- Dit nummer gaat over Suzanne Verdal, een vrouw met wie Cohen een onvergetelijke affaire had. Ze was de voormalige echtgenote van de Quebecse kunstenaar Armand Vaillancourt.
In Cohen's 1975 Grootste hits album, legde hij uit: 'Ik schreef dit in 1966, Suzanne had een kamer op een laken aan het water in de haven van Montreal. Alles gebeurde zoals het was neergezet. Ze was de vrouw van een man die ik kende. Haar gastvrijheid was onberispelijk. Een paar maanden later zong ik het via de telefoon voor Judy Collins. De publicatierechten zijn gestolen in New York City, maar het is waarschijnlijk gepast dat ik dit nummer niet bezit. Laatst hoorde ik een paar mensen het zingen op een schip in de Kaspische Zee.' - In een BBC-radio-interview uit 1994 zei Cohen: 'Het nummer was begonnen en het akkoordpatroon was ontwikkeld voordat de naam van een vrouw in het nummer kwam. En ik wist dat het een lied over Montreal was, het leek uit dat landschap te komen waar ik zo van hield in Montreal, dat was de haven en de waterkant, en de zeeliedenkerk daar, genaamd Notre Dame de Bon Secour, die stak uit over de rivier, en ik wist dat er schepen voorbijgingen, ik wist dat er een haven was, ik wist dat daar Onze Lieve Vrouw van de Haven was, de maagd op de kerk die haar armen uitstrekte naar de zeelieden, en je kunt naar de toren klimmen en uitkijken over de rivier, dus het lied kwam uit dat visioen, van dat uitzicht op de rivier.
Op een gegeven moment kwam ik Suzanne Vaillancourt tegen, die de vrouw was van een vriend van mij, ze waren destijds een prachtig stel in Montreal, fysiek verbluffend, beiden, een knappe man en vrouw, iedereen was verliefd op Suzanne Vaillancourt, en elke vrouw was verliefd op Armand Vaillancourt. Maar er was geen... tja, er werd gedacht, maar er was geen mogelijkheid, men zou zich niet laten denken aan zwoegen bij de verleiding van de vrouw van Armand Vaillancourt. Ten eerste was hij een vriend, en ten tweede waren ze als koppel ongeschonden, je drong gewoon niet binnen in dat soort gedeelde glorie dat ze manifesteerden.
Ik kwam haar op een avond tegen en ze nodigde me uit bij haar thuis bij de rivier. Ze had een hok, in een tijd dat lofts waren... het woord werd niet gebruikt. Ze had daar een ruimte in een pakhuis, en ze nodigde me uit, en ik ging met haar mee, en ze serveerde me Constant Comment-thee, met kleine stukjes sinaasappel erin. En de boten gingen voorbij, en ik raakte haar volmaakte lichaam aan met mijn geest, omdat er geen andere gelegenheid was. Er was geen andere manier waarop je haar perfecte lichaam onder die omstandigheden kon aanraken. Dus ze gaf de naam in het lied.'
Shannon - Kathleen, GA, voor boven de 2 - Judy Collins was de eerste die dit opnam en het uitbracht op haar album uit 1966 In mijn leven . Cohen heeft het uitgebracht op Songs Of Leonard Cohen , wat zijn eerste album was, en vele andere artiesten hebben het sindsdien opgenomen, waaronder Nina Simone, Neil Diamond, Joan Baez, Anni-Frid 'Frida' Lyngstad (in het Zweeds) en Pauline Julien (in het Frans).
- In 2006 vond de Canadian Broadcasting Company (CBC) Suzanne Verdal, die het nummer inspireerde. Ze was een danseres en reisde de wereld rond, maar in de jaren '90 bezeerde ze haar rug en woonde in een zelfgemaakte camper in Venice Beach toen ze haar vonden. Ze onthulde dat Cohen het contact met haar had verloren tegen de tijd dat hij het opnam, hoewel ze hem kort ontmoette na een van zijn concerten in de jaren '70, waar hij opmerkte dat ze hem een prachtig lied had gegeven.
In reactie op Cohen's citaat: 'Het is niet alleen de copulatie. Het is het hele besef dat we ons onweerstaanbaar tot elkaar aangetrokken voelen, en daar moeten we het mee doen. We zijn onweerstaanbaar eenzaam voor elkaar, en we hebben hiermee te maken, en we hebben te maken met ons lichaam en met ons hart en ziel en geest, en het is een dringende eetlust,' zei Verdal, 'ik was degene die de grenzen daarop, want Leonard is eigenlijk een zeer seksuele man en zeer aantrekkelijk en zeer charismatisch. En ik voelde me erg tot hem aangetrokken, maar op de een of andere manier wilde ik die kostbaarheid niet bederven, dat oneindige respect dat ik voor hem had, voor onze relatie, en ik voelde dat een seksuele ontmoeting het op de een of andere manier zou vernederen. Die kostbare relatie heeft een prachtig kunstwerk opgeleverd.'
