- Sinds het Spinal Tap-nummer 'Big Bottom' is er niet meer zo'n analoog gemaakt tussen de lage kant van het audiospectrum en de achterkant van een vrouw. In tegenstelling tot het nummer van Spinal Tap, viert Trainor echter haar eigen posterieure in dit nummer, waardoor het een nummer is over zelfvertrouwen en een positief lichaamsbeeld.
- Meghan Trainor, opgegroeid in een muzikale familie op het eiland Nantucket in Massachusetts, schrijft al liedjes sinds ze 11 jaar oud was. Nadat haar familie naar Cape Cod was verhuisd, bouwden haar ouders een opnamestudio voor haar dochter, waar Meghan in haar vrije tijd aan liedjes werkte en ook veel muziekfestivals door het hele land bezocht.
Meghan won de Sonicbids Tennessee-songwedstrijd 2011 toen ze 17 was, en kreeg direct vanaf de middelbare school een contract voor het schrijven van liedjes met de uitgever Big Yellow Dog. In 2013 bracht Trainor's baas bij Big Yellow Dog haar samen met Kevin Kadish, een 42-jarige producer wiens cv nummers bevat van Jason Mraz ('Wordplay') en Stacie Orrico ('(There's Gotta Be) More to Life') . Trainor, wiens vroege songwriting credits omvatten co-penning 'DJ Tonight' en 'I Like the Sound of That' voor Rascal Flatts' Terugspoelen album, maakte meteen indruk op Kadish, en het paar kreeg een band over hun liefde voor muziek uit de jaren '50. Na een paar uur met ideeën voor teksten en muziek te hebben rondgestrooid, hadden ze het nummer geschreven. - Kevin Kadish had de titel 'All About That Bass' in zijn notitieboekje geschreven toen hij en Trainor hun songwritingsessie begonnen. Kadish zag die titel altijd als een lied over buit, maar hij dacht dat het goed zou zijn voor een mannelijke hiphopartiest - een clubdeuntje over het zoeken naar een vrouw met een goede low-end. Toen hij Trainor de titel noemde, vond ze het echter geweldig, omdat ze vaak de uitdrukking 'Ik ben helemaal over die ____' gebruikte om iets aan te geven dat ze leuk vond (bijv. ben helemaal over die burrito').
Toen Kadish de titel zei, kwam Trainor met 'Ik ben helemaal voor die bas', en Kadish voegde de repliek toe, 'geen hoge tonen'. Hierdoor begonnen ze aan het nummer, dat ze schreven vanuit een vrouwelijk perspectief met de bas als metafoor voor haar trotse buit. 'Toen we het begonnen te schrijven, herinner ik me zijn glimlach toen hij 'magere teven' zei', vertelde Trainor Wekelijks amusement . 'Toen keken we elkaar aan van: 'Hier verdienen we nooit een cent aan, maar dat vind ik prima.' - Nadat LA Reid dit nummer had gehoord, tekende hij Trainor haar bij zijn label, Epic Records, waar ze het deuntje als haar debuutsingle kon uitbrengen. 'Mijn uitgever en iedereen zeiden: 'Het is een geweldig nummer, maar er zijn niet veel artiesten die dit kunnen zingen', herinnert Meghan zich. 'En toen hoorde LA Reid het en zei: 'Jij? zijn de artiest. Wees er een,' en ik dacht: 'Oké! Laten we het doen!''
Toen Trainor de versie afleverde die ze met Kevin Kadish had opgenomen, had Reid het geduld om het nummer intact te laten in plaats van het op te sturen voor aanpassingen en mixen. Hij wist dat de versie die hem versteld deed alleen nog maar gemasterd moest worden, dus dat was alles. - In de videoclip van het nummer staat Vine-beroemdheid Sione Maraschino die serieuze bewegingen op de achtergrond maakt. De clip werd geregisseerd door Fatima Robinson, die ook Michael Jackson's 'Remember The Time' en Aaliyah's 'Try Again' deed.
