- Dit nummer is voortgekomen uit een verzameling van eersteklas songwriting- en productietalent. De songwritingpartner van Elton John, Bernie Taupin, schreef de teksten, die hij aan Martin Page gaf, die de tekst op muziek zette en een demo maakte. Page, die later een hit had met 'In the House of Stone and Light', trok de aandacht nadat de Los Angeles-radiozender KROQ 'Dancing In Heaven (Orbital Be-Bop)' van Martins groep Q-Feel begon te draaien. Taupin, die iemand anders dan Elton John nodig had om muziek voor deze tekst te schrijven, vroeg Martin om het te doen.
Toen de demo eenmaal was gemaakt, besloten de producers van Starship, Dennis Lambert en Peter Wolf (niet de frontman van J. Geils) om het nummer met de groep op te nemen op voorwaarde dat ze enkele wijzigingen zouden aanbrengen. De belangrijkste wijzigingen waren meer herhalingen van het refrein en de toevoeging van de DJ/omroeper die het nummer in San Francisco plaatste ('Looking out over that Golden Gate bridge...'), waar de band in de jaren '60 werd opgericht als Jefferson Airplane, die een belangrijke bijdrage levert aan de levendige en eclectische muziekscene daar. Dit leverde een handig achtergrondverhaal op voor de band, die wanneer hem werd gevraagd naar het nummer soms zou zeggen dat het gebaseerd was op een incident in 1977 toen Jefferson Airplane geen gratis concert mocht spelen in het Golden Gate Park in San Francisco (een overtuigender antwoord dan 'onze producers kozen het nummer uit enkele demo's').
Als onderdeel van het arrangement ontvingen Lambert en Wolf componistcredits voor het nummer, samen met Taupin en Page. Hoewel ze hun schrijverscredits moesten delen, hebben zowel Taupin als Page gezegd dat hoewel de veranderingen het nummer afweken van hun oorspronkelijke visie, Lambert en Wolf het een enorme aantrekkingskracht gaven, en ze waarderen de hit. 'Het zal waarschijnlijk helpen om mijn kinderen naar de universiteit te sturen,' zei Taupin. Page voegde toe: 'Het was heel verstandig, want ik weet dat ze een hit wilden hebben. Ons ding is een beetje esoterischer.' - Door dit nummer te openen met Grace Slick en Mickey Thomas die samen het refrein zongen, gebruikten de producers van Starship die twee krachtige stemmen (bekijk Thomas op het nummer 'Fooled Around And Fell In Love') om meteen indruk te maken. Er zijn maar weinig bands die het vocale talent hebben om dit voor elkaar te krijgen, maar door het refrein (met de titel) vooraan te plaatsen, waren er meer herhalingen mogelijk, wat een belangrijk onderdeel is bij het structureren van een hit.
- Het discjockey-intermezzo maakte geen deel uit van de originele demo. Op die plek had Martin Page, de medeschrijver van het lied, een politierapport geplaatst met het nieuws over een rel in Los Angeles - iets dat opkwam toen hij de radio aanzette op zoek naar iets om dat deel van het lied te vullen.
Het politierapport maakte het nummer veel onheilspellender en bleef bij de originele visie zoals geschreven door Bernie Taupin. De producers van Starship vervingen dit deel door een zonnige omroeper over 'nog een prachtige zonnige zaterdag' en het leveren van standaard DJ-geklets ('de stad die rockt, de stad die nooit slaapt!'), waardoor de teint van het nummer verandert.
De DJ op het nummer is Les Garland, die destijds een executive bij MTV was - een goede kerel om te weten als je je video wilt laten afspelen. Garland zette de video niet alleen in hot rotatie op MTV, hij gaf Grace Slick en Paul Kantner's dochter China Kantner een optreden op het netwerk, waardoor ze de jongste VJ die ze ooit hadden. Slick en Kantner waren vroege leden van Jefferson Starship, en Slick was nog steeds bij de band toen ze dit nummer opnamen. - Dit was de eerste single uitgebracht onder de naam Starship. De band werd opgericht als Jefferson Airplane en bracht hun eerste album uit in 1966. Na wat personeelswisselingen in de vroege jaren '70, begonnen ze op te nemen als Jefferson Starship. Toen Paul Kantner de groep in 1984 verliet, leidden juridische verwikkelingen ertoe dat de band de 'Jefferson' liet vallen en verder ging met Grace Slick als het enige originele lid.
Gezien de verschuiving in banddynamiek was de regel in dit nummer, 'Say ya don't know me, or herken mijn gezicht' heel toepasselijk. - Het nummer veranderde drastisch ten opzichte van de originele demo, die Martin Page componeerde met de teksten van Bernie Taupin. Het lied was een kreet van rebellie tegen een bedrijf dat rock-'n-roll in een denkbeeldige toekomst probeerde te verbieden, maar tegen de tijd dat Starship ermee klaar was, klonk het meer als een viering van rockmuziek in San Francisco, hoewel een scherp luisteren naar de teksten laten wel zijn wantrouwen zien.
Spreken met Rollende steen in 2013 zei Taupin: 'Het was een heel donker nummer over hoe het clubleven in LA werd vermoord en hoe live-acts geen plaats hadden om naartoe te gaan. Het was iets heel specifieks. Als je de originele demo hoorde, zou je het nummer niet eens herkennen.'
