- Bob Dylan schreef 'Mr. Tambourine Man,' die oorspronkelijk werd uitgebracht op zijn vijfde album Alles terug naar huis brengen op 22 maart 1965. Zijn versie werd niet als single uitgebracht, maar toen The Byrds later in 1965 hun cover uitbrachten, was het een trans-Atlantische hit, die zowel in de VS als het VK bovenaan de hitlijsten stond. Het is het enige nummer dat Dylan ooit schreef dat naar #1 ging in Amerika (in het VK ging Manfred Mann's cover van 'Quinn The Eskimo' ook naar #1).
- Dylan schreef dit tijdens een roadtrip die hij met enkele vrienden maakte van New York naar San Francisco. Ze rookten onderweg veel marihuana en vulden hun voorraad aan op postkantoren waar ze onderweg wiet hadden gepost.
- De Byrds-versie is gebaseerd op de demo van Bob Dylan van het nummer dat hij opnam tijdens sessies voor zijn album uit 1964 Een andere kant van Bob Dylan (Dylan's versie was nog niet uitgebracht toen The Byrds het opnam). Het was de manager van The Byrds, Jim Dickson, die de demo binnenbracht en hen vroeg om het op te nemen - de groep weigerde eerst omdat ze dachten dat het geen hitpotentieel had. Toen The Byrds het opnamen, haalden ze wat teksten eruit en voegden een 12-snarige gitaarsolo toe.
'Een pluim voor Roger McGuinn voor het opnemen van 'Tambourine Man', wat ons niet knock-out sloeg toen we het voor het eerst hoorden', zei Byrds-bassist Chris Hillman in een Songfacts-interview. 'Bob Dylan had het in een zeer landelijke groove geschreven, een rechte 2/4 maatsoort, en Roger neemt het nummer mee naar huis en werkt ermee, zet het in 4/4 maat, zodat je erop kunt dansen. Bob hoorde het ons doen en zei: 'Man, hier kun je op dansen!' Het sloeg hem echt omver en hij vond het geweldig.' - Slechts drie van de vijf leden van de Byrds speelden op dit nummer: Roger McGuinn zong lead en speelde leadgitaar; Gene Clark en David Crosby deden de vocale harmonieën.
Sessiemuzikanten werden ingeschakeld om de andere instrumenten te bespelen, aangezien de band net begon en nog niet goed genoeg werd bevonden door hun management. De sessiemuzikanten die op dit nummer speelden, waren de Los Angeles-leden van wat bekend werd als 'The Wrecking Crew' toen drummer Hal Blaine die term gebruikte in zijn boek uit 1990. Deze groep van ongeveer 50 spelers kwam terecht op vele hitnummers uit die tijd.
Naast Blaine hebben studioprofs die op 'Mr. Tambourine Man' waren:
Bill Pitman - gitaar
Jerry Cole - gitaar
Larry Knechtel - bas
Leon Russell - piano
De Byrds die hier niet op speelden waren bassist Chris Hillman en drummer Michael Clarke. - Dit was de eerste single van The Byrds. In een interview uit 1975 met Laat het rocken , legde Roger McGuinn uit hoe de ongeraffineerde klank van dit nummer tot stand kwam. McGuinn zei: 'Om dat geluid te krijgen, dat hitgeluid, dat 'Mr. Tambourine Man' geluid, we hebben het gewoon door de elektronica gehaald die op dat moment voor ons beschikbaar was, voornamelijk compressie-apparaten en tape delay, tape-sustain. Zo hebben we het gekregen, door het goed te egaliseren en te mikken op een bepaalde frequentie.
Voor stereoliefhebbers die merkten dat 'Mr. Tambourine Man' in stereo is trouwens niet echt stereo, dat komt omdat toen Terry Melcher, de producer, voor het eerst platen begon te mixen, hij niet wist hoe hij stereo moest mixen, en dus maakte hij alle singles tot 'Turn Turn Draai' mono. Het etiket is misleidend. Kijk, toen Columbia Records ons tekende, wisten ze niet wat ze hadden. Dus gaven ze de productie aan iemand die laag op de totempaal stond, namelijk Terry Melcher, de zoon van Doris Day die een soort symbolisch klusje in de postkamer kreeg. Ze gaven hem de Byrds en de Byrds zouden voor de test zakken.' - Dit nummer veranderde het gezicht van rockmuziek. Het lanceerde The Byrds, overtuigde Dylan om 'elektrisch te gaan' en startte de folkrockbeweging. David Crosby van The Byrds herinnerde zich de dag dat Dylan ze aan het nummer hoorde werken: 'Hij kwam naar ons luisteren in de studio toen we The Byrds aan het bouwen waren. Nadat het nieuws bekend werd dat we 'Mr. Tambourine Man' en we zouden waarschijnlijk goed zijn, hij kwam daar en hij hoorde ons zijn lied elektrisch spelen, en je kon de tandwielen in zijn hoofd zien knarsen. Het was zo duidelijk als de dag. Het was alsof je naar een slow-motion bliksemschicht keek.' (Citaat van Bob Dylan: Uitvoerende artiest: The Early Years .)
- Dit werd geïnspireerd door een folkgitarist genaamd Bruce Langhorne. Zoals Dylan uitlegde: 'Bruce speelde met mij op een aantal vroege platen. Op een sessie had [producer] Tom Wilson hem gevraagd om tamboerijn te spelen. En hij had deze gigantische tamboerijn. Het was echt heel groot. Het was zo groot als een wagenwiel. Hij was aan het spelen en dit visioen van hem bleef gewoon in mijn gedachten hangen.'