- Dit nummer heeft een zeer retro gevoel, maar bevat veel moderne muzikale elementen om het eigentijds te houden. De backing 'shoo-bop'-zang, de met tremolo doordrenkte elektrische gitaar, piano, handgeklap, saxofoon en orgel herinneren allemaal aan een jaren 60 meidengroepgeluid, maar het nummer bevat ook elektronische klappen en een meer typisch drumgeluid van hiphop. Terwijl de stem van Trainor klinkt alsof het zou werken op een single uit 1963, is haar levering in de rap-ader en de teksten waren zeker niet geschikt voor die tijd (ze hadden toen nog geen Photoshop).
- Kevin Kadish vond dat Trainor de zangeres op dit nummer zou moeten zijn, maar Trainor zag zichzelf niet als artiest en besloot het rond te draaien. Ze kon geen kopers vinden - Trainor zegt dat de enige interesse afkomstig was van een van Beyoncé's mensen, maar dat het niet de juiste match was. Sommige platenmaatschappijen stelden voor het nummer te wijzigen om het meer pop-aantrekkingskracht te geven, maar Trainor besloot het gewoon zelf op te nemen, op aandringen van Kadish.
- Wanneer een songwriter voor een andere artiest componeert, plaatst ze zichzelf vaak in de mindset van die artiest, wat Trainor probeerde te doen toen ze schreef met haar producer Kevin Kadish. Toen deze aanpak faalde, besloten ze iets universelers te schrijven. 'Ik zei: 'Man, het is moeilijk om jezelf voor te stellen als Rihanna en te proberen voor haar te schrijven. Laten we gewoon een heel leuk liedje schrijven voor de wereld'', vertelde ze kosmopolitisch tijdschrift.
Ze besloten om 'A big anthem that's about love your body' te schrijven, waar Trainor mee begon: 'Het is vrij duidelijk dat ik geen maat 2 ben.' - Dit was de eerste Hot 100 #1 die het woord 'bass' in de titel opnam. Het vorige 'bass'-nummer met de hoogste ranglijst was Nicki Minaj's 'Super Bass', dat piekte op #3. Helaas kwam de Muppets-favoriet 'Mr. Bass Man' uit op #16.
- In een Songfacts-interview met Kevin Kadish vertelde hij over de controverse rond dit nummer. 'Het werd allemaal belachelijk,' zei hij. 'Critici probeerden te zeggen dat het lied antifeministisch was. Wat critici niet begrepen, was dat het lied een grap was. We noemden mensen niet serieus magere teven, maar ik ken geen enkel meisje dat niet een ander meisje een magere teef heeft genoemd. Het was geen body-shaming of skinny-shaming of wat dan ook. Kom op. Het was belachelijk om dat er allemaal in te stoppen, maar weet je wat? Slechte pers bestaat niet. Ik ben dankbaar voor al hun muggenzifterij.'
- Passend is dat de bas erg prominent aanwezig is in dit nummer. Het is een akoestische, rechtopstaande bas, die bijdraagt aan het retro karakter van de track. Wanneer Trainor de regel 'No treble' zingt, merk dan op dat de bas eruit komt.
Nog een slim spel met de bas/hoge tonen: Trainor verandert van toonhoogte wanneer ze het woord 'bas' en de regel 'geen hoge tonen' zingt, waardoor het lager wordt voor de bas en hoger voor de hoge tonen. - Meghan verklaart in het lied: 'Jongens houden van een beetje meer buit om 's nachts vast te houden.' Spreken met de bewaker over de tekst zei ze:
'Ik had nooit moeite om jongens op de middelbare school te krijgen, en ik vond het een grappige zin. Al mijn mooie, populaire, magere vrienden hadden moeite om een goede kerel te vinden, en ik had nooit moeite om een kerel te vinden die me leuk vond of me sms'te. Maar als songwriter dacht ik: wat kunnen we gebruiken voor de volgende regel, na: 'Mijn moeder, ze zei me dat je je geen zorgen hoeft te maken over je maat?' - Twee covers van het nummer bereikten ook de UK Singles Chart op hetzelfde moment als Meghan's originele versie. Een van Power Music Workout is ontworpen als soundtrack voor een sportschool en de andere door YouTube-ster Megan Tonjes is een akoestische folk-cover.
