- Yazoo, in Amerika bekend als Yaz, was het duo van instrumentalist/programmeur Vince Clarke en zangeres Alison Moyet. Clarke was een origineel lid van Depeche Mode en schreef dit nummer voor hen. Hij stond op het punt de band eind 1981 te verlaten, en hij wilde dat ze vanaf 1982 een goede single zouden hebben. Depeche Mode wilde het niet; in plaats daarvan brachten ze 'See You' uit, een nummer dat Martin Gore schreef toen hij nog maar 15 was. Dit nummer belandde op Yazoo's debuutalbum.
Dit was het eerste nummer dat Clarke en Moyet samen opnamen. In ons interview in 2010 met Vince Clarke legde hij uit: 'Een van de belangrijkste redenen waarom ik Alison vroeg om 'Only You' te zingen, was omdat ik vond dat het een ballad was die iemand nodig had met een soulvolle stem. En het was niet alsof ik bij mezelf dacht: 'Oké, je hebt een kans om elektronica te combineren met zang.' Het bleek gewoon zo te zijn, en het gebeurde dat Alison een geweldige stem had, en het werkte heel goed.' - Met zijn vertrek uit Depeche Mode op handen, was Clarke op zoek naar een zangeres om op dit nummer te zingen. Hij vertelde ons hoe hij Moyet vond: 'De eerste keer dat ik haar hoorde zingen, zat ze in een punkband genaamd The Vandals. En mijn beste vriend, Rob, was de gitarist van de Vandalen, en ze speelden in een van de plaatselijke pubs. En daarna zag ik haar nog een paar keer. Ze zong voor een R&B-band. Dus toen ik haar eindelijk deze demo met mij liet doen, wist ik dat ze een geweldige stem had.'
- De samenwerking tussen Clarke en Moyet was alleen voor deze single, maar toen die van start ging, vroeg de platenmaatschappij hen om een heel album te maken, wat ze deden. Na nog een album ging Yazoo uit elkaar, waarbij Clarke in 1985 samen met Andy Bell Erasure vormde. Toen we met Clarke spraken, vertelde hij ons dat dit nummer opvalt tussen zijn werk. Zei Clarke: '' Only You' ben ik erg trots op, omdat het bijna tekstueel logisch is. (lacht) En veel mensen lijken dat nummer leuk te vinden, dus dat zou een van mijn favorieten zijn. Ik heb geprobeerd om teksten te schrijven die misschien uitdrukken hoe ik me soms voel. Ik heb met dat gevoel geworsteld. Ik vind het makkelijker om teksten te schrijven over de situatie van iemand anders dan de mijne.'
- Dit nummer verdient een plaats in de 'History of Electronic Music'-afspeellijst, omdat het een warmer synthesizergeluid samensmelt met een zangeres in jazzstijl. Samen met Clarke's teksten over een verlangen en verlangen naar een geliefde, was het een stap voorwaarts in de elektronica.
- De Britse groep Flying Picketts nam in 1983 een a capella-versie van dit nummer op, waarmee ze dat jaar de felbegeerde nummer 1 van Kerstmis in de Britse hitlijsten verdienden. Het was ook het eerste a capella-nummer dat de Britse hitparade bereikte. Gezien het feit dat Vince Clarke het moeilijk heeft om zijn ziel onder woorden te brengen, heeft hij dit behoorlijk goed gedaan.
- Vince Clarke vertelde Mojo magazine februari 2013 dat dit nummer rechtstreeks werd beïnvloed door Simon & Garfunkel's ' Het geluid van de stilte .' Hij zei: 'Het was op gitaar geschreven, een heel eenvoudige melodie met een soort ingetogen, opbeurend refrein, en ik hoopte dat de woorden een beetje poëtisch waren.'
- Dit is verschenen in een aantal tv-shows, waaronder afleveringen van Het kantoor ('Kerstspecial: deel 2' - 2003), Zoom ('Transilience Thought Unifier Model-11' - 2012) en Cold Case ('Bommenwerpers' - 2010). In 2014 maakte Yaz deel uit van de verhaallijn van de 'Dimebag'-aflevering van De Amerikanen , die werd ingesteld op het moment dat dit nummer populair was. In de aflevering verleidt een Russische spion een tienermeisje dat dit nummer voor hem speelt. De spion koopt later het album voor zijn tienerdochter.
- Dit werd gebruikt in de films Kan bijna niet wachten (1998), Een thuis aan het einde van de wereld (2004), Breng me naar huis vannacht (2011), en Slecht gedrag (2014).
