Als ik een hamer had van The Weavers

Volksmuziekhistoricus Gary Theroux legt de oorsprong van dit lied uit:

Pete Seeger en Lee Hays waren de oprichters van People's Songs, een muziekuitgeverij die gespecialiseerd was in deuntjes die verschillende linkse doelen ondersteunde, waaronder het hamer- en sikkelcommunisme. Tijdens de eerste vergadering van de raad van bestuur voorkwamen Seeger en Hayes de verveling door een vel papier heen en weer te geven en samen te werken aan de tekst die 'If I Had A Hammer' werd. Die Dag van de Arbeid, tijdens een show die werd gepromoot in een communistische krant, debuteerde Seeger het lied in concert (zijn tegenspeler op de affiche was Paul Robeson). Onder de indruk van de reactie van het publiek, namen Seeger en Hays vervolgens 'If I Had A Hammer' op met hun nieuwe groep, The Weavers, als hun eerste release op het kleine Charter Records-label. (Ronnie Gilbert en Fred Hellermen maakten het kwartet compleet). 'Het was een collector's item', zei Hayes. 'Niemand behalve verzamelaars heeft het ooit gekocht.'

In 1952 werden de teksten een beetje herzien door een mede-radicale activist, Libby Frank, die erop stond 'mijn broers en mijn zussen' te zingen in plaats van wat Seeger en Hayes hadden geschreven: 'al mijn broers.' Hayes maakte bezwaar ('Het rimpelt ook niet van de tong. Wat dacht je van 'al mijn broers en zussen?'), maar stemde uiteindelijk toe. Een decennium later werd de melodie zelf herschreven door Peter, Paul & Mary. De meeste mensen zingen het tegenwoordig zoals ze het op de plaat van PPM hoorden, gaf Seeger toe. Deze Peter, Paul & Mary-versie bereikte de #10 in oktober 1962.

Een Latijns getinte interpretatie, live opgenomen in de nachtclub van PJ in Hollywood, werd in september een nog grotere hit (#3) voor Trini Lopez. (Dit verscheen voor het eerst in de Forgotten Hits-nieuwsbrief.)

In een interview in 1988 met Paul Zollo zei Pete Seeger: 'De manier waarop ik het nu zing, wat ik vaak doe is grappen maken met een publiek. Ik wijs erop dat je het kunt zingen zoals ik het heb geschreven of zoals Peter, Paul en Mary herschreef het, of een half dozijn andere manieren, en ze harmoniëren allemaal met elkaar. Ik zeg: 'Dit is een goede moraal voor de wereld.' Ik ben er trouwens van overtuigd dat muzikanten een belangrijkere rol te spelen hebben bij het samenstellen van een wereld dan ze gewoonlijk worden toegeschreven. Omdat muzikanten de politici kunnen leren: niet iedereen hoeft de melodie te zingen.' (Uit Zollo's boek) Songwriters over songwriting .)

De 'hamer' in dit lied is een metafoor voor macht en een oproep om die macht te gebruiken om liefde te bevorderen en onrecht te bestrijden. Het is een nummer dat de veranderende tijden heeft doorstaan, omdat de boodschap constant is. 'De burgerrechtenbeweging omarmde 'If I Had A Hammer' als een soort volkslied, maar dat lied werd ook heel erg gezongen als onderdeel van basisbewegingen zoals de vredesbeweging en de milieubeweging.' Peter duizendblad van Peter, Paul & Mary zei in Uitvoerende songwriter . 'Het is een lied van empowerment, en liedjes die versterken met het gevoel van elasticiteit, zodat ze zich kunnen verhouden tot de wereld terwijl deze evolueert, zullen ook bij ons blijven.'

Dankzij zijn populistische, pro-vakbondsliedjes kreeg Seeger wat inkt in een krant genaamd de Dagelijkse werker , die werd verspreid over New York City. De krant werd gepubliceerd door een organisatie genaamd Communist Party USA, die een duidelijk doelwit werd voor de House Un-American Activities Committee, een congrescommissie die zich toelegde op het zuiveren van binnenlands communisme.

