- Dit werd beïnvloed door de soulmuziek uit de jaren 60 waar Gabriel als tiener naar luisterde, in het bijzonder Otis Redding, die Peter in 1967 zag optreden in de Ram Jam-club in Londen. De blazerssectie was typerend voor dit geluid.
- Dit nummer gaat over seks en de teksten zitten vol fallische symbolen. Naast het woord 'voorhamer' omvatten andere verwijzingen naar het mannelijke lid de trein, botsauto's en de grote beer. De toespeling was typerend voor de bluesmuziek waaruit Gabriel putte.
- Gabriel zei over het thema van dit nummer: 'Soms kan seks barrières doorbreken als andere vormen van communicatie niet zo goed werken.'
- Sommige teksten zijn geïnspireerd op een citaat van de Duitse filosoof Friedrich Nietzsche, die zei dat een goed boek doorbreekt als 'een bijl in een bevroren zee'.
- Gabriel gebruikte een blazerssectie (de legendarische Memphis Horns, die op verschillende hits van Stax Records speelde) op dit nummer, wat leidde tot kritiek dat hij de stijl van Phil Collins probeerde te kopiëren om commercieel succes te behalen. Collins gebruikte blazers en kreeg veel hoorspel met nummers als 'Easy Lover' en 'Sussudio'. Gabriel heeft gezegd dat dit nooit zijn bedoeling was en dat hij meer invloed had op Collins, zijn bandmaat bij Genesis.
- De enorm vernieuwende video werd geregisseerd door Stephen R. Johnson en bevatte stop-motion kleitechnieken. Het won de MTV-videomuziekprijzen in 1987 en wordt beschouwd als een grote doorbraak.
Johnson regisseerde vorig jaar de Talking Heads-video voor ' Road To Nowhere ', waarin hij veel van de technieken gebruikte die in 'Sledgehammer' zouden verschijnen. Jeff Ayeroff van Gabriel's platenmaatschappij liet Peter de clip zien en liet hem samenwerken met Johnson, die zegt dat hij het nummer niet eens leuk vond. 'Ik dacht dat het gewoon weer een blanke jongen was die zwart probeerde te klinken', zei hij in het boek Ik wil mijn MTV .
Johnson, een Amerikaan die in 2015 stierf, schakelde een team van animators in, waaronder het Britse team de Quay Brothers, om aan de clip te werken en een ruwe versie voor te bereiden op een videobandmachine die door videoframes kon werken ter referentie.
Typisch voor geanimeerde video's in die tijd, de concepten waren groter dan de budgetten en het tijdsbestek - de kippen moesten een complexere dans doen, maar ze deden in plaats daarvan een paar eenvoudige stappen, zoals de echte kippen (het soort dat je koopt in de supermarkt) die ze gebruikten voor het modelleren werd snel fout. Er waren ook wat problemen met de elektrische stroom die door Gabriel liep toen hij een verlicht pak aantrok voor de eindscène. Dit werd opgelost door een geschikte Gabriel en de rest van de set in Scotchlite-tape te bedekken. De video begint met een ei dat wordt bevrucht en eindigt dan met Gabriel die de kosmos in dwaalt, wat een interessante verhaallijn oplevert waarin het continuüm van het leven samengaat met de opvallende effecten. Johnson werkte ook aan Gabriels video's voor 'Big Time' en 'Steam'. - Volgens sommige bronnen is dit de meest afgespeelde video aller tijden op MTV. Toen het netwerk in 1999 hun 100 beste muziekvideo's op de lijst zette, stond 'Sledgehammer' op nummer 4. De top 3:
1) 'Thriller' (1983)
2) 'Vogue' (1990)
3) ' Ruikt naar een pubermentaliteit '(1991)
Het is aannemelijk dat 'Sledgehammer' meer dan deze heeft uitgezonden, omdat ze in het begin minder video's hadden om uit te kiezen en de hits in een strakkere rotatie speelden. 'Thriller' kreeg waarschijnlijk niet zoveel airplay omdat het een erg lange video was met een twist-einde dat, eenmaal onthuld, niet bestand was tegen veel herhaalde bezichtigingen. - Tijdens een aflevering van De lange spelers van Johnnie Walker op BBC Radio 2 vertelde Gabriel hoe hij 16 uur onder een zware glasplaat doorbracht voor de video, terwijl elk frame de een na de ander werd opgenomen.