- Dit nummer heeft een zeer ongebruikelijke structuur, zonder bridge of intro. Het begint meteen met het refrein, dan volgt met couplet-refrein-couplet-refrein (B-A-B-A-B). Er is echter veel variatie binnen deze elementen, inclusief kleine pauzes om van het ene element naar het andere te gaan. Nadat Trainor het eerste refrein zingt, komt de muziek tevoorschijn en herhaalt een bewerkte stem het woord 'bas' vijf keer, wat leidt tot het eerste couplet.
Het tweede refrein wordt voorafgegaan door een krachtig pre-refrein, dat is het gedeelte 'mijn moeder, ze vertelde me dat je je geen zorgen hoeft te maken over je maat'. Dit tweede refrein is net als het eerste, maar Trainor sluit het af met een 'hey!', voordat hij het laatste couplet ingaat met de regel 'Bringing buit terug'. Het laatste refrein wordt dan drie keer herhaald, elke keer in intensiteit toenemend. De laatste 12 seconden zijn gewijd aan de outro, waar Trainor enkele willekeurige frases zingt voordat hij het nummer met een lachje afsluit. - Dit was een van de vele nummers en video's die in de zomer van 2014 in de hitlijsten kwamen en de natuurlijke schoonheid van vrouwen vierden. Anderen die tegelijkertijd werden uitgebracht met een vergelijkbaar positief lichaamsbeeldthema waren Colbie Caillat's 'Try' en John Legend's ' Jij en ik (Niemand ter wereld) .' Er werd gesuggereerd dat dit een reactie was op de vermeende vrouwonvriendelijke lyrische inhoud van nummers als Robin Thicke's 2013-hit 'Blurred Lines'.
- Merk op hoe 'mama' zegt dat jongens 's nachts graag wat buit vasthouden. Dit dient twee doelen:
1) Het draagt bij aan het retrogevoel van het nummer, aangezien veel deuntjes in het begin van de jaren '60 teksten bevatten over 'mama' die advies geeft, met als meest voor de hand liggende 'Mama Said' van The Shirelles.
2) Het verschuift de verklaring weg van Trainor, omdat het niet zij is die deze positie inneemt, maar haar moeder - ze geeft alleen maar het advies door. Dit is handig bij het afweren van kritiek dat het nummer vernederend is voor magere meisjes. - Meghan Trainor zong het nummer voor het eerst live tijdens een Emily West-show in Nashville op 16 juli 2014, toen ze in het publiek zat en op het podium werd geroepen om te zingen. Kadish begeleidde haar op gitaar voor het optreden.
- Kevin Kadish vertelde Zij tijdschrift over een grote artiest die het deuntje indirect doorgaf voordat Meghan het opnam. 'Miranda Lambert hoorde het lied voordat Meghan zelfs maar een platencontract had, omdat mijn schoonzus getrouwd is met Miranda's personal trainer', zei Kadish. 'Miranda hoorde het lied meer dan een jaar geleden. En toen het op de CMA's aankwam, dacht ze: 'Oh! Laten we dat liedje doen.''
- Dit bracht acht weken door op nummer 1 in de VS. Het was Epic Records' langstlopende hitparade ooit en overtrof de zeven weken durende heerschappij van Michael Jackson's ' Billie Jean ' en ' Zwart of wit '
- Gegevens van Google-zoekopdrachten geven aan dat de buit inderdaad terugkwam in 2014. In alle 50 staten werden dat jaar meer zoekopdrachten gedaan naar manieren om je kont groter te maken dan zoekopdrachten om hem kleiner te maken, in navolging van een nationale trend die in 2010 begon. was rond deze tijd ook een significante toename van zoekopdrachten met betrekking tot dikke konten, wat aangeeft dat meer vrouwen hun slofjes groter wilden maken en meer mannen ernaar op zoek waren.
