- Leadzanger Chester Bennington schreef dit om de woede te uiten die hij voelde toen hij opgroeide. Hij paste er niet goed in en kreeg veel klappen.
Bennington wilde dat kinderen die zichzelf soms haten, wisten dat hij hetzelfde heeft meegemaakt. Hij bedoelde het niet als een excuus voor zelfmedelijden of woede. - Dit was de debuutsingle van Linkin Park, waarmee de band zichzelf voor het eerst op de radio kon horen. Gitarist Brad Delson vertelde: Nogmaals hij herinnerde zich dat ze met hun eerste tourbus door Arizona reden en het lied kwam op een plaatselijk station waar Bennington, een inwoner van Phoenix, als kind naar luisterde.
- Dit nummer is gemaakt nadat de band frustraties had bij het maken van 'Runaway', een ander nummer op het album. >> Suggestie tegoed :
William - Indiana, IN - Hybrid Theory was de oorspronkelijke naam van de band. Ze gebruikten het als de naam van het album, dat met bijna 5 miljoen verkochte exemplaren het best verkochte album van 2001 in Amerika was.
- Linkin Park deed dit op de 2001 MTV Video Music Awards met draaitafelgroep The X-ecutioners.
- Een versie met Staind-zanger Aaron Lewis verschijnt op het album Familiewaarden Tour 2001 .
- Op hun album uit 2002 reanimatie , dit werd geremixed door The Humble Brothers met zang van Korn-zanger Jonathan Davis. De titel werd veranderd in '1Stp Klosr.'
- Nadat de 15-jarige Charles Andrew Williams twee mensen had gedood en 13 verwond tijdens een schietpartij op zijn school in Santee, Californië, meldt de NBC-show Datumlijn interviewde een van zijn vrienden, die beweerde dat de muziek van Linkin Park Williams inspireerde om te doden. Dit nummer werd aangehaald als een nummer dat Williams aanmoedigde, met de tekst 'Everything you say takes me one step closer to the edge and I'm about to break'.
- De zang van 'One Step Closer' werd op een avond opgenomen in de flat van Mike Shinoda terwijl een boze buurman op de muur hamerde. Hij kon de eigenlijke muziek niet horen, alleen Chester Bennington die in de microfoon schreeuwde.
- Mike Shinoda Nogmaals! magazine 26 januari 2008: 'Dit is in mijn appartement geschreven. De muziek kwam snel in elkaar, maar de tekst vergde een paar pogingen. Ik schreef 'Shut Up' als een ruw voorbeeld voor Chester om te schreeuwen en we hebben die tekst behouden. Ik herinner me dat ik dat een geweldig visitekaartje was. Er stond: 'Hallo, we gaan je verpletteren.'
- Chester Bennington herinnerde zich aan: Nogmaals! 29 januari 2011 hoe de band tijdens de opnamesessies voor dit nummer moest vechten voor Hybride theorie : 'Toen we het opnamen, was (producer) Don Gilmore mij en Mike (Shinoda) echt aan het boren over teksten, en het was zover gekomen dat we sommige nummers 30 keer hadden herschreven! Ik herinner me dat ik de controlekamer binnenliep, Don de teksten overhandigde en hij greep ze, passeerde ze voor zijn gezicht zonder zelfs maar te kijken, gaf ze terug aan mij en zei dat ik het nog een keer moest doen. Ik verloor mijn verdomde verstand, denkend: 'Deze kerel is een verdomde maniak!' Maar dat soort inspireerde de teksten - 'Ik kan dit niet meer aan / Ik zeg alles wat ik eerder heb gezegd / Al deze woorden slaan nergens op', en het refrein, 'Alles wat je tegen me zegt, brengt me een stap dichter bij de rand.' - het kwam allemaal voort uit die frustratie. Dus ik denk dat hij me uiteindelijk heeft geïnspireerd zoals hij dat wilde.'
- Het concept voor de videoclip is bedacht door Joe Hahn van de band. Oorspronkelijk zou het een live uitvoering van het nummer zijn waarbij de fans zich zouden laten meeslepen. In plaats daarvan filmde Linkin Park uiteindelijk de visuele 20 meter onder de grond in een verlaten metrotunnel in Los Angeles. De clip speelt in de hoofdrol een plaatselijk bekende artiest, Tony Acosta, die de bijnaam 'TonyMech' draagt.
- Delson was zo gewend aan de liveversie van het nummer dat hij vergat hoe de studioversie klonk en was aangenaam verrast toen hij het opnieuw bekeek. 'Ik denk dat dit nummer zo zwaar is omdat het live zoveel kracht heeft', vertelde hij Nogmaals in 2020. 'En wat ik zo leuk vind aan het eigenlijke nummer, de opname op Hybride theorie , is het niet alleen zwaar. Het is elektronisch, het klinkt super melodieus, er is een alternatieve kwaliteit voor de vocale uitvoering. Het is gewoon een mooi nummer, en die riff is zeker, het is waarschijnlijk de riff waar ik het meest van hou die ik zojuist heb gechanneld. En hoewel het de intro van het nummer is, dient het echt als de ruggengraat van dat nummer, die zeer gesyncopeerde riff.'
- Delson zegt dat zelfs bekende professionele gitaristen moeite hebben met het repliceren van de riff, niet omdat het technisch moeilijk is om te spelen, maar omdat 'het allemaal gevoel is'.