Seeger werd op 18 augustus 1955 geroepen om voor de commissie te getuigen en dit lied werd een onderwerp van vraagtekens. Chief Counsel Frank Tavenner produceerde een exemplaar van de Daily Worker van 1 juni 1949 dat luidde:

De eerste uitvoering van een nieuw lied, 'If I Had a Hammer', over het thema van het Foley Square-proces van de communistische leiders, zal worden gegeven tijdens een getuigenisdiner voor de 12 op vrijdagavond in de St. Nicholas Arena. Onder de aanwezigen voor de zang zijn Pete Seeger en Lee Hays.

Tavenner ondervroeg Seeger over de uitvoering, waarop Seeger antwoordde: 'Ik ben niet geïnteresseerd in het voortzetten van de vraag waar ik liedjes heb gezongen.'

Seeger werd vervolgens gevraagd of hij zich had vermaakt met communistische functies, waarop hij dit beroemde antwoord gaf:

Ik heb gezongen voor Amerikanen van elke politieke overtuiging, en ik ben er trots op dat ik nooit weiger te zingen voor een publiek, ongeacht religie of huidskleur, of situatie in het leven. Ik heb gezongen in de oerwouden van zwervers, en ik heb gezongen voor de Rockefellers, en ik ben er trots op dat ik nooit heb geweigerd voor iemand te zingen.

Gevraagd om de vraag direct te beantwoorden, voegde Seeger toe:

Ik ben er trots op dat ik voor Amerikanen van elke politieke overtuiging heb gezongen, en ik heb nooit geweigerd voor iemand te zingen omdat ik het niet eens was met hun politieke mening, en ik ben trots op het feit dat mijn liedjes dwars lijken te liggen en misschien een verbindende ding, fundamentele menselijkheid, en daarom zou ik u graag over deze liedjes willen vertellen, omdat ik denk dat u het meer met mij eens bent, meneer. Ik ken veel mooie liedjes uit je geboorteland, Carbon en Monroe, en ik ben daarheen gelift en heb in de huizen van mijnwerkers gelogeerd.

Seeger werd veroordeeld tot een jaar gevangenisstraf wegens minachting, maar zat nooit de tijd uit, aangezien het vonnis in 1962 werd teruggedraaid. Als gevolg van het vonnis was Seeger pas jaren na de ommekeer welkom op de netwerktelevisie. ABC, NBC en CBS waren aan het congres verplicht voor hun uitzendlicenties, dus het was in hun eigen belang om Seeger uit de lucht te houden.
De cover van dit nummer van Peter, Paul en Mary (ondertiteld 'The Hammer Song') was hun eerste grote hit. Het werd uitgebracht op hun debuut, titelloze album in 1962, en was hun tweede single, na 'Lemon Tree', dat in juni 1962 # 35 in de VS bereikte. 'If I Had A Hammer' ging in oktober naar #10 jaar, en het trio werd al snel een van de bekendste volksmuziekacts van die tijd. Hun volgende single was wat hun kenmerkende nummer werd: ' Puff, de magische draak .'

In het boek van Rich Podolsky Don Kirshner: De man met het gouden oor , vertelt Rich hoe zijn vader platenkoper was voor een winkelketen in Philadelphia en stapels van 45 toeren per minuut mee naar huis zou nemen zodat zijn zoon op zoek kon gaan naar goede kandidaten. Rich zag het als een leuk spel genaamd 'vind de hit'. Dit nummer was zijn eerste keuze, uit een stapel platen die hij omschrijft als 'de ene bom na de andere'.
Dit nummer wordt beschouwd als een klassiek protestlied, maar niet alle protestzangers waarderen het. Toen Michelle Obama erom vroeg tijdens het optreden van Joan Baez tijdens een muziekfeest in 2010 in het Witte Huis, weigerde Baez, omdat ze het nummer behoorlijk irritant vindt. 'Als ik een hamer had, zou ik mezelf op het hoofd slaan', zei ze.