- Dit nummer gaat over hoe het is om beroemd te zijn. Bowie gaf zijn mening over het onderwerp in een interview in 2003 met: Uitvoerende songwriter magazine: 'Beroemdheid zelf levert je natuurlijk niet veel meer op dan een goede stoel in een restaurant. Dat moet inmiddels redelijk bekend zijn. Ik sta er versteld van hoe roem wordt geponeerd als alles en iedereen, en hoeveel van deze jonge kinderen die aan het publiek worden opgedrongen, het idee hebben gekregen dat alles wat nodig is om beroemd te zijn in orde is. Het is een trieste gang van zaken. Hoe arrogant en ambitieus ik ook denk dat we van mijn generatie waren, ik denk dat het idee was dat als je iets heel goeds doet, je beroemd zult worden. De nadruk op roem zelf is iets nieuws. Nu is het, om beroemd te worden, moet je doen wat nodig is, wat helemaal niet hetzelfde is. En het zal velen van hen met dit lege gevoel achterlaten. Maar nogmaals, ik weet niet of dat zo zal zijn, want ik denk dat velen van hen echt heel tevreden zijn. Ik ken een paar persoonlijkheden in Engeland die in feite beroemd zijn omdat ze beroemd zijn. Ze kwamen in eerste instantie uit de popwereld, maar ze zijn heel blij om overal gefotografeerd te worden en hun kinderen te laten zien en dit is een carrière voor hen. Een carrière van alsof je daar bent en opduikt en zegt: 'Ja, ik ben het, het beroemde meisje of de beroemde jongen' (lacht). Het is als, 'Wat wil je?' Het is zo Warhol. Het is zo leeg als dat. En dat is voor mij een grote zorg. Ik denk dat het vreselijke dingen heeft gedaan met de muziekindustrie. Er is zoveel rotzooi, gezeur daarbuiten.'
- John Lennon hielp bij het schrijven van dit nummer - hij bedacht de titel en zong ook de 'Fame'-achtergrondpartijen met hoge stem. Ze begonnen aan het nummer te werken toen Bowie Lennon uitnodigde in de studio, en Lennon speelde slaggitaar tijdens een jamsessie die resulteerde in dit nummer. Bowie ontmoette Lennon minder dan een jaar eerder op een feest van Elizabeth Taylor. Lennon was een van Bowie's idolen en ze werden goede vrienden.
- Bowie had vaak gesprekken met Lennon over hoe roem een deel van hun leven wegnam. In hetzelfde interview zei Bowie: 'We hadden het over management, en daar kwam het ongeveer uit. Hij vertelde me: 'Je wordt belazerd door je huidige manager' (lacht). Dat was eigenlijk de lijn. En John was de man die me openstelde voor het idee dat al het management onzin is. Dat er niet zoiets bestaat als goed management in rock 'n' roll, en je moet proberen het zonder te doen. Het was op instigatie van John dat ik het echt zonder managers deed, en mensen begon te krijgen om specifieke banen voor me te doen, in plaats van mezelf voor altijd weg te tekenen bij één man en hem een deel van alles wat ik verdien te laten afnemen. Meestal best een groot stuk, en heb hem eigenlijk niet zo heel veel. Dus als ik een bepaald uitgeverij-ding nodig had, zou ik iemand binnenhalen die gespecialiseerd is in dat gebied, en zij zouden, op basis van één baan, voor mij werken en we zouden de afgesproken vergoeding bereiken. En ik begon te beseffen dat als je slim bent, je een beetje weet wat je waard bent, en als je creatief bent, weet je wat je wilt doen en waar je naartoe wilt op die manier. Wat voor extra's moet deze manager voor je doen? Ik veronderstel dat het vroeger [met een hokey New Yorkse stem] was 'Get you breaks!' (lacht). Ik weet zelfs niet goed wat managers moeten doen. Ik denk dat als je ook maar een greintje intelligentie hebt, je zult weten wat je bent en waar je heen wilt. Als je dat weet, haal je gewoon specifieke mensen binnen voor specialistische klussen. Je hoeft uiteindelijk niet je leven te verpanden aan een of andere dwaas die daar maar een soort van greep heeft op de jasstaartjes.'