Toen we Martin Page in 2014 spraken, legde hij uit: 'Voor mij is 'We Built This City' livemuziek die uit de straten van LA is gehaald. We willen terug naar rock-'n-roll en het live spelen. Toen ik het schreef, had ik nog steeds dat gevoel alsof er hier iets niet klopte. De bedrijven hadden geweldige livemuziek weggenomen. Er werd op ons gestampt, op de rots werd gestampt.
De regel 'we hebben net de beat verloren' herhaalde voor mij de sloopkogel. Het maakt livemuziek kapot, het wordt opgejaagd door bedrijven en commercie.
Het is dus een interessant iets. Het nummer is zo'n commercieel nummer en is zo gemaakt, en het kost veel tijd. Maar als je diep naar de tekst kijkt - en op een dag zullen mensen het nemen en luisteren naar de demo die we hebben gedaan - heeft het een onheilspellend gevoel. Zoals Bernie zegt, het nummer was door de jury gemanipuleerd om het refrein naar huis te laten komen, wat volgens mij een zeer, zeer verstandige beslissing van de producenten was. Ik ben het eens met wat Peter Wolf deed. Hij was een zeer goede supporter van mijn muziek, en ik denk dat ze van 'We Built This City' echt een hit hebben gemaakt.
Maar als je stopt en luistert naar de teksten en de verzen, luister je niet naar 'Mama Weer All Crazee Now' van Slade. We luisteren naar iets dat behoorlijk geavanceerd is en gericht is op het tegenhouden van een deel van de duistere kant van bedrijven. Het is dus heel interessant dat als je dieper in dat nummer kijkt, je ziet dat er een donkerdere soort doorheen gaat.' - Toen Bernie Taupin Martin Page vroeg om de muziek voor dit nummer te schrijven, voorzag hij hem ook van helmtekst. Dat bleek 'This Dreams' te zijn, dat naar Heart ging en ook een #1-hit werd. Page had een paar jaar later meer succes toen hij meeschreef aan de hits 'King of Wishful Thinking' en 'Faithful' van Go West.
- In 2004, Blender magazine noemde dit het slechtste nummer aller tijden, zeggende dat het 'een echte weerspiegeling is van wat de rockmuziek in de jaren '80 praktisch heeft vermoord', en klagend over 'de pure domheid van de teksten'. Het artikel kreeg veel aandacht toen het werd aangeprezen VS vandaag .
Veel van deze vitriool kan worden toegeschreven aan de transformatie van de band, die in de jaren '60 maatschappelijk relevante protestliederen afleverde en een stem was van de anti-oorlogsbeweging. Tegen de tijd dat ze Starship waren, waren ze eerder gemotiveerd door massale aantrekkingskracht dan door politieke actie, en dit nummer was een uitdrukking van die verandering. - Toen deze nummer 1 hit, was Grace Slick de oudste vrouw die de leadzang zong (gedeeld met Mickey Thomas) op een nummer 1 single. De titel was eerder in handen van Tina Turner voor ' Wat Heeft Liefde Ermee Te Maken ,' en werd later door Cher opgeëist voor 'Geloof'.
Paul - Detroit, Michigan - Sommige radiostations speelden versies van dit nummer, aangepast aan hun roepletters. Een voorbeeld is het San Francisco station 610 KFRC; Les Garland deed wat aangepast geklets door de zendernaam in te voegen. Sommige radiostations vervingen de stem van Garland door hun eigen dj's om de lokale smaak te krijgen.
- Dit keerde in 2014 terug naar de UK Singles Chart nadat het was gebruikt voor een commercial voor de 3 mobiele service.
- Dit was de eerste Top 10-hit die Bernie Taupin schreef zonder Elton John. Hij had eerder met Elton geschreven en componeerde de #12 'How You Gonna See Me Now' met Alice Cooper en Dick Wagner.
- De albumtitel, Knie diep in de hoopla , kwam uit een regel in dit nummer.
- De regel 'Police have got the choke hold' is een verwijzing naar een controversiële kwestie in Los Angeles. Er waren juridische stappen ondernomen tegen de politie van Los Angeles en beweerden dat hun tactiek om verdachten te verstikken gevaarlijk was en verboden moest worden. Uiteindelijk werden choke-holds in de meeste gevallen door de afdeling verboden.
Dit deel van de tekst gaat samen met de donkere onderbouwing van het nummer en de connectie met Los Angeles. - Deze kreeg een Grammy-nominatie voor Best Rock Vocal Performance by a Duo of Group maar verloor van ' Geld voor niets ' van Dire Straits.
- Mark Hoyle, een sociale media-sensatie, herwerkte dit nummer in 2018 als 'We Built This City... On Sausage Rolls' en bracht het uit onder de naam Ladbaby. Het bleek behoorlijk populair en verdiende dat jaar de felbegeerde Christmas #1 in het VK.
- Grace Slick is geen fan van dit nummer. 'We hebben deze stad op rock and roll gebouwd? Er is geen stad gebouwd op rock-'n-roll', schamperde ze Ongesneden magazine in 2020. 'Als je het over LA hebt, dat is gebouwd op sinaasappels en olie en de filmindustrie. San Francisco, dat is gebouwd op goud en handel. New York dat al veel langer bestaat dan rock-'n-roll.'
'Bernie Taupin schreef de liedjes over de sluiting van clubs in LA,' voegde Slick eraan toe. 'Maar clubs gaan niet voor altijd sluiten in een stad als LA. Dus het was een vrij dom liedje. En trouwens, iedereen dacht dat we opschepten over San Francisco, wat niet het geval was. We hadden drie nummers die in de jaren '80 naar #1 gingen. Ik geloofde de tekst van geen van hen.'
