- Leadzanger Richard Ashcroft schreef de teksten, die een sombere blik werpen op de verveling van het dagelijks leven: 'You're a slave to money, then you die.'
Op dit punt in zijn carrière had Ashcroft geleerd dat geld en geluk niet synoniem waren. 'Mensen hebben een loterijdroom in hun leven verkocht dat geld ieders problemen oplost', zei hij in een interview met Songfacts. 'Plots kijk je naar mensen en denk je: 'Ik weet dat ze X nodig hebben, maar als ik X geef, dan gaat die relatie die jaren geleden had moeten eindigen, voortbestaan en bederven.' Het opent talloze dingen waar je normaal nooit aan zou denken, verantwoordelijkheden op een nieuw niveau.' - De beroemde orkestrale riff bevat een sample van een obscure instrumentale versie van het Rolling Stones-nummer 'The Last Time' uit 1965 van Stones-producer Andrew Loog Oldham, die het opnam op een album uit 1966 genaamd The Rolling Stones Songbook (bijgeschreven op The Andrew Oldham Orchestra). The Verve kreeg toestemming om het zes-seconden-sample te gebruiken van Decca Records, dat eigenaar was van de Oldham-opname , maar ze hadden ook toestemming nodig van de uitgever van 'The Last Time', iets wat ze pas beseften nadat het album klaar was.
Dus met Stedelijke hymnen klaar om te gaan en 'Bitter Sweet Symphony' gepland als de eerste single, probeerde Verve-manager Jazz Summers die rechten veilig te stellen, die toebehoorden aan het bedrijf ABKCO van Allen Klein. De Rolling Stones tekenden een zeer scheef contract met Klein, die al vroeg in hun carrière hun manager was, en moesten enorme concessies doen om eruit te komen. Een deel van de deal gaf Klein de publicatierechten voor alle nummers van de Stones die ze tot 1969 hadden opgenomen.
In het boek Allen Klein: de man die de Beatles heeft gered, de stenen heeft gemaakt en rock & roll heeft getransformeerd , staat dat Summers Klein 15% van de uitgeverij heeft aangeboden om de rechten te verkrijgen. Klein wees hem af, en toen hij zich realiseerde dat de Verve op een hit stond die ze niet konden uitbrengen zonder een deal, drong hij aan op 100% van de publicatie. De Verve gaven toe, aangezien ze echt geen keus hadden. Richard Ashcroft, die de tekst schreef, kreeg een vast bedrag van $ 1.000 en moest zijn rechten opzeggen. 'Ik werd onder druk gezet om een van de beste nummers aller tijden weg te schrijven', zei hij.
Het eindresultaat was dat Klein een enorme winst maakte op het nummer elke keer dat het werd gekocht of gebruikt in een tv-show, film of commercial. - 'Probeer de eindjes aan elkaar te knopen, je bent een slaaf van het geld, dan ga je dood'
Ashcrofts vader, Frank, was kantoorbediende, een onbevredigende baan die hem genoeg opleverde om rond te komen. Hij stierf plotseling aan een hersenbloeding in 1982 toen Richard 11 was en zijn zussen, Victoria en Laura, nog heel jong.
'Hij werkte van negen tot vijf en kwam nergens', vertelde Ashcroft Selecteer . 'Ik realiseerde me meteen dat dit niet het leven voor mij was.' - De sample die in dit nummer wordt gebruikt, is een van de vele lagen waaruit het nummer bestaat. Het openingsgedeelte van het nummer is geen sample - het is gearrangeerd door Wil Malone - hoewel het op die noten is gebaseerd.
- Nike gebruikte dit in reclames als onderdeel van hun 'I Can'-campagne van 1998, waarin alledaagse atleten met vastberadenheid oefenen. The Verve waren absoluut tegen het gebruik van hun nummers in commercials, maar ze hadden geen controle over de publicatierechten voor dit nummer: Allen Kleins ABKCO-bedrijf had dat wel. Toen ABKCO het nummer machtigde, gaf Nike het recht om het opnieuw op te nemen met andere muzikanten, dus The Verve stemde ermee in om hun originele opname te laten gebruiken, zodat dat niet zou gebeuren.
Tekstueel staat het nummer in schril contrast met de sneaker-verkopende bedrijfsmonoliet, maar Nike gebruikte alleen het instrumentale gedeelte, waar veel vraag naar was, aangezien Coca-Cola, Budweiser en andere grote bedrijven wedijverden om het te gebruiken.
De Verve kregen naar verluidt $ 175.000 betaald, terwijl ABKCO veel meer ontving. De groep schonk het geld aan de Landmijnoproep van het Rode Kruis.
Nadat de advertentie begon te lopen, Stedelijke hymnen album kreeg een mooie verkoopstoot in Amerika, waardoor de band veel extra bekendheid kreeg in dat land.
In Europa werd het nummer onder vergelijkbare omstandigheden rond dezelfde tijd gebruikt in advertenties voor het autobedrijf Vauxhall. - Dit was de enige Amerikaanse hit voor The Verve, maar ze waren veel populairder in hun geboorteland UK, waar hun volgende single, ' De medicijnen werken niet ,' ging naar #1. De band ging in 1999 uit elkaar en hervormde in 2007, waarbij het album werd uitgebracht voorwaarts in 2008. Hun vorige albums waren:
Een noordelijke ziel - Uitgebracht in 1995, het heeft een donkere kant.
Een storm in de hemel - Uitgebracht in 1993, een psychedelische rocker.
Nee kom naar beneden - Een verzameling van de B-kantjes van Een storm in de hemel , uitgebracht in 1994.
Na Stedelijke hymnen , hun leadzanger, Richard Ashcroft, lanceerde een succesvolle solocarrière.
