- In ons interview met Tommy James legde hij uit: 'Oorspronkelijk deden we het nummer zonder nummer. En het idee was om een partyrockplaat te maken; in 1968 was dat zo'n beetje een terugkeer naar het begin van de jaren '60. Niemand maakte in 1968 echt partyrockplaten, die grote-drum-californische-zon-wat-ik-zing-geld-achtige nummers. En dus wilde ik een partyrockplaat maken.
En we gingen de studio in, en we plakten dit ding hier samen uit drums, en een gitaarriff hier. Het heette een goede operatie, en we hebben het uiteindelijk in elkaar gezet in waarschijnlijk een maand. We hadden de meeste woorden van het lied, maar we hadden nog steeds geen titel. En we worden er gewoon gek van, omdat we op zoek zijn naar een 'Sloopy' of een gekke naam - het moest een meisjesnaam met twee lettergrepen zijn die gedenkwaardig en dom was en een beetje dom klonk. Dus we wisten wat voor woord we hadden, alleen klonk alles wat we bedachten zo slecht. Dus Ritchie Cordell, mijn songwriting-partner en ik, zijn in mijn appartement op 888 Eighth Avenue in New York. En uiteindelijk walgen we, gooien we onze gitaren neer, gaan we het terras op, steken we een sigaret op en kijken we naar de lucht. En het eerste waar onze ogen op vallen, is de Mutual of New York Insurance Company. GELD. Waargebeurd verhaal. Met een dollarteken in het midden van de O, en het gaf je de tijd en de temperatuur.
Ik had jaren naar dit ding gekeken en het zat me recht in het gezicht aan te kijken. We zagen dit tegelijkertijd en we begonnen allebei te lachen. We zeiden: 'Dat is perfect! Wat is er perfecter dan dat?' Mony, M-O-N-Y, Mutual of New York. En dus moeten we ongeveer tien minuten gelachen hebben, en dat werd de titel van het nummer. Toen we de plaat maakten, hadden we onze gebruikelijke studioband, maar we sleepten ook mensen van de straat, we lieten secretaresses naar beneden komen. Dit was in het Broadway-gebouw uit 1650, de kelder van 1650 was een groot gebouw voor de muziekindustrie. Alle schrijvers en uitgevers waren er, dus we hebben ze allemaal beneden uitgenodigd, en het was echt een feest dat op band werd vastgelegd.' - Amfetamines en de maffia speelden een verrassende rol in deze Bubblegum-klassieker. Roulette Records werd gerund door The Mob, zoals James uitlegde in zijn Songfacts-interview. Wat de drugs betreft, vertelde Kenny Laguna, een producer die keyboards speelde en zong bij The Shondells, ons: 'Vroeger gebruikten we veel amfetaminen. Ze waren erg populair bij mensen die probeerden te slagen, dus we waren de hele dag en nacht bezig met het maken van platen, zonder ons zorgen te maken over betaald worden. Het was perfect voor de platenmaatschappijen, die ons amfetaminen zouden leveren.'
James voegde toe: 'Daar had de platenmaatschappij niets mee te maken. Dat waren wij waarschijnlijk. Dat was onze beslissing, dat was niet hun beslissing.' - Twee versies werden samengevoegd om het lied te vormen. Het deel dat luidt: 'I love you Mony, Mo Mo Mony...' was Bobby Bloom, die ook voor Roulette Records werkte (Bloom zong 'Montego Bay', wat een hit was in 1970). De rest is geschreven door James met producers Bo Gentry en Ritchie Cordell.
- Toen ze dit aan het opnemen waren, werd het beschouwd als een wegwerp B-kantje. Ze hadden geen idee dat het een grote hit zou worden.
- Kenny Laguna vertelde ons meer over de opname van dit nummer. Laguna zegt: 'Er was geen drummer, dus de opnametechnicus ging erheen, maar hij kon maar twee maten door. Dus voordat er loops of iets anders waren, hebben we de twee maten van drums 44 keer gekopieerd en aan elkaar gesplitst, en dat is het nummer van 'Mony Mony'. Het was als een vroege lus voordat er een lus was. Als je goed luistert, hoor je nog maar twee maten van de drumtrack.' Hij voegde eraan toe: 'Toen het tijd was om het te laten klinken alsof het een groot feest was, was het lunchtijd. We gingen naar Broadway en haalden al deze vreemden over om naar de studio te komen en 'Mony, Mony!' Er waren allemaal serieuze jongens aan het lunchen en we zeiden: 'Wil je zingen op een Tommy James-plaat?''