- Bowie's gitarist Carlos Alomar bedacht de gitaarriff. Het was gebaseerd op een nummer genaamd 'Foot Stompin'' van The Flares, dat Bowie op tournee had uitgevoerd. 'In funkmuziek wil je veel gaten maken', herinnert Alomar zich Mojo tijdschrift van de instrumentatie van het nummer, 'een beetje ruimte overlatend voor iemand om in te dansen. Lennon speelde akoestische gitaar en we draaiden het om en dat is het zuigende geluid dat je aan het begin hoort.'
'Vervolgens zetten we een grote galm op Davids riff,' vervolgde hij. 'Zoals naar een recreatiecentrum gaan als het leeg is, je versterker en je gitaar pakken – en die kamer vullen.' - Dit was Bowie's eerste grote hit in Amerika, en ook zijn eerste die het beter deed in de VS dan in het VK. Daarvoor had hij een paar Britse hits, waaronder 'Rebel Rebel', 'Life On Mars' en 'Diamond Dogs'.
- Bowie: 'Beroemdheid kan interessante mannen aannemen en hen middelmatigheid opdringen.'
- Dit werd opgenomen in de Sigma Sound-studio's in Philadelphia, waar veel soulklassiekers uit de jaren '70 werden gemaakt. Bowie wilde dat het album een rhythm & blues-gevoel zou hebben, en hij noemde het geluid dat hij creëerde 'Plastic Soul'.
- Bowie fluistert iets aan het eind. Het gerucht gaat dat het ofwel 'Brengt zoveel pijn' of 'Je zo homo voelen, homo voelen'.
- Bowie deed dit en 'Golden Years' on Soul Train in een aflevering uitgezonden op 4 november 1975, waardoor hij een van de eerste blanke artiesten was die op de show verscheen. Bowie zou naar verluidt een paar drankjes hebben gedronken voordat hij zijn zenuwen ging kalmeren.
- Dit werd geremixt als een Techno-versie voor de Mooie vrouw soundtrack. Het kreeg de nieuwe titel 'Fame '90'. Deze versie stond ook op het album Wijzigingenbowie toen het opnieuw werd uitgegeven.
- Aan het einde van dit nummer wordt 'Fame' 23 keer herhaald, waarbij elke 'Fame' een andere noot is. De herhalingen van 'Fame' beslaan maar liefst vier octaven. >> Suggestie tegoed :
Annabelle - Eugene, Oregon - In een van Bowie's eerste Amerikaanse tv-optredens deed hij dit op: De Cher-show in 1975. >> Suggestie tegoed :
Bertrand - Parijs, Frankrijk - Op het moment dat dit nummer werd geschreven, stond Bowie onder contract bij MainMan Records en Tony DeFries. Geld werd na verschillende tours slecht beheerd, waardoor Bowie brak van het terugbetalen van verschuldigde onkosten. Bowie schreef dit nummer als reactie op de hele financiële beproeving. Niet al te lang daarna ontsloeg Bowie DeFries op voorstel van John Lennon. >> Suggestie tegoed :
Thomas - Marion, IN - Ingenieur Eddie Kramer herinnerde zich Ongesneden : 'Het verhaal is dat Carlos Alomar de riff aan het jammen was die 'Fame' werd en Bowie kwam binnen en zei: 'Oi, ik wil dat', en dat begon het proces.'
- De 'Fame '90'-remix wordt ook gebruikt in de thriller uit 1995 Copycat terwijl de moordenaar in een homobar op zijn slachtoffer afgaat.
- Het einde van het nummer wordt geaccentueerd door het geratel van een vibraslap, een percussie-instrument dat bestaat uit een stijve draad die een houten bal verbindt met een holle doos vol metalen tanden. Voorafgaand aan 'Fame' verscheen het in The Lemon Pipers' 'Green Tambourine' en The Jimi Hendrix Experience's 'All Along The Watchtower'.
