Whip It van Devo

Jerry Casale en Mark Mothersbaugh vormden Devo toen ze aan de Kent State University zaten. Casale vertelde Songfacts hoe dit nummer tot stand kwam:

''Whip It'', zoals veel Devo-nummers, had een lange draagtijd, een lang proces. De teksten zijn door mij geschreven als een imitatie van de parodieën van Thomas Pynchon in zijn boek De regenboog van de zwaartekracht . Hij had limericks en gedichten geparodieerd van een soort volledig Amerikaanse, obsessieve, persoonlijkheidscultus-ideeën zoals Horatio Alger en 'You're #1, there's Nobody else like you'-gedichten die erg grappig en erg slim waren. Ik dacht: 'Ik zou er graag een willen doen zoals Thomas Pynchon', dus schreef ik op een avond 'Whip It' op. Mark had enkele schetsen voor liedideeën opgenomen in zijn appartement, en als we elke dag samenkwamen om te schrijven, te repeteren en te oefenen, luisterden we naar ieders fragmenten van ideeën. Hij had deze band met ongeveer acht dingen erop, en een van hen had een drumbeat die erg interessant was, het werd de 'Whip It' drumbeat.

Vervolgens hadden drie andere nummers stukken van wat later het 'Whip It'-nummer werd, behalve dat ze in verschillende maatsoorten en verschillende tempo's waren. Ik heb ze allemaal samengebracht in één compositie. Alle delen van het nummer werden samengevoegd tot één nummer. Toen begonnen we de tekst erover te schrijven en we vonden het idee hoe het werkte goed. We begonnen het elke dag te oefenen, totdat we het op het punt hadden dat we het echt leuk vonden en we dachten dat het erg pittig was. Daarna hebben we het opgenomen. We vonden het niet beter of minder leuk dan de andere nummers die we deden, en we hadden geen idee dat het een hit zou worden.'

'Whip It' kreeg een flinke boost van het vakblad radio-industrie Quarterback op vrijdagochtend , wiens uitgever, Kal Rudman, van het lied hield. Na erover gelezen te hebben in FMQB , brachten sommige programmadirecteuren het nummer in rotatie, en het kreeg een geweldige respons, waardoor een buzz ontstond die andere stations ertoe bracht het te spelen. In zijn Songfacts-interview zei Casale: 'Het verspreidde zich over het hele land. Alle dj's en mensen die het hoorden gingen ervan uit dat het een lied was over afranseling of sadomasochisme, dus lieten we ze dat denken. We wilden het niet verpesten en ze de waarheid vertellen, omdat ze gewoon niet van de waarheid af zouden komen.'

Toen MTV in 1981 werd gelanceerd, hadden ze maar heel weinig video's om uit te kiezen. Sommige Europese en Australische artiesten hadden video's gemaakt, maar heel weinig kwamen van Amerikaanse artiesten, en de meeste daarvan waren concertvideo's. Devo maakte al een tijdje interessante video's omdat ze dachten dat Laser Discs aan zou slaan en wilden korte films maken met soundtracks die mensen erop konden bekijken. Laser Discs sloeg nooit aan, maar MTV wel, waardoor deze video veel aandacht kreeg.

Jerry Casale vertelde Songfacts over de video: 'We hebben er een video van gemaakt voor ongeveer $ 15.000 die in onze oefenstudio is opgenomen. We hebben die mythe een beetje uitvergroot dat dit een lied was over zweepslagen en sadomasochisme. We besloten om van de videofeed die populaire misvatting te maken en hadden er veel plezier in. Het was een van de weinige keren dat Devo zo werkte, meestal begonnen we met een visueel idee of verhaal en schreven daar muziek bij. In dit geval hadden we oorspronkelijk geen video-idee voor 'Whip It', en toen mensen begonnen te denken dat het een lied was over afkicken of sadomasochisme, hadden we deze kwakzalversboeken die we zouden verzamelen bij rommelwinkels of vintage tijdschriftenwinkels die dienden als inspiratie of grappen. Er was dit ene tijdschrift dat ik in een winkel in Santa Monica vond. Het was een meisjesmagazine uit 1962, genaamd Aarzelen , Ik denk.

