- Pete Townshend schreef dit oorspronkelijk over een personage in zijn 'Lifehouse'-project, dat een film zou worden vergelijkbaar met The Who's Tommy en quadrofenie . Townshend heeft 'Lifehouse' nooit afgemaakt, maar de nummers zijn op het album terechtgekomen Wie is de volgende .
Brian - Paoli, IN - Pete Townshend en Roger Daltrey hebben allebei blauwe ogen, maar het nummer is niet autobiografisch. Townshend heeft gezegd dat hij het schreef om te laten zien 'Hoe eenzaam het is om machtig te zijn.'
- Townshend ging dit gebruiken als het hoofdnummer in de Reddingshuis film voor de schurk, Jumbo.
- Pete Townshend heeft uitgelegd dat hij zich nooit gedroeg als een typische rockster toen hij op tournee was, vooral als het ging om groupies, die hij probeerde te vermijden. Hij zegt dat het een aanvaring was met een groupie die de aanzet was voor dit nummer. Townshend, die in 1968 trouwde, werd verleid door een groupie na het concert van The Who op 9 juni 1970 in Denver. Hij zegt dat hij alleen terugging naar zijn kamer en een gebed schreef dat begon met: 'Als mijn vuist balt, barst hem dan open...' Het gebed was min of meer vragen om hulp bij het weerstaan van deze verleiding. De andere woorden zouden het zelfmedelijden van Townshend kunnen beschrijven en hoe moeilijk het is om weerstand te bieden.
Geoff Morgan - Brookfield, Wisconsin - De originele demoversie is een stuk stiller en uitgekleder. Townshend bracht deze versie uit op zijn album uit 1983 Lepel .
- Roger Daltrey deed een nieuwe versie van dit nummer met de Ierse groep The Chieftains, die werd uitgebracht op het album van de groep uit 1992 Een Ierse avond . Deze vertolking, die live werd opgenomen in het Grand Opera House in Belfast, bevat traditionele Ierse instrumenten, waaronder viool en bodhrán.
- De teksten zijn gebaseerd op Townshends eigen gevoel van angst - dat niemand weet hoe het is om hem te zijn, met hoge verwachtingen en druk om iemand te zijn die hij niet is. Wetende wat een ellendige zode hij kan zijn, zegt hij dat we er niet van moeten genieten omdat hij niet wil genieten van ons (de fans) gelukkig maken. Het betekent dat we om meer zullen vragen!
- Dit is een van de meest populaire live-nummers van The Who, gespeeld bij de meeste van hun concerten. Pete Townshend heeft in verschillende stadia van zijn carrière gezegd dat hoewel hij het een geweldig nummer vindt, hij er geen voldoening uit haalt om het uit te voeren, omdat hij vindt dat het buiten de context van zijn Lifehouse-project valt.
- Tot afgrijzen van veel Who-fans die hun neus ophaalden voor nu-metal, coverde Limp Bizkit dit nummer op hun 2003 op hun album Resultaten kunnen verschillen , en brengt het naar #18 UK en #71 US (de enige coverversie die in kaart is gebracht). Deze versie werd gebruikt in de Halle Berry-film Gothika . Berry verscheen in de video, die werd geregisseerd door Bizkit-frontman Fred Durst. Handig genoeg nam Durst een scène op waarin hij Berry kust in de video.
- De hond van Roger Daltrey werd aangereden op de dag dat hij zijn zang opnam voor dit nummer - het was de eerste hond die hij ooit had. The Who-zanger herinnerde zich AARP het tijdschrift dat hij 'verwoed probeerde het bij elkaar te houden'.