- Bekijk de video van dit nummer. Er waren niet veel plekken om muziekvideo's te vertonen in 1968, maar James vond het belangrijk om er een te hebben. Hij vertelde ons: 'We wilden video's maken. En 'Mony' was de allereerste video die we ooit hadden gemaakt. En het leek me heel verstandig om een film te maken van je hit. En ik begreep niet waarom niemand het deed. Je zou merken dat dingen soms op televisie zouden draaien, er zou een film zijn met een nummer erin, en ze zouden het filmfragment nemen en het draaien. Maar niemand maakte echt video's. En dus huurden we een filmbedrijf in, gingen naar binnen en maakten een video van 'Mony'. We hebben eigenlijk een video gemaakt van 'Ball of Fire' en we hebben ook een video gemaakt van 'She'. Maar we konden ze nergens laten spelen. Dus 'Mony' was een van de eerste video's die gemaakt werd. Het was 13 jaar voor MTV. En we konden het nergens in de Verenigde Staten laten spelen. TV zou geen video afspelen die door muzikanten is gemaakt, ze zouden het gewoon niet doen. Dus de enige plek waar we onze video konden laten afspelen was in Europa in de bioscopen. Tussen dubbele speelfilms door speelden ze 'Mony Mony'. En de reden dat je het in zwart-wit ziet, is omdat het werd vertoond in de Beat Club in Engeland, en het was een film van een film. En het werd getoond in zwart-wit. Dus toen ze het terugstuurden naar de Verenigde Staten, was het in zwart-wit. Maar de originele video was in kleur. En zo was ik lange tijd met Daffy Duck. (lacht) En Daffy wilde afsluiten. Dus ik had problemen met Daffy.'
- Er doet een verhaal de ronde dat The Beatles een nummer schreven voor Tommy James & the Shondells, en dat ze het afwezen. Tommy verduidelijkt dit: 'Wat er gebeurde was dat 'Mony Mony' tot dan toe de best verkochte single in Groot-Brittannië werd. En het was eigenlijk groter in Engeland dan hier. Apple (Records) begon oorspronkelijk als een uitgeverij en een productiebedrijf voordat het een platenmaatschappij werd. En hun idee was dat ze liedjes gingen schrijven voor andere acts, die zouden publiceren en in sommige gevallen zouden produceren. Dus George Harrison werkte met een groep genaamd Grapefruit, en George en deze jongens schreven een aantal van deze nummers voor ons die ze naar mijn manager, Lenny Stogel, stuurden. We waren erg gevleid, maar ze klonken allemaal als 'Mony Mony'. En tegen die tijd hadden we de beslissing genomen dat we voor 'Crimson And Clover' zouden gaan en onze stijl echt zouden veranderen. Dus hebben we deze nummers nooit gedaan. Sommige waren echt goed. Er stond een hele band vol mee. En we waren zeer gevleid en zeer vereerd. Een van mijn grote spijt is dat ik nooit de kans heb gekregen om George daarvoor te bedanken, en dat had ik moeten doen, ik had meer ophef moeten maken. Maar omdat we onze stijl hadden veranderd met 'Crimson and Clover', zijn we nooit meer teruggegaan naar de 'Mony Mony'-stijl van partyrock.'
- Dit was een nummer 1 hit voor Billy Idol in 1987. Het bracht het nummer naar een nieuwe generatie die het origineel nog nooit had gehoord. Toen Idol zijn versie uitbracht, werd het populair voor kinderen om tijdens de instrumentale pauze in het refrein 'hey, hey, what, get lay, get f--ked' te roepen. Iedereen die naar een bal ging toen dit populair was, kan dit verifiëren, hoewel de oorsprong van het gezang een mysterie blijft.
Idol bracht zijn versie voor het eerst uit als single in 1981, zijn eerste als soloartiest na het verlaten van de band Generation X, en nam het op op zijn 4-nummer EP Stop niet hetzelfde jaar. Hij bracht een live-versie uit in 1987, die zijn grootste hit werd en naar #1 in de VS en #7 in het VK ging. Op de vraag waarom het nummer werd opgenomen, vertelde Idol vaak hoe het speelde toen hij zijn maagdelijkheid verloor in een park. In latere jaren suggereerde hij dat het meer te maken had met publicatierechten en financiële belangen. - Toen Idols versie van 'Mony Mony' #1 in de VS bereikte, sloeg het een andere Tommy James-cover af - Tiffany's versie van 'I Think We're Alone Now', een hit voor James in 1967. Een ander James-nummer dat nieuw leven als cover was 'Crimson And Clover', dat Joan Jett in 1982 opnam als haar vervolg op 'I Love Rock And Roll'. Jett's versie is geproduceerd door Kenny Laguna, die met haar heeft samengewerkt sinds ze begon als soloartiest.
- Weird Al Yankovic schreef een parodie op basis van Billy Idol's opname uit 1987 genaamd 'Alimentatie', over een man die gaat scheiden en zijn ex-alimentatie moet betalen, maar er geen geld meer aan heeft. Het staat op zijn album uit 1988 Nog erger . >> Suggestie tegoed :
Steph - SoCal, CA