Gabriel herinnerde zich in hetzelfde programma dat stop-motion-animator Nick Park van Wallace & Gromit roem werkte aan de beroemde scène met ovenklare kippen die dansten op een fluitsolo. - Dit was Gabriel's eerste nummer 1 single in de VS. Zijn voormalige band, Genesis, had hun eerste #1, ' Onzichtbare aanraking ,' kort voordat Gabriel dat deed en op 19 juli 1986 de eerste plaats bereikte, terwijl Gabriel die week de tweede plaats bekleedde. Op 26 juli 1986 zette Gabriel zijn voormalige bandleden van zich af om de nummer 1 positie in te nemen, en Genesis zakte naar #3.
- De 'Big Dipper' is een verwijzing naar een houten achtbaan bij Blackpool Pleasure Beach in Engeland.
- De video van het nummer ontving 10 nominaties bij de MTV Video Music Awards van 1987, waarmee een record werd gevestigd voor de meeste nominaties voor een enkele video. De clip won een recordaantal van negen VMA's. Lady Gaga's video voor 'Bad Romance' kreeg in 2010 ook tien nominaties, maar won er slechts zeven.
Grammy-stemmers waren minder aardig voor Gabriel, en gaven de prijs voor Best Concept Music Video aan Genesis voor ' Land van verwarring ,' met poppen in plaats van de band. Het blijft de enige Grammy Award die Genesis ooit heeft gewonnen. - De Dus album werd grotendeels opgenomen in Gabriel's Ashcombe House thuisstudio in de buurt van Bath, Somerset, Engeland, met de laatste hand aan de Townhouse Studios in Londen. De opnamefaciliteit van Ashcombe was gehuisvest in de voormalige koeienstal van een verbouwde boerderij.
Producer Daniel Lanois vond de locatie niet echt geschikt, maar het deed zijn werk. Hij vertelde Geluid aan geluid in 1987: 'Een fantastische plek, maar de waarheid is dat er goede apparatuur was, maar niet erg goed geïnstalleerd. Dit is allemaal veranderd nu Peter een nieuw studiocomplex heeft laten bouwen, maar dat gebeurde op de oude plek, waar het een beetje 'functioneel' was, weet je. De nieuwe plek is helemaal geweldig en hij noemt het The Box. Het is in dezelfde wijk, maar in een andere vallei.
Technisch waren er wat problemen met Dus . Het is een goed klinkende plaat. Als ik het op de radio hoor, denk ik: 'Hmmm, dat heeft wel wat.' We hebben een geluid vastgelegd en daar ben ik erg blij mee.' - De originele versie van dit nummer liep bijna het dubbele van de lengte van de vijf minuten durende single release. Geluidstechnicus Kevin Killen legde uit aan: Geluid op geluid : 'In de uitgebreide versie klonk het als een heel cool nummer dat moest worden bewerkt tot een meer beheersbare vorm, zodat de geweldige ideeën op een meer beknopte manier konden worden gepresenteerd, mogelijk met het oog op een single.'
- Killen legde uit hoe producer Dan Lanois de unieke geluiden op de track creëerde door een illusie te creëren: 'Tijdens het opnemen vond Dan het idee om instrumenten te combineren om een nieuw onderdeel te creëren erg goed', zei hij. 'Dus het was niet ongebruikelijk dat Dan een 12-snarige elektrische gitaar bespeelde, David Rhodes zijn Steinberger zessnarige gitaar of Strat, en Peter de CP70, Fairlight of Prophet 5. In plaats van dat hun instrumenten werden opgenomen op drie discrete tracks, ze werden allemaal behandeld als een enkele geluidsbron en opgenomen op een mono- of stereotrack om een geluidsillusie/part te creëren.
'Terwijl we elke geluidsbron verwerkten, informeerde en beïnvloedde het hoe David, Dan en Peter zouden spelen, en aangezien er zoveel interactie was tussen de partij en de verwerking, produceerde het echt een aantal unieke geluiden. We probeerden het opnemen van standaardgeluiden te vermijden, maar ze moesten een bekende - maar niet direct herkenbare - voetafdruk hebben. In wezen klonken de partijen veel meer keyboard-gebaseerd of licht gitaar-gebaseerd, maar typisch waren ze geen van beide.' - Vóór Dus , Gabriel's eerste vier solo-albums waren allemaal titelloos (hoewel de vierde heette Veiligheid in de VS). 'Ik dacht oorspronkelijk dat ik titels zou vermijden en mijn platen zou maken als tijdschriften', vertelde hij Draaien . 'Als je thuis naar een stapel tijdschriften kijkt, herinner je je ze meestal aan de foto op de omslag; Ik wilde dat het eruitzag als een oeuvre.'
