- Een van de laatste Beatles-nummers, Paul McCartney schreef dit op basis van spanningen binnen de band.
- De weg waar McCartney het over heeft is de B842 die langs de oostkust van Kintyre naar Campbeltown in de buurt van zijn Schotse boerderij loopt.
Mike - Mountlake Terrace, WA - McCartney: 'Ik zat net achter mijn piano in Schotland, begon te spelen en bedacht dat nummer, in de veronderstelling dat het door iemand als Ray Charles zou worden gedaan. Ik heb altijd inspiratie gevonden in de kalme schoonheid van Schotland en opnieuw bleek het de plek waar ik inspiratie vond.'
Bertrand - Parijs, Frankrijk - The Beatles namen dit in januari 1969 op als een vrij eenvoudige ballad. In 1970 gingen The Beatles uit elkaar en werd Phil Spector ingeschakeld om de banden door te nemen en het album te produceren. Spector stond bekend om zijn 'Wall Of Sound' opnametechniek, waarbij hij veel instrumenten toevoegde en de tracks gelaagde om een zeer vol geluid te creëren. Op dit nummer haalde hij de meeste Beatles-instrumenten eruit en voegde een strijkerssectie en koor toe (The Mike Sammes Singers). Het resultaat was heel anders dan de groep oorspronkelijk voor ogen had.
Hoewel hij dit nummer schreef, ging Paul McCartney niet naar de sessies waar Spector het produceerde. Toen McCartney de resultaten hoorde, maakte hij duidelijk dat hij een hekel had aan wat Spector met zijn lied deed, en probeerde hij de originele versie, die werd gemixt door ingenieur Glyn Johns, op het album te krijgen. De band viel al uit elkaar en dit veroorzaakte verdere onrust binnen de groep, aangezien Harrison en Lennon beide Spector steunden. Paul is in de loop der jaren niet van standpunt veranderd en gelooft nog steeds dat Spector het heeft afgeslacht. Lennon en Harrison dachten er anders over, en elk liet Spector hun volgende solo-inspanningen produceren. Lennon zei over Spectors werk op Laat maar zo : 'Phil kreeg de s--ttiste lading slecht opgenomen s--t met een rotgevoel erbij, en hij maakte er wat van.' - The Beatles speelden dit in de film Laat maar zo . Zowel de film als het album waren de laatste die The Beatles uitbrachten. Abbey Road was het laatste album dat ze opnamen.
- Paul McCartney bood dit nummer in 1968 aan Tom Jones aan op voorwaarde dat het zijn volgende single zou zijn. Hij had 'Without Love (There is Nothing)' uitgebracht, dus sloeg hij het aanbod af, iets waar hij later spijt van zou krijgen. Spreken met Media Wales in 2012 legde Jones uit: 'Ik zag hem (McCartney) in een club genaamd Scotts Of St. James in Jermyn Street in Londen. Ik zei tegen hem Wanneer ga je dan een liedje voor me schrijven Paul? Hij zei: ja, dan doe ik dat. Niet lang daarna stuurde hij een nummer naar mijn huis, 'The Long And Winding Road', maar de voorwaarde was dat ik het kon, maar het moest mijn volgende single zijn.
Paul wilde het er meteen uit hebben. Op dat moment had ik een nummer genaamd 'Without Love' dat ik ging uitbrengen. De platenmaatschappij bereidde zich voor op de release ervan. De timing was verschrikkelijk, maar ik vroeg of we alles konden stoppen en ik 'The Long And Winding Road' kon doen. Ze zeiden dat het veel tijd zou kosten en dat het onpraktisch was, dus uiteindelijk heb ik het niet gedaan. Ik was mezelf aan het schoppen. Ik wist dat het een sterk nummer was.'
'Without Love' deed het goed voor Jones - het bereikte #5 in de VS en #10 in het VK, maar had lang niet de blijvende kracht van deze Beatles-klassieker. Jones nam uiteindelijk wel een nummer van Paul McCartney op, maar pas in 2012 schreef Paul '(I Want To) Go Home', dat werd uitgebracht op het album van Jones. Geest in de kamer . - Dit was het enige Beatles-nummer waar John Lennon bas speelde. Hij was gewoonlijk hun ritmegitarist. Harrison en Ringo hebben hun onderdelen laten verwijderen door Phil Spector, dus ze verschijnen hier helemaal niet op.
- Alistair Taylor, de algemeen directeur van Apple Records, was om drie uur 's nachts getuige van de opname door Paul McCartney van de originele demoversie hiervan. Hij herinnert zich in 1000 UK #1 hits door Jon Kutner en Spencer Leigh: 'Hij was een melodie aan het uitzoeken en ik zei: 'Dat vind ik leuk, het is een fantastische melodie', en hij zei: 'Het is maar een idee.' Hij zei tegen de technicus dat hij de band aan moest zetten en toen en daar nam hij 'The Long And Winding Road' op: het zat vol la-las omdat hij maar een paar regels had geschreven, maar het was best fantastisch.'
- McCartney blokkeerde de release van het nummer als single in het VK, maar hij kon de release in de VS niet voorkomen, waar het twee weken bovenaan de hitlijsten stond.
- Dit was een van de vijf Beatles-nummers die McCartney speelde op zijn 1976 Vleugels over Amerika tour.
- In 2002 een omslag van Pop idool winnaar Will Young en runner-up Gareth Gates stonden bovenaan de Britse hitlijst.
- In 2003 bracht Apple Records een nieuwe versie van het album uit genaamd Laat het zijn... Naakt , met de productie van Spector verwijderd. Voor dit nummer werd een niet eerder uitgebrachte take gebruikt toen het werd geremixt. Deze versie is wat McCartney in gedachten had toen hij het nummer schreef.
- Ringo's drums zijn zowel te horen op de Bloemlezing 3 versie en de versie van Spector (de versie van Spector heeft alleen de snaren bovenop de Bloemlezing 3 versie).
Adrian - Wilmington, DE - De Braziliaanse zanger Caetano Veloso begint zijn lied 'It's a long way' met de regels: 'Vanmorgen wakker geworden met een oud Beatles-nummer.' Een paar verzen later zegt hij: 'Het is een lange en bochtige weg.' Het nummer staat op zijn Britse album uit 1972 neuken .
Marcos - Rio de Janeiro, Brazilië - Enkele van de vele artiesten die dit nummer hebben gecoverd: Tony Bennett, George Benson, Cilla Black, Ray Charles, Cher, Judy Collins, Peter Frampton, Aretha Franklin, Richie Havens, Cissy Houston, Gladys Knight and the Pips, Liberace, The London Symphony Orchestra, Barry Manilow, Mantovani, Johnny Mathis, Bill Medley, George Michael, Olivia Newton-John, Billy Ocean, Stu Phillips, Kenny Rogers, Diana Ross, Kevin Rowland, Sarah Vaughan, Andy Williams en Nancy Wilson.
Bertrand - Parijs, Frankrijk - In een interview kort voordat hij de Britse premier werd, na vijf jaar leider van de oppositie, vertelde David Cameron: Q magazine dat dit zijn favoriete Paul McCartney-nummer is. Hij legde uit; 'Het heeft een prachtige melodie en emotie en vat zo'n beetje het leven van de leider van de oppositie samen.'
- Dit werd het 20e en laatste nummer van The Beatles op 13 juni 1970.
