Deze muren door Kendrick Lamar

De titulaire muren hebben hier twee verschillende betekenissen. De suikermuren zijn een vagina-eufemisme (eerder gebruikt door Prince voor een lied dat hij schreef voor Sheena Easton) en Lamar biedt verschillende seksuele toespelingen waarbij hij zich fysiek amuseert met een vrouw. Er zijn ook echte muren, die obstakels zijn voor de vrouw.

Haar minnaar is dezelfde man die Dave, de vriend van K-Dot, heeft vermoord, over wie hij rapte in 'Sing About Me, I'm Dying of Thirst'. De minnaar van de vrouw zit een levenslange gevangenisstraf uit en ze verlicht haar pijn bij de scheiding door seks te hebben met een beroemde rapper - ene Kendrick Lamar.

Lamar krijgt vocale assistentie van neo-soulzanger Bilal en Sonnymoon's Anna Wise op de baan.

Wise zong eerder op Lamar's goede jongen, m.A.A.d stad track 'Real' en staat ook op 'Institutionalized'.

K-Dot ontdekte Wise oorspronkelijk op internet via een YouTube-video van het Sonnymoon-nummer 'Nursery Boy'. Ze was op een roadtrip met haar bandgenoot Dane Orr toen de Compton-rapper in 2011 voor het eerst contact met haar opnam. Wise herinnerde zich Aanplakbord magazine: 'We waren aan het sms'en en toen besloten we om onze roadtrip naar Compton om te leiden. Dane en ik kwamen misschien een week later opdagen, en we woonden daar in de huizen die ze destijds hadden opgezet, de opnamestudio - we bleven daar gewoon en we werkten vele, vele weken achter elkaar. Het was heel cool.'

Zodra we de kamer binnenkwamen,' voegde ze eraan toe, 'wisten we gewoon dat het creatief tussen ons zou lukken - als liefde op het eerste gezicht, maar dan creatief.'

Bilal, die heeft bijgedragen aan zes verschillende Een vlinder pimpen sporen, vertelde Aanplakbord over zijn creatieve proces met Lamar. 'Veel hiervan is Kendricks genie,' zei hij. 'Hij bleef maar praten over het hebben van een groot geluid, iets van het Parlement. En daar ben ik helemaal voor omdat George Clinton mijn favoriete artiest is. Voor veel van het materiaal had Kendrick een schetsidee van wat hij wilde. Hij zong de melodie en enkele woorden, en ik interpreteerde gewoon wat hij me vertelde. Op de nummers waar ik achtergrondzang toevoegde, was een deel daarvan freestyle; gewoon kleur toevoegen om het een voller geluid te geven.'

Kendrick Lamar sluit het nummer af met een verwijzing naar een kernsmelting:

Wrok die veranderde in een diepe depressie
Vond mezelf schreeuwend in een hotelkamer

Lamar vertelde de bewaker dat was een echt incident in (denkt hij) een hotel in Atlanta, in december 2013, tijdens zijn tour met Kanye West.

Op de vraag wat hem deed gillen, antwoordde Lamar: 'Het was iets dat zich zojuist had opgehoopt. Weet je wanneer je slecht nieuws krijgt na slecht nieuws? En je kunt dit tegen niemand zeggen, maar je moet het op een of andere manier verlichten? Ik heb dat moment kunnen bottelen en vastleggen.'
De expliciete door Colin Tilley and the Little Homies geregisseerde video wordt door de titelreeks aan het begin bestempeld als een 'zwarte komedie'.

Het begint met Moochie (gespeeld door komiek Corey Holcomb) die in een gevangeniscel zit en uitlegt hoe hij in de gevangenis terechtkwam. Volgens het verhaal van de gevangene is het allemaal de schuld van Kendrick Lamar.

Moochie gaat dieper in op het verhaal, dat uitgroeit tot een waanzinnig huisfeest vol dansende meisjes in een losbandig motel. Later is er een talentenjacht waarin Lamar en acteur Terry Crews ( Iedereen haat Chris , Brooklyn Nine-Nine ) dans op ' Hit the Quan .' De clip wordt afgesloten met een 'wordt vervolgd...' tag.

Gevraagd door Aanplakbord magazine als hij en Lamar hun dansvoorstelling moesten choreograferen, antwoordde Terry Crews: 'Alle spullen waren ad-libbed toen we de [scène] in de auto aan het doen waren en ik werd gewoon gepompt. Dit bracht me terug naar mijn dagen in [mijn geboorteplaats] Flint, Michigan, en wat er aan de hand was. Ik denk dat het vaak goed voor me is om dat soort dingen te doen, omdat het een van die dingen was [waar] ze me gewoon lieten rollen. Dus veel daarvan was geïmproviseerd, maar we brachten wat tijd door met het oefenen van de Quan.'

'Ik had een video van de Quan en we hebben het een beetje doorgenomen. We hebben het ongeveer 10 keer gedaan en zorgden ervoor dat het elke keer beter werd. We bleven het oefenen en het werd steeds intenser. Het is raar, want het had een eigen leven. Op een gegeven moment wisten we niet eens meer wat we aan het doen waren. Het is gewoon geworden wat het is geworden.'