- Dit was de eerste single die de UK Top 40 binnenkwam puur op basis van streams. Het nummer kwam op 28 september 2014 in de hitparade op nummer 33, een week voordat het beschikbaar was voor download of fysieke verkoop, na 1,17 miljoen streams te hebben verzameld. De regels waren drie maanden eerder gewijzigd om gestreamde nummers mee te tellen in de hitlijsten.
- Kevin Kadish speelde gitaar op dit nummer en programmeerde bas en drums. Hij stuurde het nummer vervolgens naar een New Yorkse muzikant genaamd Dave Baron, die orgel, saxofoon en piano toevoegde. Kadish deed vervolgens een laatste mix, met 33 tracks in Pro Tools, waaronder 10 voor achtergrondzang en één voor het 'bass, bass, bass, bass, bass'-overgangseffect na het eerste refrein, dat hij creëerde door de toonhoogte op een vocale steekproef. Volgens de normen van populaire popsongs hield Kadish het simpel.
- Trainor is misschien geen maat 2, maar Taylor Swift wel, en Meghan was in staat om Swift's ' Shake It Off ' van de top van de Hot 100 te kloppen met dit nummer, dat acht weken op # 1 bleef, toen het werd gestoten door ... 'Shake It Off', dat nog twee weken aan de top stond.
trainer's Titel album verdrong Swift ook op #1 in Amerika en nam de eerste plaats in van 1989 . Twee weken later, 1989 stond weer bovenaan. - Kevin Kadish zegt dat dit nummer 'me voor de rest van mijn leven zal ondersteunen'. Toen het van start ging, tekende hij een lucratieve uitgeversovereenkomst. Het lied is echter niet alleen een kostwinner. 'Ik sprak met een vriend bij de uitgeverij en hij zei: 'Het is niet alsof je de vierde single op de derde plaat van Demi Lovato hebt geschreven',' vertelde Kadish aan Songfacts. 'Je hebt een nummer geschreven dat de manier veranderde waarop kleine meisjes naar zichzelf in de spiegel kijken. Dit nummer zal een game changer voor je zijn.'
- Het muzikale collectief Postmodern Jukebox herwerkte dit in een jazzstijl als 'Alles over die (rechtopstaande) bas,' met gastartiest Kate Davis die rechtop speelt en de zang afhandelt. Het stond begin september op YouTube toen 'All About That Bass' nog in opkomst was. Het leverde al snel miljoenen views op en trok veel aandacht voor Davis, een nieuwkomer die jazz studeerde aan de Manhattan School of Music maar een hedendaagse singer-songwriter in de trant van St. Vincent wilde worden. Veel artiesten genieten van de publiciteit die gepaard gaat met een virale hit, maar Davis werd uitgeschakeld door de trollen en voelde zich opgesloten in het beeld dat ze in de video presenteerde. Uiteindelijk tekende ze een platencontract dat niet werkte omdat het label wilde dat ze jazzzangeres zou worden en meer virale hits zou genereren. Pas in 2019 kwam ze vrij van dat contract en bracht ze haar eerste album uit, Trofee .
'Dat optreden spuugt gewoon de hele geschiedenis van de jazzmuziek uit, maar door een lens die niet legitiem is', zei Davis in een interview met Songfacts. 'Ik kan spelen, ik kan dingen doen die ik jarenlang heb gestudeerd om op technisch niveau te perfectioneren, maar er was niets emotioneels of betekenisvols voor mij. Ik was in die tijd zo gewend geraakt aan het voelen als een presterende aap, dat ik gewoon door de bewegingen ervan ging. Om niet te zeggen dat bepaalde mensen er niet positief door werden beïnvloed en dat de respons unaniem goed was, maar het mist een substantie die ik echt belangrijk vind voor mijn eigen persoonlijke kunst en expressie.'