Er was een hoofdartikel over een man die acteur was geweest en het moeilijk had, hij kreeg geen rollen meer. Hij verhuisde met zijn vrouw naar Arizona, opende een kerelboerderij en vroeg mensen geld om op de ranch rond te hangen. Elke dag om 12.00 uur in de kraal, voor amusement, zweepte hij de kleren van zijn vrouw af met een 12-voet bullwhip. Ze naaide de kostuums en zette ze in elkaar met klittenband. Het verhaal stond in het tijdschrift over hoe goed hij was en dat hij haar nooit pijn had gedaan. We moesten er zo hard om lachen dat we zeiden: 'Ok, dat is de basis voor de video. We zullen deze cowboys bier laten drinken en Mark aanmoedigen terwijl hij op het boerenerf de kleren van deze pionierende vrouwen uittrekt terwijl de band in de kraal speelt.'

Toen maakte het niemand iets uit. MTV was net begonnen in drie steden, we hadden al vijf video's gemaakt voor Whip It, en het kon niemand iets schelen. Er was geen industrie omheen, er waren geen poortwachters, er was geen pikorde, er waren geen videocommissarissen, er waren geen vertegenwoordigers die zeiden: 'Nee, dat kun je niet doen, dat laten we niet zien.' Er was niet genoeg geld of macht bij betrokken om iemand iets te kunnen schelen, dus werden we gewoon beschouwd als gekke artiesten die eropuit gingen en gekke dingen deden. Dus maakten we de video en op een dag begonnen we hem te vertonen in concerten en toen begon MTV hem af te spelen.'
Dit nummer werd beïnvloed door het politieke klimaat. Mark Mothersbaugh vertelde Songfacts: 'We hadden net onze tweede wereldtour gedaan toen we begonnen met het schrijven van ons derde album. Het enige waar we van onder de indruk waren en dat we overal ter wereld opmerkten, was dat iedereen totaal in paniek was door de Amerikaanse politiek en het Amerikaanse buitenlands beleid. Op dat moment had Jimmy Carter de leiding. Ik dacht aan 'Whip It' als een soort Dale Carnegie, 'You Can Do It'-nummer voor Jimmy Carter.'

Dit was een van de eerste hitnummers die een synthesizer als hoofdinstrument gebruikte.
Devo's muziek en video's waren gebaseerd op het concept van 'De-Evolution', wat betekent dat de mensheid achteruitgaat. Ze kleedden zich hetzelfde in hun video's om het gebrek aan individualiteit in de wereld over te brengen. Zei Casale: 'Ik denk dat veel van Devo in 'Whip It' zit. Er is Americana vermengd met iets dreigends, er is ironie en humor, er is een hook en een grote dansbeat, er zijn interessante synthpartijen, teksten die niet de typische teksten zijn over seks of het verliezen van je baby. Hoewel we het niet probeerden, was het een behoorlijk geconcentreerde dosis Devo in 'Whip It'.
Vaak beschouwd als een punkband, voegde Devo een nieuwe dimensie toe aan het genre door de visuals net zo belangrijk te maken als de muziek. 'Vanaf het begin was Devo expres een multimedia-idee', zegt Jerry Casale. 'Er was toen nog geen naam voor 'Performance Art'. Die term bestond niet, hoewel ik denk dat we dat wel deden als ik erop terugkijk. Het is precies dat, Devo vertegenwoordigde een houding, een standpunt, een filosofie. Het was als het combineren van filmmaken en theatrale en hypermoderne synthesizers en rockbeats, allemaal samengevoegd tot één groot optreden met een lifestyle-boodschap erachter, die in feite was om op te passen voor onwettige autoriteit en voor jezelf te denken. Nauwelijks een revolutionair idee, maar het blijkt revolutionairer te zijn als de vrijheden van mensen langzaam worden weggevreten.'
In 2003 werd dit gebruikt in een commercial voor Swiffer natte moppen. In de advertentie maakt een vrouw het huis schoon met een Swiffer terwijl ze robotbewegingen doet zoals Devo. Als haar dochter, die een meisje uit de middelbare school blijkt te zijn, haar ziet, zegt ze: 'Ik hoop dat het niet genetisch is.'