Rory - Davis, CA - Suzanne Verdal zei in de bewaker , 13 december 2008: 'Leonard was een vriend van mijn man, Armand. We hingen allemaal op dezelfde plekken in Montreal - Le Bistro, Le Vieux Moulin, de plek om op jazz te dansen. Zwarte coltruien, rook, beatniks en dichters - het was die bohemien sfeer in de jaren 60. Leonard bracht uren door in de Bistro. Hij was een stuk ouder dan ik, maar hij zag me opgroeien als een schoolmeisje, met drie banen om mijn danslessen te subsidiëren.
In 1965 was ik gescheiden van Armand en woonde ik bij ons kleine meisje. Leonard zou komen en ik zou hem jasmijnthee met mandarijntjes schenken en een kaars aansteken. Het klinkt als een seance, maar Leonard behield die beelden natuurlijk ook. Ik woonde in een scheef huis, zo oud met mahonie en glas-in-lood. Ik hield van de geur van de rivier en de goederentreinen en boten. Uit mijn raam was totale romantiek. Leonard was een mentor voor mij. We zouden samen lopen en we hoefden niet eens te praten. Het geluid van zijn laarzen en mijn hakken was raar, als synchroniciteit in onze voetstappen. Hij voelde het, ik voelde het en we kregen zo'n haast om naar elkaar te grijnzen.
We waren nooit liefhebbers van het vlees, maar op een heel diep niveau waren we dat wel. Ik had de kans meer dan eens, maar ik respecteerde zijn werk en waar hij zo veel voor stond, ik wilde het niet bederven. Leonard is ook een ongelooflijk seksuele man! Hij is erg aantrekkelijk voor vrouwen en ik wilde niet zomaar een van de mensen zijn.
Ik verliet Montreal voor de Verenigde Staten in '68 en toen ik terugkwam, zeiden mensen: 'Heb je het lied gehoord dat Leonard over jou heeft geschreven?' In mijn stoutste dromen wist ik niet dat het enorm zou zijn. Ik voelde me gevleid, maar ik voelde ook dat er sprake was van een inbreuk op de privacy. Daarna veranderde de koers. Ik ben trouw gebleven aan de jaren 60. Hij werd dit grote popicoon en was niet meer bereikbaar. Het deed pijn. Het lied is bitterzoet voor mij. Soms ben ik in een restaurant en hoor ik het en dan word ik overweldigd.' - Heb je je ooit afgevraagd waarom Suzanne hem thee en sinaasappels geeft? Het is niet zo exotisch als het klinkt. Said Cohen in Liedgesprek : 'Ze gaf me een thee genaamd Constant Comment, met kleine stukjes sinaasappelschil erin, waardoor het beeld ontstond.'
- Judy Collins herinnerde zich dat... Ongesneden hoe ze in 2014 ertoe kwam dit nummer van een toen nog onbekende Leonard Cohen op te nemen: '(Cohen's manager) Mary Martin was een oude Canadese vriend van mij die altijd over Leonard en zijn boeken sprak. En op een dag in 1966 zei ze: 'Wat als ik Leonard naar je toe stuur? Omdat hij wat liedjes heeft geschreven.''
'De eerste nacht kwam naar mijn appartement, hij was charmant, verlegen. Ik denk niet dat hij wist wat hij deed, en hij zong nooit een noot. Hij zei: 'oh, ik schaam me ook...'
'Hij kwam de volgende middag terug en zong me 'Suzanne', 'Dress Rehearsal Rag' en 'The Stranger Song'. en de volgende dag kwam hij terug en zong 'Suzanne' weer en ik nam het kort daarna op. Dat het een klassieker was, stond buiten kijf. Er is een spiritueel centrum dat authentiek is. De authenticiteit is wat me echt greep.' - In 1969 ontmoette Cohen een andere Suzanne: een 19-jarige genaamd Suzanne Elrod. Ze hadden een gepassioneerde en tumultueuze affaire die ongeveer 10 jaar duurde. Het paar is nooit getrouwd, maar Elrod beviel van zijn twee kinderen, zoon Adam en dochter Lorca.
