuele energie betekende, en zo wordt het tegenwoordig meestal geïnterpreteerd, deels vanwege Austin Powers films. >> Suggestie tegoed :
Kevin - Martinez, CA - Toetsenist Ray Manzarek legde de betekenis van het nummer uit aan Ongesneden magazine September 2011: 'Een lied over als een gek over de snelweg van LA rijden - ofwel LA binnengaan of op de 405 naar San Francisco. Je bent een beatnik op de weg, net als Kerouac en Neal Cassady, die zo snel als je kunt over de snelweg raast.'
- Morrison nam zijn zang op in de badkamer van de studio om een voller geluid te krijgen. Hij bracht daar sowieso veel tijd door vanwege al het bier dat hij tijdens de sessies dronk.
- The Doors hebben dit slechts één keer live uitgevoerd, in Dallas in de State Fair Music Hall op 11 december 1970. De enige live-opname hiervan staat op de bootleg Als het niet één ding is, is het iets anders . De band wilde meer muzikanten meenemen om het studiogeluid te simuleren, maar Morrison stierf voordat ze de tour konden lanceren. >> Suggestie tegoed :
Tony - Westbury, NY - Dit was het titelnummer van het laatste Doors-album voordat Jim Morrison stierf. De overige leden brachten nog twee albums uit, Andere stemmen en Volledige cirkel , die beide slecht verkochten. >> Suggestie tegoed :
Jim - Hopatcong, New Jersey - The Doors had extra muzikanten nodig om dit op te nemen. Jerry Sheff (beroemd om zijn werk met Elvis Presley) werd aangetrokken om bas te spelen, Marc Benno om gitaar te spelen. Sheff en Benno zouden met de band gaan touren, maar de dood van Morrison annuleerde die plannen.
- Morrison kreeg het idee voor de songtekst 'City of Night' uit het gelijknamige boek uit 1963 van John Rechy. Het boek beschrijft een smerige wereld van seksuele perversie, die Morrison naar Los Angeles vertaalde.
- Ze hebben dit in de studio in elkaar gezet en live opgenomen zonder overdubs. Het kwam verrassend goed samen. Gitarist Robby Krieger noemde het 'het typische Doors-nummer'.
- De eerste regel, 'Nou, ik ben ongeveer een uur geleden een beetje naar beneden gegaan', is een verwijzing naar een barbituaat, met name Rorer 714.
- Billy Idol coverde dit op zijn album uit 1990 Gecharmeerd leven , zijn versie raakt #52 in de VS. Idol was in de Oliver Stone-film uit 1991 De deuren , maar moest een kleinere rol spelen vanwege een motorongeluk in 1990 dat zijn mobiliteit beperkte.
Op een persconferentie om het album te promoten, legde Idol uit dat hij 'L.A. Woman' al jaren en was een grote fan van het nummer. Hij gebruikte het vaak om audities te doen voor nieuwe bandleden. - The Doors produceerden dit album met Bruce Botnick. Paul Rothchild, die hun eerste vijf albums produceerde, wilde hier niet aan werken omdat hij de nummers niet mooi vond. In plaats daarvan produceerde hij een album voor Janis Joplin.
- In 2000 namen de overlevende leden van de Doors een VH1 op Verhalenvertellers aflevering met gastvocalisten die invallen voor Morrison. Perry Farrell, voorheen van Jane's Addiction, zong hierop.
- Doors-drummer John Densmore zei in de Het verhaal van LA Woman documentaire: 'De metafoor voor de stad als vrouw is briljant: agenten in auto's, heb nog nooit een vrouw zo alleen gezien - geweldig spul. Het is metaforisch, de lichamelijkheid van de stad en denken aan haar en hoe we voor haar moeten zorgen, het is mijn geboortestad.'
- Ray Manzarek gebruikte zijn UCLA-filmstudies toen hij een video voor dit nummer dat is uitgegeven op een verzameling Doors-materiaal genaamd Revolutie in 1985. Om de video te maken, combineerde Manzarek archiefbeelden van de band met nieuw materiaal dat hij opnam in Venice Beach, Californië. De actrice Krista Errickson schittert als de 'LA Woman'; de mannelijke hoofdrol is John Doe van de band X - Manzarek produceerde hun eerste vier albums en regisseerde twee van hun video's.