Casale's gedachten: 'Het concept van die commercial is een generatiekloof waarbij 'Whip It' wordt gebruikt als een minachting van de moeder van het meisje. Ze zit vast in de jaren '80 en vlucht weg naar Whip It en het kind vindt haar raar en schaamt zich voor haar. Het is perfect dat terwijl Devo, toen we uitkwamen, we een kritisch succes waren en geliefd bij mensen, we vrijwel over het hoofd werden gezien door radio en MTV. MTV zette Devo aan rond 1981 en stopte met het tonen van dingen en wilde niets met ons te maken hebben. Ze zeiden: 'Tenzij je nummer een hit is, spelen we je video's niet af.' Het grappige is dat we nooit geld hebben verdiend, en alleen door nu te publiceren verdienen we geld, ironisch genoeg om de verkeerde reden. Maar ingebouwd in Devo was die opmerking over hoe de samenleving werkt en hoe mensen dingen op verschillende manieren zien en dat er niet één verklaring voor de werkelijkheid is en dat mensen niet één logisch idee van de werkelijkheid delen. Dit bewijst het gewoon. We voelen ons niet slecht over het beetje geld dat naar ons druppelt nu we nooit in de eerste plaats zijn gekomen omdat ze deze nummers op een vreselijke manier hebben gebruikt. Het is bijna subversiever omdat je zegt: 'Dit kan niet, het is helemaal verkeerd.' Door het zo slecht te gebruiken, hebben ze iets gecreëerd dat ons amuseert, vermaakt.'
Proctor & Gamble, die de Swiffer maakt, liet Devo dit oorspronkelijk opnieuw opnemen voor de commercial als 'You must swiff it', maar hun advocaten kwamen erachter dat het auteursrecht op 'Swiff It' en de productimplicaties over de hele lijn hen honderden dollars zou kunnen kosten. duizenden dollars, dus veranderden ze de tekst in 'You must Swiffer' zodat ze geen copyright op 'Swiff It' hoefden te leggen.
Vanwege een slechte uitgeversdeal die Devo in 1978 sloot, controleren ze alleen de publicatierechten voor hun liedjes, niet de uitvoeringsrechten voor de daadwerkelijke opnames. Als ze toestaan dat hun nummers worden gebruikt in reclamespots, staan ze erop ze opnieuw op te nemen, zodat ze alle uitvoeringsrechten kunnen behouden. In de Swiffer-commercial is dat de stem van Mothersbaugh met teksten geschreven door Proctor & Gamble.
Dit is ook gebruikt in advertenties voor Gateway, Twix en Pringles. In de Gateway-commercial bestuurt de voorzitter van het bedrijf een 18-wieler met het Gateway-koerijdende jachtgeweer. De koe maakt een cd met het label 'Cow Mix' en als ze ernaar luisteren, gaat deze aan en zingen de voorzitter en de koe mee. Die advertentie is een van Mothersbaughs favorieten.
Dit was Devo's enige hit, maar ze hebben een grote aanhang van 'Devotees' en een invloed die veel verder reikt dan hun verkoopcijfers. De meeste blootstelling van de massa aan hun andere nummers kwam toen ze werden gebruikt in commercials, zoals ' Beautiful World ' voor Target. Ze zijn al lang favoriet op de universiteitsradio en beleefden een heropleving toen streaming hun muziek toegankelijker maakte.

Buiten de band zijn ze ook behoorlijk bekwaam: Mothersbaugh en andere leden van Devo begonnen een bedrijf genaamd Mutato Muziek dat muziek ontwikkelt voor films, tv-shows en commercials. Casale is een succesvolle regisseur die heeft gewerkt aan video's van Rush, The Foo Fighters, Soundgarden en vele anderen.
Dit nummer is speelbaar in Donkey Konga voor de Nintendo GameCube.
Matthew - Milford, Massachusetts
Seniorenzangers, de Del Rubio-drieling, maakten van dit nummer een groot deel van hun show door het op akoestische gitaren uit te voeren. Ze maakten veel tv-optredens in de jaren '80, meestal optredend in een campy-stijl en in schrale outfits.
De Brian Welch fronted nu-metal band Love and Death coverde dit in 2013 voor hun Tussen hier en verloren album. Hun versie is voorzien van Matt Baird van de Arkanas hardrockband Spoken. Welch herinnerde zich aan Noisecreep: 'Hij was net in de stad tijdens de opname en Jaren (Rauch, producer) noemde het. Hij zei dat het cool zou zijn om een man te hebben om daar te schreeuwen en dus probeerde ik het volledig. Je zou het niet geloven, om negen uur 's ochtends stond hij op - je hoort hem met ochtendstem en alles en we hebben hem er gewoon op gegooid.'
Dit was prominent aanwezig in de première van seizoen 2 van Vreemde dingen , 'MADMAX', wanneer de kinderen naar de speelhal gaan.