Seth - Stuttgart, Duitsland - Heb je het woordspeling in de titel opgemerkt?: Bitter Suite Symphony.
- In de video is te zien hoe Ashcroft mensen tegen het lijf loopt terwijl hij door Hoxton Street loopt, een druk winkelgebied in Londen. Het werd geïnspireerd door de video voor Massive Attack's nummer 'Unfinished Sympathy' uit 1991, waarin de zanger op een vergelijkbare manier door een straat liep. De clip werd geregisseerd door Walter Stern, die ook de 'Teardrop'-promo van Massive Attack deed.
- Als The Verve de publicatierechten voor dit nummer had behouden, is de kans groot dat het in Amerika nooit een hit zou zijn geworden. Dat komt omdat ze het niet zouden hebben toegestaan om het te gebruiken in de Nike-commercial, wat het nummer daar introduceerde.
The Verve probeerde in 1992 door te breken op de Amerikaanse markt toen ze een publiciteitsstunt uitvoerden door hun nummer 'A Man Called Sun' een paar uur lang te spelen vanaf de achterkant van een dieplader die door New York City reed. Maar ze konden niet doorbreken in Amerika en weinig moeite doen om te promoten Stedelijke hymnen daar.
Toen Nike de commercial begon uit te zenden (het debuteerde tijdens de NFC Championship-wedstrijd tussen de San Francisco 49ers en Green Bay Packers op 11 januari 1998), voegden radiostations 'Bitter Sweet Symphony' toe aan hun afspeellijsten en MTV plaatste de video in rotatie. Maar het nummer werd pas op 10 maart als single uitgebracht in Amerika, toen het al een hoogtepunt in populariteit had bereikt. Het kwam binnen op #13 in de Hot 100, piekte een week later op #12 en klom de volgende 18 weken geleidelijk naar beneden. - Omdat dit het nummer van The Rolling Stones samplede, kregen Mick Jagger en Keith Richards samen met Richard Ashcroft componistcredits. Boos dat hij de royalty's verloor, zei Ashcroft dat dit 'het beste nummer was dat Jagger en Richards in 20 jaar hebben geschreven'.
- Dit is te zien in de cruciale eindscène in de film uit 1999 Wrede bedoelingen , waar na de dood van Sebastian (Ryan Phillippe) zijn stiefzus Kathryn (Sarah Michelle Gellar) haar verdiende loon krijgt. Het is bedoeld om Sebastians ups en downs in het leven te portretteren: Kathryns wrede capriolen die hem bijna vernietigden en het mooie meisje (Reese Witherspoon) dat hem liet zien hoe lief te hebben en zijn leven te redden.
Volgens producer Neal Moritz kostte het nummer bijna een miljoen dollar om te wissen, ongeveer 10% van hun budget. Toen ze erachter kwamen wat de kosten waren, probeerden ze veel andere nummers in de plaats, maar geen enkele had dezelfde impact.
Kristy - La Porte City, IA - We hebben nog geen verklaring gevonden waarom, maar het voetbalteam van Seattle Seahawks gebruikt dit al sinds het midden van de jaren '00 als hun themalied. Het nummer is zeker geen typisch sportlied, en heeft niets te maken met Seattle - een stad met een rijke muziekgeschiedenis en veel liedjes van eigen bodem die toepasselijker lijken.
De Seahawks spelen het nummer wanneer ze het veld op komen, zodat het te horen was tijdens de drie Super Bowls die het team maakte: een verlies voor de Steelers in 2006, een overwinning tegen de Broncos in 2014 en een verlies voor de Patriots in 2015 (de Pats kwam naar buiten om ' Gekke trein '). - Details van de juridische strijd rond dit nummer zijn niet duidelijk, omdat er geen rechtszaak was om het op te nemen. Het lijkt erop dat David Whitaker, die het strijkersarrangement deed op de gesamplede orkestversie van 'The Last Time', niets kreeg. Andrew Loog Oldham, die die versie produceerde, kwam in actie nadat 'Bitter Sweet Symphony' was uitgebracht, en het is onduidelijk of hij een schikking heeft gekregen.
Wat betreft de publicatierechten voor 'The Last Time', die werden beheerd door ABKCO, maar Allen Klein was blijkbaar niet de enige eigenaar. Volgens een artikel in Mojo Magazine kreeg Klein 9/24ste van de publicatie, Mick Jagger en Keith Richards splitsten 9/24ste en 3/24ste ging naar Westminster Publishing, die al vroeg de Stones-uitgevers waren. De afhaalmaaltijd hier is dat Jagger en Richards veel van de deal hebben geprofiteerd, wat verklaart waarom ze nooit veel te zeggen hadden over de rechtszaak.
Nog een rimpeltje: 'The Last Time' lijkt erg op een nummer uit 1955 van The Staple Singers genaamd 'This May Be The Last Time', maar The Stones claimden het als hun eigen nummer. - Dit was een showstopper toen een herenigde Verve in 2008 op het Glastonbury-festival speelde. Ashcroft introduceerde het lied door te zeggen: 'Life's a struggle. Maandagochtend kan voor velen van jullie een strijd zijn in een baan die je veracht, werken voor een baas die je veracht. Een slaaf van geld, dan gaan we dood.'
- In een verklaring die op 23 mei 2019 werd uitgebracht, kondigde Richard Ashcroft aan dat Jagger en Richards hem de royalty's van 'Bitter Sweet Symphony' hadden teruggegeven en dat het duo van The Stones ook hun schrijfcredits had verwijderd. De aankondiging viel samen met Ashcroft die de Outstanding Contribution To British Music-prijs ontving tijdens de Ivor Novello Awards. Ashcroft zegt dat hij eindelijk van het nummer kan genieten als hij het hoort tijdens voetbalwedstrijden.