Hij gaf het nieuwe album een 'universele titel zodat mensen niet twee keer dezelfde plaat kopen'. - Gabriel schrijft de muziekvideo toe aan het succes van het nummer, omdat hij vertelde: Rollende steen , 'Ik denk dat het een gevoel voor zowel humor als plezier had, die geen van beide in het bijzonder met mij werden geassocieerd. Ik bedoel - ten onrechte in mijn manier van kijken - ik denk dat ik werd gezien als een nogal intense, excentrieke Engelsman.'
- In 1986 werd ook een uitgebreide dansmix uitgebracht. Deze remix werd gedaan door John Potoker, die veel materiaal had om mee te werken, aangezien Gabriel veel jam voor het nummer had opgenomen. Potoker deed ook veel werk met het remixen van nummers voor Gabriel's voormalige Genesis-bandmaat Phil Collins.
- Deze hit #1 in Amerika op 26 juli 1986. Op 14 november van dat jaar werd hij gebruikt in de Miami Vice aflevering 'Better Living Through Chemistry', een van de zeven nummers die Peter Gabriel in de serie plaatste. Miami Vice kreeg de rechten op veel nummers terwijl ze nog hot waren, wat bijdroeg aan het eigentijdse gevoel van de show. Voor de artiesten zorgden de plaatsingen niet alleen voor exposure, maar ook voor cachet, want de show was onmiskenbaar cool.
- Films om dit nummer te gebruiken zijn onder andere: Terugkaatsing (2005), Grote mama's huis 2 (2006) en Sneeuwengelen (2007).
- Tijdens de making of Dus , Gabriel, Lanois en Rhodes kwamen naar opnamesessies met gele bouwhelmen als een manier om de stemming te verlichten als het te gespannen werd. Lanois denkt dat de gimmick de melodie heeft geïnspireerd.
'We hebben besloten dat we een regime zouden instellen, zoals een arbeidsethos', zei hij in een interview met Songfacts. 'Dus we hadden een beetje lol met het idee dat we als bouwvakkers op het werk kwamen. We zouden deze gele veiligheidshelmen dragen!
We kwamen naar het werk met een veiligheidshelm en ik zei altijd: 'Laten we met een voorhamer slaan!' We zouden de werkdag doorkomen en er waren veel verwijzingen naar de voorhamer. Ik denk dat Peter daar de titel vandaan heeft. Dus we hadden plezier en werk, gecombineerd.' - Toen Gabriël toerde achter de Dus album in 1986 bracht hij geen blazerssectie, dus het viel op zijn toetsenist, David Sancious, om die geluiden te creëren, wat in een live-omgeving geen gemakkelijke taak was. In een Songfacts-interview met Sancious legde hij uit:
'Dit waren de begindagen van het samplen, dus veel apparaten die nu bestaan, bestonden toen nog niet eens, maar je kon wel samplen, en hij samplede de noten van de originele blazerssectie - The Memphis Horns. Maar er waren geen zinnen opgenomen. We namen de daadwerkelijke noten van de hoorns in delen, en toen wees ik ze toe aan een deel van het toetsenbord, dus het was aan mij om uit te zoeken hoeveel van het toetsenbord dat geluidsgedeelte zou innemen. Er zijn ongeveer vier verschillende hoornpartijen en verschillende slides en interpunctie en dingen die gebeurd zijn, dus ik moest dat uitspreiden over de lengte van het 88-noten toetsenbord. En dan zijn er ook nog de orgelklanken erin, en een shakuhachi-fluitklank die ik moest spelen. Het is leuk om op te zetten en een minuut om het te programmeren, maar elke keer dat je die blazerssectie hoorde, speel ik fysiek op het instrument, en met de hoornsamples, was dat het echte geluid.'
Hij voegde eraan toe: 'We gebruikten Akai-samplers die diskettes hadden - je moest een diskette in deze dingen doen. En we hadden zoveel samples dat er twee Akai-samplers bovenop elkaar nodig waren om me alle geluiden te geven die ik nodig had voor een bepaald nummer. Dus tijdens de set zat mijn technicus naast mijn keyboardopstelling en hij zou de samples induiken voor, laten we zeggen, 'Voorhamer', maar je moest wachten tot het geladen was, en Peter zou de tijd moeten doden bij de microfoon. Hij keek me aan en ik moest hem het hoge teken geven om te zeggen: 'Ja, je kunt het nummer nu beginnen, want alle samples zijn klaar voor gebruik.'