Dylan heeft Langhorne er nooit over verteld (Bruce moest erover lezen in de biografie album liner notes, net als de rest van ons). Hij schreef het nummer en nam een versie op met Rambling Jack Elliot die de Byrds bereikte (destijds bekend als de Jet Set) voordat het ooit op een plaat werd gezet. - Dylan beweert dat ondanks wat veel mensen denken, dit nummer niet over drugs gaat. In de biografie liner notes schreef hij: 'Drugs speelden nooit een rol in dat nummer... 'verdwijnen door de rookkringen in mijn hoofd', dat zijn geen drugs; drugs waren nooit zo'n groot ding bij mij. Ik kon ze aannemen of achterlaten, ik heb nooit opgehangen.'
Mike - Mountlake Terrace, WA, voor meer dan 3 - Dit was de eerste van vele Bob Dylan-nummers die door de Byrds werden opgenomen. Andere zijn: 'You Ain't Goin' Nowhere', 'The Times They Are a-Changin', 'It's All Over Now Baby Blue' en 'Chimes of Freedom'.
- De productiestijl was gebaseerd op het nummer 'Don't Worry Baby' van The Beach Boys, wat de suggestie was van producer Terry Melcher. Bill Pitman, Leon Russell en Hal Blaine hadden allemaal meegespeeld in dat Beach Boys-nummer, dus het was niet moeilijk voor hen om het geluid op dit nummer opnieuw te creëren.
- Roger McGuinn legde uit: 'Ik fotografeerde voor een stem die erg berekend was tussen John Lennon en Bob Dylan. Ik probeerde een middenweg te vinden tussen die twee stemmen.'
Fredric - NYC, NY, voor meer dan 2 - Dit was het eerste invloedrijke folkrocknummer. Alle kenmerken van dat genre zijn aanwezig, waaronder koorharmonieën, een rockritmesectie en veel tot nadenken stemmende teksten.
- Natuurlijk kan iedereen een hit scoren met Bob Dylan als je songwriter en The Wrecking Crew als je band, maar The Byrds bewezen al snel hun moed met nummers die ze schreven (en speelden) zoals 'Eight Miles High' en 'So You Want To Wees een rock-'n-roll-ster.' Ze traden in 1991 de Rock and Roll Hall of Fame binnen.
- De Byrds namen dit op onder een enkele deal met Columbia Records die Miles Davis hielp beveiligen. Davis, die was getekend bij Columbia, kende een vriend van de manager van de band, en als een gunst belde hij Columbia-baas Goddard Lieberson om om de deal te vragen. Davis beweerde dat dit het soort muziek was waar jonge mensen naar luisterden.
De Byrds hebben Davis nooit ontmoet, maar ze hebben wel zijn nummer 'Milestones' gecoverd. - Dit nummer wordt besproken in de film uit 1995 Gevaarlijke instellingen , waar de personages praten over de onderliggende drugsreferenties die dit nummer met zich mee kan brengen. Voorbeeld: 'Mr. Tambourine Man'=Drugsdealer; 'Speel een liedje voor me' = geef me een joint. De basis voor deze theorie was dat muziek in die tijd zwaar werd gecensureerd, zodat muzikanten hun gevoelens over drugs en niet-toegestane leerstof zouden delen via gecodeerde liedjes.
Kristy - La Porte City, IA - Terwijl velen het nummer interpreteerden als een nauwelijks verhulde drugsplaat, had McGuinn andere ideeën. Nadat hij zich slechts 10 dagen voor het betreden van de studio bij de oosterse cultreligie Subud had aangesloten, zag hij het lied als 'een gebed van onderwerping'. McGuinn vertelde in 1997 aan de biograaf van The Byrds, Johnny Rogan: 'Onder de tekst van 'Mr. Tambourine Man', wat Dylan ook bedoelde, ik maakte er een gebed van. Ik zong voor God en ik zei dat God de Tamboerijnman was en ik zei tegen hem: 'Hey God, neem me mee op reis en ik zal je volgen.'
Hij zei het zo in 1971 toen hij sprak met... Opnamespiegel : 'Voor mij was de 'tamboerijnman' Allah, de eeuwige levenskracht – het was bijna een islamitisch concept.' - Chris Hillman gaf toe dat Mojo dat hij nooit een fan is geweest van de versie van The Byrds. 'Hoewel het de sluizen opende, vond ik dat circuit nooit leuk', zei hij. 'Ik hield van het nummer, maar ik vond het nummer nooit leuk - het was te glad. Ik vraag me altijd af wat er zou zijn gebeurd als we het zelf hadden gesneden. Maar in zakelijke zin dekte Columbia hun weddenschappen af, omdat we toen een nogal grof klinkende band waren.'
- Bob Dylan heeft Woodstock niet gehaald, maar vier van zijn nummers wel, waaronder 'Mr. Tambourine Man', die Melanie op de eerste dag in haar set opnam. Joan Baez en The Band deden allebei 'I Shall Be Released' en Joe Cocker zong twee Dylan-nummers: 'Just Like A Woman' en 'Dear Landlord'.
- Roger McGuinn gaf toe dat Ongesneden magazine was hij doodsbang om de studio in te gaan om 'Mr. Tamboerijnman.' 'Ik speelde met de grote jongens, de Wrecking Crew. Ik was zo nerveus dat Hal Blaine steeds tegen me zei: 'Rustig maar jongen. Waarom ga je niet uit en drink je een paar biertjes?''
- In de film uit 1997 Austin Powers: International Man of Mystery , probeert Austin Powers (Mike Myers) de cd van dit album af te spelen op een platenspeler.
Ethan - Ridgely, MD
