- De titel van het nummer bevat de zin tussen haakjes '(1913-1938-197?)'. De eerste twee jaar verwijzen naar de jaren voordat de twee wereldoorlogen uitbraken, en dus weerspiegelt het derde jaar Bowie's geloof in de tijd dat de Derde Wereldoorlog op handen was, een thema dat domineert in de tekst van dit lied, en Bowie's songwriting in algemeen op dit punt. >> Suggestie tegoed :
James - Lexington, KY - In 1999, tijdens de Bridge School Benefit, een jaarlijks liefdadigheidsconcert georganiseerd door Neil Young, speelde Bowie dit nummer akoestisch en zei dat het 'over jonge mensen ging, net voor de twee oorlogen, die meisjes wilden neuken en buitenlanders wilden vermoorden'.
- De titel is een woordspeling 'A Lad Insane'. Bowie's vorige album introduceerde het personage Ziggy Stardust, en veel mensen vonden hem een beetje gek.
- Bowie haalde naar verluidt inspiratie uit de roman van Evelyn Waugh, Verachtelijke lichamen , bij het schrijven van dit nummer.
- Dit nummer bevat een pianosolo van de Amerikaanse toetsenist Mike Garson. Bowie verwierp naar verluidt Garsons eerste solo-pogingen, waarvan er één in een bluesstijl was, de andere in een Latin-stijl, in plaats daarvan vroeg hij om iets dat leek op 'avant-gardejazz'. Garson besloot dus te improviseren en de solo die je hoort werd in één take opgenomen. Garson merkte op: 'Ik heb de afgelopen 26 jaar meer communicatie gehad over die ene solo dan over de 11 albums die ik alleen heb gemaakt, de zes die ik heb gemaakt met een andere groep waarvan ik mede-leider ben, honderden stukken die ik met andere mensen heb gemaakt en de 3.000 muziekstukken die ik tot nu toe heb geschreven. Ik denk niet dat er in die 26 jaar die voorbij zijn gegaan een week is geweest zonder dat iemand me ergens naar heeft gevraagd!'
- De Aladdin Sané hoes is voorzien van de iconische afbeelding van Bowie met een rode en blauwe bliksemschicht over zijn gezicht geschilderd. Dit zou later worden geïmiteerd door Lady GaGa.
- Mike Garson vertelde Mojo over zijn pianosolo: 'Voor het titelnummer hebben ze mijn derde take gebruikt. Ik speelde een blues solo op de eerste en een Latin op de tweede. Toen zei Bowie: 'Nou, waarom speel je geen avant-garde solo zoals in New York?' en ik grapte: 'Nou, daarom werk ik zaterdagavond niet!''
'Die solo was één take en ik bracht alles wat ik had geleerd op een gecondenseerde manier naar de tafel.'
'Davids zoon (Duncan) vertelde me zo'n 20 jaar geleden dat de solo hem vroeger nachtmerries bezorgde, maar uiteindelijk werd hij er verliefd op.'
