- The Cure's Pornografie album kwam voort uit de depressie van frontman Robert Smith in combinatie met het zware drugsgebruik van de band. Hij legde uit in Jeff Apter's Nooit genoeg: het verhaal van de genezing : 'Ik had destijds twee keuzes, ofwel volledig toegeven [zelfmoord plegen] of er een verslag van maken en het uit me halen.' Het resulterende donkere album werd genoemd door NME als 'Phil Spector in Hell' en verstevigde de plaats van de band in de muziekgeschiedenis als een proto-goth rockband.
- De 21-jarige Phil Thornalley, destijds opnametechnicus voor acts als Duran Duran and the Psychedelic Furs, werd ingeschakeld om het album te produceren (waardoor hij een 'producer van pornografie' werd). In een Songfacts-interview reflecteerde Thornalley - die later pophits als 'Torn' zou schrijven - op de erfenis van het album: 'In die tijd was het gewoon een ander album dat samen met de Psychedelic Furs of Hot Chocolate werd gemaakt. Maar ik denk dat omdat ik op dezelfde leeftijd was als de jongens in The Cure, we meer tijdgenoten waren en alle gekke verhalen die je hebt gelezen over het maken van de plaat, ze zijn allemaal waar. Het was gewoon over de top.'
Hij voegde eraan toe: 'Uiteindelijk was er geen hit, maar er was een geweldige erfenis van dit album dat je opzette en zei: 'Dat is iets anders.' Dus daar ben ik erg trots op, maar het mythologiseren, ik denk dat het misschien iets speciaals heeft; het is zo anders, het is zo niet wat iemand toen deed of niet wat iemand nu doet.' - Het begin van dit nummer proeft een debat tussen feministe Germaine Greer en Monty Python komiek Graham Chapman over pornografie. Het nummer was al geschreven toen Thornalley en Robert Smith per ongeluk op de clip stuitten. Thornalley legde uit: 'Het was gewoon een van die gekke dingen die in mijn carrière in de studio zijn gebeurd, waar we deze aanpak probeerden die Brian Eno en David Byrne van Talking Heads deden. Ze noemden het 'Gevonden Muziek'. Je zette de radio of de tv aan en probeerde verschillende elementen te vinden en soms werkte het gewoon. Ik neem aan dat het in dit geval heel letterlijk was, weet je, het lied ging over pornografie - in feite weet ik niet waar het lied over ging - maar de titel was 'Pornografie'. Maar we probeerden dit experiment toevallig uit, net toen dit highbrow-programma het onderwerp besprak. Dus het is gewoon raar.'
Een klassiek voorbeeld van deze 'gevonden muziek' is het fragment van een radio-uitzending die The Beatles gebruikten aan het einde van 'I Am The Walrus'. - De door drugs gevoede sessies hebben de meeste herinneringen van Smith aan het maken van het album uitgewist. Hij vertelde geloven in 1986: 'Ik kan me niet herinneren dat ik er veel van heb geschreven, vooral 'Pornografie'. Ik kan me niet herinneren dat ik er veel over geschreven heb. Ik begrijp het, ik ken de meeste verwijzingen in de nummers, maar ze zijn zo onsamenhangend, het kostte me veel tijd om erachter te komen. Veel ervan is geschreven toen ik niet echt zat, ik zat niet te schrijven, ik herinner me alleen dat ik naar de studio ging en een grote stapel woorden had. Ik was zo bezitterig rond die tijd, van het record. Ik was erg moeilijk om mee te werken. Simon en Laurence vonden het helemaal niet leuk.'
Het album opent met de sombere tekst 'It doesn't matter if we all die', maar als het zijn conclusie bereikt met het titelnummer, is het duidelijk dat Smith de strijd tegen zijn persoonlijke demonen niet opgeeft:
Ik zal je zien verdrinken onder de douche
Mijn leven door jouw open ogen duwen
Ik moet vechten tegen deze ziekte
Vind een remedie
Ik moet vechten tegen deze ziekte - Het album piekte op nummer 8 op de Britse albumsgrafiek.
